Ik had me ingeschreven bij Welsun dat is de vrijwilligerscentrale in Landgraaf. Op 25 september 2020 had ik een intake gesprek. Een leuk gesprek en ze hadden beslist wat voor me, ze zouden me terug bellen, maar wie belde niet Welsun, ik kreeg een lullig mailtje van ik heb geen tijd. Waarom hebben mensen nooit tijd als het om transgenders gaat, vraag ik me dan af. Ik uitten mijn pissigheid op hun Facebook en prompt een reactie, ze belde me op, maar nu had ik geen tijd. Toen stuurde ze een mailtje, ik bespaar jullie de inhoud. 

Ik ben nu een maal een beetje autistisch afspraak is afspraak als je geen tijd hebt, moet je tijd maken en niet een mailtje sturen een dag later ik heb geen tijd, want een mailtje schrijven kost ook tijd en in die tijd had ze me ook bellen. 

Dat noemen zich welzijn werkers. Welzijn zij er toch om mijn welzijn te bevorderen. Of hoe zit dat. Ik had het die dag enorm druk gehad, maar ik was net op tijd thuis. En dan hebe je je gehaast voor niks, ik denk eerder dat ze het vergeten was en de dag erna ontdekte, dat ze had moeten bellen. Ik kom zelden te laat op een afspraak. Dan moet er al wat gebeurt zijn. 

Of ik nog bemiddeld wilde worden.  Natuurlijk zei ik. 

Ze stuurde me naar een project vlak bij mij in de buurt. Een dame runde daar een zaak, waar mensen met een speciaal bewijs van de gemeente zich konden inkleden, of meubels krijgen. Er werd niks verkocht. Ze draaide dus op subsidie en het was bezigheidstherapie. Voor mensen die daar werkte en voor enkele mensen die daar zaten te breien. De bediende dames waarvan ik dacht dat ze ouder waren als ik ben, bleken allemaal jonger te zijn, maar wel allemaal ketting rokers. Aan deze dames kon je nu eens zien hoe verwoestend het roken was voor je gezondheid. Maar goed. Ik merkte al snel dat ze haar post niet wilde delen met iemand anders de chef daar, en dat was toch de vacature. Bovendien, ben ik van mening dat je zelf bedruipend moet zijn. Dat mensen die weinig geld hebben daar zich kunnen inkleden, geen probleem, maar als je de winkel openstelt voor iedereen, kun je het bij de rijken halen en de armen geven, zo deden wij dat bij de meubelbeurs. Wij lieten de rijken betalen voor de armen. Ook daar zou men iets van zich laten horen, maar ook daarvan zit ik nog steeds op antwoord te wachten.

Ik werd ook nog naar Seniorweb Landgraaf gestuurd. Maar dat in een apart verhaal. 

Op dezelfde dag schreef ik ook op een vacature waar ze iemand zochten die van klassieke muziek hield en met mensen in een verzorgingshuis in Voerendaal 't Brook over klassieke muziek te praten.

Ik zelf ben een enorme liefhebber van klassieke muziek, heb ook veel platen en CD's met klassieke muziek, van Beethoven tot Poulenc, dat leek me wel iets, ondanks dat het een beetje uit mijn buurt was, maar goed ik zocht nu eenmaal vrijwilligerswerk en daar moet je ook wat voor over hebben en met bar slecht weer of te warm weer kon ik nog altijd gebruik maken van de Regiotax bedacht ik me. 

Ik heb nog een mail ontvangen dat ze het ontzettend leuk vonden.

Wat leuk dat je interesse hebt in vrijwilligerswerk bij ’t Brook.

Ik heb je gegevens doorgestuurd naar mijn collega Robin Hendriks, zij zal binnenkort contact opnemen voor een kennismakingsgesprek.

Met vriendelijke groet,

Judith Schuitert
Vrijwilligerscoördinator

Stichting Cicero Zorggroep
St. Brigidastraat 3
Postbus 149
6440 AC  Brunssum

Het kennismakingsgesprek heb ik nooit gehad. Blijkbaar heeft deze Robin het meest voorkomende angstsyndroom met de naam Transfobie. De lockdown kwam en na de lock down, was er geen belangstelling meer tenminste ik heb niks meer vernomen. 

Vacature staat nog altijd in de vacature bank en is er in gezet door Cicero, een ontzettend discriminerende organisatie, want daar heb ik meer op advertenties geschreven, waarvan ze van zeiden dat ze niet meer nodig waren, maar de advertenties bestaan nog steeds, ondanks dat ik telkens vraag, om ze weg te halen. 

 2 dagen er na schreef ik op een advertentie van Humanitas, ook voor budgetcoach. Ik kreeg een mail terug, dat ze het fijn vonden, maar ik moest me wel inschrijven bij Humanitas, dat kon via de website en ik moest aan cursussen deelnemen op dat gebied. Was ik ook voor te vinden. De eerste lCorona lockdown gooide roet in het eten, maar daarna zouden ze contact met me opnemen. 

Je raad het al, noot meer wat gehoord. 

Dat is een humane organisatie zou je denken, een organisatie met geen vooroordelen. Vergeet het maar. Dat zijn de ergste, die discrimineren het hardste. 

 Diezelfde dag schreef ik op een vacature voor budgetcoach ook in Terwinselen. Ik ging zelfs op gesprek, maar de dienstdoende budgetcoach meende dat ik niet geschikt was, hij kende me niet wist niet wie ik was, maar had zijn oordeel al klaar, voordat we met elkaar gesproken hadden. Nu is het wel zo, dat de Buurt coach mij kent, van vroeger toen ik nog bij de EK Meubelbeurs werkte regelde ik alles  bij dat vrijwilligerswerk, want het hele reilen en zijlen van de EK Meubelbeurs lag lange tijd in mijn handen, want ik zorgde altijd voor de gigantische omzet, ieder keer als ik er niet bij was storte de omzet in elkaar. 

En die budgetcoach die mij niet geschikt vond, was dat wel een goede coach, hij had zijn oordeel al klaar, zou hij ook zo met de probleemmensen zijn omgegaan. Weet je je krijgt er nooit en vinger achter, maar het is in mijn visie de reinste discriminatie. 

 Een koor ik meen op Terwinselen zochten een webdisgner en webmaster, dat was natuurlijk een kolfje naar mijn hand, ik maak immers de webpagina terwinselen.eu ben er geboren, wat wil je nog meer, de website over Terwinselen trekt 100duizend bezoekers per jaar, ik bedoel maar, dat laat toch zien dat ik het kan. Tik Terwinselen in bij google en je ziet dat ik bijna boven aan sta met Historie Terwinselen. 

Ik heb nooit meer iets vernomen.

Meer als onbeschoft, lijkt me. 

 Bij het AZC zochten ze iemand die interesse heeft in Media en Pc. Daar schreef ik op natuurlijk ik kreeg ook een antwoord.

Hallo Viviënne,

Wat leuk dat je vrijwilligerswerk wil komen doen op ons AZC.

Op dit moment liggen veel activiteiten stil door de Coronamaatregelen. Op het moment dat het weer kan, zal ik contact met je opnemen.

Hopelijk tot snel!

Met vriendelijke groet,

Diana Wassen

Centraal Orgaan opvang asielzoekers (COA)

AZC Heerlen

Corona tijd is al 2 maal voorbij, ik heb nooit meer wat vernomen. Is dat discriminatie, ik weet hen niet, maar onbeschoft is het zeer zeker. 

Vandaag heb ik mijn nieuwe ID Kaart afgehaald en mijn nieuw rijbewijs. Toevallig was het vandaag ook nog World Coming Out Day, mooier kan toch niet. Hebben ze ook nog gevlagd voor mij, op al de gemeentes. 

De ambtenaar van de burgerlijke stand bij de gemeente Heerlen was zich af het vragen waarom een vriendin van mij foto’s zat te maken. Ze had niet in de gaten dat mijn naam en geslacht verandert waren.

In plaats van Vincentius Remigius Maria als voornamen, heb ik nu Viviënne Remy Mathilde en als geslacht Vrouw 

Mathilde heette mijn Pete tante. Tiel, want dat is de roepnaam van Mathilde, af en toe mijn rustpunt in mijn prille jeugd. Als ik het zwaar te verduren had gehad thuis en ik kon er niet meer tegen, dan reed ik naar Ubachsberg, waar mijn tante een café had met gasten, en dan werd ik een hele dag in het zonnetje gezet. Dan was er aandacht voor me, dan stond ik in het middelpunt, ondanks dat ze het druk had met haar werk en als ik dan weer het ’s avonds met mijn fietsje wegreed met een gevulde maag van het heerlijke eten wat ze voor me maakte gaf ze me meestal ook nog 10 gulden, voor de spaarpot. Als dank voor al die liefde die van haar wel kreeg en thuis niet heb ik de naam Maria verandert in Mathilde, buiten dat feit heb ik nooit begrepen waarom er Maria in mijn naam stond en niet de naam van mijn Pete tante. De reinste discriminatie, naar allebei de kanten, want bij de meisjes stond de naam van de Peter er niet in. 

 Ik woon in een tussenhuis. Een van de buren is een Italiaans-Marokaans gezin met 3 kinderen, Hij is wel officieel Nederlander, maar zijn moeder was een Italiaanse en zo is hij ook opgevoed. Het is een laaggeschoolde arbeider met veel in de armen, maar weinig in de kop.  Ze hebben 3 kinderen 2 meisjes en 1 jongen en die jongen is de king. Toen ik hier pas woonde sliep ik op de slaapkamer, die grensde aan de slaapkamer waar de meisjes sliepen. Vaak genoeg werd ik midden in de nacht wakker gemaakt, door hevig huilende kinderen, blijkbaar sloeg hij ze dan bond en blauw en dat hoorde je ook. Ik heb diverse keren de jeugdzorg gemaild en op een gegeven moment hield het op, ik had wel eerst die van jeugdzorg moeten dreigen dat ik tegen hem ging getuigen als er iets verkeerd liep. 

Daar kon de buurman niet tegen en hij raakte overspannen. Toen ik in 2016 te kennen gaf dat ik van label wilde veranderen, begonnen de pesterijen. Hij had immers er voor gezorgd dat de vorige bewoner, een homo, ook had weggepest, dan moest dat bij mij ook lukken. Maar ik heb het huis gekocht en de andere bewoner gehuurd en Wonen Zuid, tja laten we daar maar over ophouden.  In 2018 was het eindelijk zover dat ik mijn naam kon veranderen en toen volgde de levensbedreigingen. Niet alleen van hem maar ook van een achterbuurman, door allebei ben ik diverse keren met het leven bedreigd maar ook achterna gezeten, met wacht maar als ik je in handen krijg sla ik je dood. De achterbuurman is overleden.  Roze in blauw zei tegen me hang camera's op dat heb ik gedaan 6 stuks inmiddels, maar het zijn er nog te weinig, want hij bedenkt ieder keer wat nieuws. Van de Polei in Heerlen moest ik de camera's weer weghalen, wat ik natuurlijk niet heb gedaan. Een iemand van bureau handhaving heeft me geholpen, maar langzamer hand begint het pesten toch weer. 

Ik ben een paar keer voor hem moeten vluchten. Als ik dat niet gedaan had was ik nu dood geweest. Het leven van een transgender gaat niet over rozen, dat is zeker. 

Toen hij hier kwam wonen zei hij tegen mij, ik ben moslim, dat zul je wel erg vinden, nou zei ik. Iedereen mag van mij zichzelf zijn, dus iedereen mag ook zijn eigen geloof hebben. Als je mij maar niet probeert te bekeren, vind ik alles goed.