Parc Imstenrade Discrimineert niet
Of
Toch wel
Even op de foto drukken om het boek te lezen
Ik probeer de gebeurtenissen zo precies mogelijk te beschrijven. Want van het begin is duidelijke dat ze me liever kwijt dan rijk waren.
Er was eens een transgender die graag vrijwilligerswerk wilde doen, maar het lukte maar steeds niet.
Na diverse onbegrijpelijke afwijzingen, want na de afwijzing van mij, bleven de vacatures open staan, vond ik er nog een bij Parc Imstenrade. Ik had had me voorgenomen dat het de laatste zou zijn. Want de ellende van steeds te worden afgewezen, dat kon ik niet meer aan.
Och ja ik zal me even voorstellen, ik ben Viviënne Crutzen en ben 70 jaar. Geboren met de label jongetje en nu, dat wat ik ben, een meisje. Ik ben geboren met een afwijkend chromosoom samenstelling, XyXXy. Altijd meer vrouw als man geweest.
Hobby’s Apple producten, fotografie, video, kunst en de laatste jaren Stamboom onderzoek. Mijn beroepen zijn divers geweest, heb altijd alles aangegrepen wat ik kon doen in een moeilijke tijd, want wij waren de eerste generatie die te maken kreeg met grote werkloosheid na de sluiting van de mijnen. Ik heb diverse diploma’s: eerste automonteur, docent Wis- en Natuurkunde, Ambi modules, A1, B1, B2. Certificaten van Unix en SPSS. Alles wat ik kon leren in mijn leven heb ik met beide handen aangenomen.
Bepaald stilgezeten heb ik dus niet. Veel ervaringen opgedaan. Ook in het vrijwilligerswerk. Bij WelSun in Landgraaf noemde ze me een Multi-Talent. Bij Parc Imstenrade zochten ze een iemand met één talent. Een talent dat had ik wel. Ik schreef een berichtje op deze advertentie. Een zekere Dave Otten nodigde me uit voor een gesprek.
Het intake gesprek vond plaats op maandag 6 september 2021 om 9:30. Hij zou bij de ingang zijn, om me op te halen. Natuurlijk was ik op tijd, want ik haat te laat komen. Meneer Otten was er niet. De portier heeft hem moeten zoeken, om te melden dat ik er was. De eerste indruk was al slecht. Meneer Otten bracht me naar een grote ruimte, waar we op redelijke afstand van elkaar zaten. Dus op een grote veilige Corona afstand. Ik heb hem vertelt dat ik overal werd afgewezen, om het feit dat ik transgender ben. Het antwoord daarop was “wij discrimineren niet” ze hadden een roze loper certificaat, wat in hielt dat iedereen zich zelf kon zijn. Dus ik zat hier goed, dacht ik, ik heb het er nog over gehad dat ik nog een nichtje had wonen in Parc Imstenrade, Emmy de Leeuw-Hoen. Haar man had Alzheimer en handelde vroeger in compressors voor de bouw en zijn was mijn akela geweest bij de welpen vroeger. Ze is ook onderwijzeres geweest, maar daar hebben we het niet over gehad.
Er was eens een transgender die graag vrijwilligerswerk wilde doen, maar het lukte maar steeds niet.
Na diverse onbegrijpelijke afwijzingen, want na de afwijzing van mij, bleven de vacatures open staan, vond ik er nog een bij Parc Imstenrade. Ik had had me voorgenomen dat het de laatste zou zijn. Want de ellende van steeds te worden afgewezen, dat kon ik niet meer aan.
Och ja ik zal me even voorstellen, ik ben Viviënne Crutzen en ben 70 jaar. Geboren met de label jongetje en nu, dat wat ik ben, een meisje. Ik ben geboren met een afwijkend chromosoom samenstelling, XyXXy. Altijd meer vrouw als man geweest.
Hobby’s Apple producten, fotografie, video, kunst en de laatste jaren Stamboom onderzoek. Mijn beroepen zijn divers geweest, heb altijd alles aangegrepen wat ik kon doen in een moeilijke tijd, want wij waren de eerste generatie die te maken kreeg met grote werkloosheid na de sluiting van de mijnen. Ik heb diverse diploma’s: eerste automonteur, docent Wis- en Natuurkunde, Ambi modules, A1, B1, B2. Certificaten van Unix en SPSS. Alles wat ik kon leren in mijn leven heb ik met beide handen aangenomen.
Bepaald stilgezeten heb ik dus niet. Veel ervaringen opgedaan. Ook in het vrijwilligerswerk. Bij WelSun in Landgraaf noemde ze me een Multi-Talent. Bij Parc Imstenrade zochten ze een iemand met één talent. Een talent dat had ik wel. Ik schreef een berichtje op deze advertentie. Een zekere Dave Otten nodigde me uit voor een gesprek.
Het intake gesprek vond plaats op maandag 6 september 2021 om 9:30. Hij zou bij de ingang zijn, om me op te halen. Natuurlijk was ik op tijd, want ik haat te laat komen. Meneer Otten was er niet. De portier heeft hem moeten zoeken, om te melden dat ik er was. De eerste indruk was al slecht. Meneer Otten bracht me naar een grote ruimte, waar we op redelijke afstand van elkaar zaten. Dus op een grote veilige Corona afstand. Ik heb hem vertelt dat ik overal werd afgewezen, om het feit dat ik transgender ben. Het antwoord daarop was “wij discrimineren niet” ze hadden een roze loper certificaat, wat in hielt dat iedereen zich zelf kon zijn. Dus ik zat hier goed, dacht ik, ik heb het er nog over gehad dat ik nog een nichtje had wonen in Parc Imstenrade, Emmy de Leeuw-Hoen. Haar man had Alzheimer en handelde vroeger in compressors voor de bouw en zijn was mijn akela geweest bij de welpen vroeger. Ze is ook onderwijzeres geweest, maar daar hebben we het niet over gehad.
Hij ging kijken op een of andere vrijwilligerslijst en jawel hoor daar stond ze tussen, zo vertelde hij mij, hij noemde haar naam. Blijkbaar kun je deze man heel makkelijk privacy gegevens ontfutselen. Ze was ook een vrijwilligster met haar 86 jaar. Ze is in 1935 geboren. Over mijn talenten werd weinig gesproken, hij vulde de tijd op met het voorlezen van de 26 regels waar een vrijwilliger bij Parc Imstenrade aan moest voldoen en dat gebeurde op een heel indringende manier. Op het laatst heb ik wel gerichte vragen gesteld, over wat ik kon doen en er kwam een verhaal naar boven van Bruis ze hadden een enquête gehouden onder de bewoners en daar was naar boven gekomen dat ze het liefste zouden koken en de computer club. Ik heb de enquête niet gezien, zou wel intersant geweest zijn voor mij, want het is mijn beroep geweest bij de Hogeschool Zuyd, nu Zuyd Hogeschool.
Toen ik begon over films maken of over fotografie werd ik resolute en op een brutale manier terecht gewezen, oei dacht ik, wat een heet geblakerd mannetje is dit. Hou je maar rustig. Hij vroeg nog of ik zitting wilde nemen in de werkgroep Bruis, dat wilde ik wel, hij zou me de verslagen sturen, is nooit gebeurd en ik ben er ook nooit bij geweest. Of die werkgroep wel bestaat, of dat de andere leden het niet wilde een transvrouw er bij, weet ik niet, maar het riekt naar discriminatie of een man die zich niet aan afspraken kan en wil houden. Of iemand die steeds mijn gemoedsrust wil verstoren, door net dat niet te doen wat ik belangrijk vind, met het oog: hoe krijg ik die zo snel mogelijk de deur uit.
Hij begon nog over een tekening op een boekje waar hij op stond op een fiets wat niet bij hem paste, het was een invalide fiets. Zulke opmerking zegt veel over de mens Dave Otten, blijkbaar zijn invalide mensen minderwaardige mensen anders begin je niet zo laatdunkend over een fiets. Hij begreep ook niet hoe de tekening bedoeld was, hij en een vrouw zaten aan het stuur en stuurde een vrijwilligersgroep aan. Dat was de hele inhoud. Niet meer en niet minder en eigenlijk zou het een eer voor hem moeten zijn om afgebeeld te worden op zulke fiets. Ik zei tegen hem misschien is mijn fiets misschien is voor je om afgebeeld te worden. Ik bezit, 2 HPVelotechnik Ligfietsen op 3 wielen, scorpiontrike FS elk met een waarde van 12000 euro. En de S-Pedelec had ik bij me.
Hij vroeg ook of ik de salon wilde werken. Ik wist niet wat het was, echte uitleg daarover kreeg ik niet, maar hij wist zeker dat, de meisjes me binnen 2 dagen contact met me zouden opnemen, vanmiddag nog, dat weet ik zeker waren zijn woorden en als het na een week nog niet zo was, dan moest ik maar contact opnemen met hem. Ik heb hem nog gevraagd of er een fietsenstalling was, waar ik mijn fiets veilig kon neerzetten. Die was er. Die vraag heb ik in de loop van de tijd vaker gesteld, maar ik heb nooit een antwoord gekregen en ik weet nog steeds niet waar die is.
Toen ik begon over films maken of over fotografie werd ik resolute en op een brutale manier terecht gewezen, oei dacht ik, wat een heet geblakerd mannetje is dit. Hou je maar rustig. Hij vroeg nog of ik zitting wilde nemen in de werkgroep Bruis, dat wilde ik wel, hij zou me de verslagen sturen, is nooit gebeurd en ik ben er ook nooit bij geweest. Of die werkgroep wel bestaat, of dat de andere leden het niet wilde een transvrouw er bij, weet ik niet, maar het riekt naar discriminatie of een man die zich niet aan afspraken kan en wil houden. Of iemand die steeds mijn gemoedsrust wil verstoren, door net dat niet te doen wat ik belangrijk vind, met het oog: hoe krijg ik die zo snel mogelijk de deur uit.
Hij begon nog over een tekening op een boekje waar hij op stond op een fiets wat niet bij hem paste, het was een invalide fiets. Zulke opmerking zegt veel over de mens Dave Otten, blijkbaar zijn invalide mensen minderwaardige mensen anders begin je niet zo laatdunkend over een fiets. Hij begreep ook niet hoe de tekening bedoeld was, hij en een vrouw zaten aan het stuur en stuurde een vrijwilligersgroep aan. Dat was de hele inhoud. Niet meer en niet minder en eigenlijk zou het een eer voor hem moeten zijn om afgebeeld te worden op zulke fiets. Ik zei tegen hem misschien is mijn fiets misschien is voor je om afgebeeld te worden. Ik bezit, 2 HPVelotechnik Ligfietsen op 3 wielen, scorpiontrike FS elk met een waarde van 12000 euro. En de S-Pedelec had ik bij me.
Hij vroeg ook of ik de salon wilde werken. Ik wist niet wat het was, echte uitleg daarover kreeg ik niet, maar hij wist zeker dat, de meisjes me binnen 2 dagen contact met me zouden opnemen, vanmiddag nog, dat weet ik zeker waren zijn woorden en als het na een week nog niet zo was, dan moest ik maar contact opnemen met hem. Ik heb hem nog gevraagd of er een fietsenstalling was, waar ik mijn fiets veilig kon neerzetten. Die was er. Die vraag heb ik in de loop van de tijd vaker gesteld, maar ik heb nooit een antwoord gekregen en ik weet nog steeds niet waar die is.
Het hele intake gesprek was een grote intimidatie poging en zo voelde dat ook. Hij deed er alles aan om me niet op het gemak te voelen, een echt gesprek was niet mogelijk, als ik wat opperde werd ik meteen afgebroken. En begon hij over iets anders. Ik heb er ooit een opmerking over gemaakt, en kreeg meteen een sneer, je gaat me toch niet vertellen hoe ik hier de boel manage, waaruit blijkt dat het bewust gebeurde en een erg heet geblakerd mannetje is die weinig op heeft om mensen een veilig gevoel te geven.
Zo werd ik voor de eerste keer afgescheept. Na afloop van het gesprek is hij nog mee gelopen om zich mijn fiets te bekijken, maar echt een compliment van b.v. een mooie fiets, of wat een bijzondere fiets. Kwam er niet uit.
Ik ben op mijn ligfiets gaan zitten ben naar de overkant gereden, heb een foto gemaakt van het dal van de Heerlerbaan met mijn Nikon Z7II en ben over Benzenrade en het Welterpark, waar ik nog enkele bewoners ontmoette, van Parc Imstenrade, die ik toevallig ken, en waar ik nog een uurtje mee gelachen heb.
De dag ging voorbij, geen mail, 2 dagen gingen voorbij geen mail, na een week zelf maar weer contact opgenomen met Dave Otten en die middag nam het hoofd van de salon ene Gaby contact met me op. Ik ging op gesprek en er werd een afspraak gemaakt om bij de Salon aanwezig te zijn. Een paar dagen van te voren nam ik contact op met de Salon om te vragen waar ik moest zijn, als ik op die bewuste dag kwam, ik kreeg een antwoordt terug dat ze die dag er niet waren, de afspraak klopte dus niet, of ik dan niet de maandag kon komen, is prima zei ik en werd ook een tweede dag afgesproken. Weer moest ik de afspraak op korte termijn verzetten.
Op die bewuste maandag ging ik er naar toe. Ik wilde naar binnen rijden en moest stoppen voor 2 mensen. Mijn fiets is bijzonder en een van de twee vrouwen zei er iets over in het Kerkraads dialect. Het was mevr. Buck met haar begeleidster. Er was meteen een klik met beide dames. Ik reed door en ging naar binnen en ik verliep me, toen ik weer naar de ingang liep kwam ik beide dames weer tegen en liep met ze mee. Er zaten wat dames rond tafels en ik werd uitgenodigd om er bij te gaan zitten. Het waren allemaal mensen met dementie, de ene wat meer dan de ander. Naast me zat een vrouw die me zeker 50 keer het zelfde gevraagd heeft en het stoorde me niet, ik deed iedere keer alsof het de eerste keer was. Eentje vroeg me hoe ik gekomen was, waarop ik antwoordde door de deur en een gelach brak los, tot me verbazing werd die vraag niet herhaald. Het was een zeer vermakelijke middag, ik heb me kostelijk geamuseerd. Het lag ook niet aan de mensen die daar zaten met Alzheimer, het lag aan de andere begeleidster met die klikte het niet, kortaf, me in het diepe gegooid geen uitleg niks nul komma niks. Discriminatie mijn inziens.
Zo werd ik voor de eerste keer afgescheept. Na afloop van het gesprek is hij nog mee gelopen om zich mijn fiets te bekijken, maar echt een compliment van b.v. een mooie fiets, of wat een bijzondere fiets. Kwam er niet uit.
Ik ben op mijn ligfiets gaan zitten ben naar de overkant gereden, heb een foto gemaakt van het dal van de Heerlerbaan met mijn Nikon Z7II en ben over Benzenrade en het Welterpark, waar ik nog enkele bewoners ontmoette, van Parc Imstenrade, die ik toevallig ken, en waar ik nog een uurtje mee gelachen heb.
De dag ging voorbij, geen mail, 2 dagen gingen voorbij geen mail, na een week zelf maar weer contact opgenomen met Dave Otten en die middag nam het hoofd van de salon ene Gaby contact met me op. Ik ging op gesprek en er werd een afspraak gemaakt om bij de Salon aanwezig te zijn. Een paar dagen van te voren nam ik contact op met de Salon om te vragen waar ik moest zijn, als ik op die bewuste dag kwam, ik kreeg een antwoordt terug dat ze die dag er niet waren, de afspraak klopte dus niet, of ik dan niet de maandag kon komen, is prima zei ik en werd ook een tweede dag afgesproken. Weer moest ik de afspraak op korte termijn verzetten.
Op die bewuste maandag ging ik er naar toe. Ik wilde naar binnen rijden en moest stoppen voor 2 mensen. Mijn fiets is bijzonder en een van de twee vrouwen zei er iets over in het Kerkraads dialect. Het was mevr. Buck met haar begeleidster. Er was meteen een klik met beide dames. Ik reed door en ging naar binnen en ik verliep me, toen ik weer naar de ingang liep kwam ik beide dames weer tegen en liep met ze mee. Er zaten wat dames rond tafels en ik werd uitgenodigd om er bij te gaan zitten. Het waren allemaal mensen met dementie, de ene wat meer dan de ander. Naast me zat een vrouw die me zeker 50 keer het zelfde gevraagd heeft en het stoorde me niet, ik deed iedere keer alsof het de eerste keer was. Eentje vroeg me hoe ik gekomen was, waarop ik antwoordde door de deur en een gelach brak los, tot me verbazing werd die vraag niet herhaald. Het was een zeer vermakelijke middag, ik heb me kostelijk geamuseerd. Het lag ook niet aan de mensen die daar zaten met Alzheimer, het lag aan de andere begeleidster met die klikte het niet, kortaf, me in het diepe gegooid geen uitleg niks nul komma niks. Discriminatie mijn inziens.
Toen de mensen met Alzheimer weg waren vroeg men mij hoe het bevallen was. Dan moet je daar snel over beslissen. In principe is dit niet wat ik zoek, ik heb me kostelijk geamuseerd deze middag, maar ik wil mensen iets leren wat ze onthouden en waar ze iets mee kunnen doen, maar we hebben ja nog een middag. Ik hoefde niet meer te komen.
Ik ging terug naar meneer Otten.
Bij het intake gesprek werd al gerefereerd aan mijn brede kennis van Apple producten. Ik heb 20 jaar de Apple gebruikersgroep Limburg gedaan, elke maand een presentatie gegeven of georganiseerd. Om een voorbeeld te noemen, we zijn al eens naar de muziekstudio gegaan van Frans Bronzwaer, of een professionele filmaker van L1 uitgenodigd enz.
Er werd gesproken over een meneer Kitzen, hij was al een beetje op leeftijd, ik vroeg naar de leeftijd. 90 jaar, werd me gezegd. Meneer Otten vroeg me ook wat ik vond dat dhr. Kitzen geld vroeg, voor als hij naar mensen toe ging bij Parc Imstenrade. Ik zei dat ik dat niks vond. Het is vrijwilligerswerk en vrijwilligerswerk is gratis. Daar ga je geen geld voor vragen. Bovendien stond het in een van de 26 punten en op een van de folders die ik mee kreeg. Duidelijker kon niet, maar blijkbaar, had meneer Kitzen een streepje voor. Dat kan niet of allemaal, of niemand. Mensen worden niet gelijk behandelt en dat is discriminatie.
Toen ik daar op latere datum nog eens een opmerking over maakte, keurde hij de verdienste van dhr. Kitzen goed, want hij maakte reiskosten, hier werd ik duidelijk afgescheept, want Parc Imstenrade heeft een goede reiskostenregeling.
Ik zou dan alle Apple producten gaan doen en Kitzen Microsoft (windows en Android) Op 30-9 krijg ik een uitnodiging voor een gesprek op 7 - 10 - 2021. Om 10 uur. Moet ik om 6 uur op 1 uur eerder als normaal. Dat gaat wel, dus ik ga meteen akkoord. Op 4 oktober, volgt er een wijziging, 3 dagen er voor, naar 9:00. Ik doe nog een poging om het op een andere dag te laten plaats vinden door te schrijven dat ik dan om vijf uur moet opstaan, maar daar wordt geen gehoor aangegeven. Weer geen gelijke behandeling, weer discriminatie.
De bijeenkomst van 7 oktober 2021. De vrijwilligerscoördinator zou een verslag maken, nooit gekregen. Tijdens de vergadering werd ik door de heer Kitzen aangesproken met meneer. Corrigeren hielp nauwelijks en dhr. Otten greep niet in. (Discriminatie) dhr. Kitzen stelde zich voor als een fabriek directeur met 12000 werknemers, ik kreeg geen antwoord op de vraag welk bedrijf, want toen greep meneer Otten wel in. Meneer Otten vroeg ook nog naar 2 iPads of die er nog waren. Die waren er niet, die had dhr. Kitzen mee genomen. Of daar goedkeuring van was, nee die was er niet, want ze waren toch kapot. Mij viel de mond open van verbazing. Men stapte er zo maar over een grandioze diefstal heen, dat kan toch niet. Of er werkelijk 2 iPads in bezit waren van Parc Imstenrade dat weet ik niet, als dat niet zo was, dan was het een opgezet plan om mij weg te krijgen. Een poging, dat ik zou zeggen ik ga niet om met iemand die steelt.
Ik ging terug naar meneer Otten.
Bij het intake gesprek werd al gerefereerd aan mijn brede kennis van Apple producten. Ik heb 20 jaar de Apple gebruikersgroep Limburg gedaan, elke maand een presentatie gegeven of georganiseerd. Om een voorbeeld te noemen, we zijn al eens naar de muziekstudio gegaan van Frans Bronzwaer, of een professionele filmaker van L1 uitgenodigd enz.
Er werd gesproken over een meneer Kitzen, hij was al een beetje op leeftijd, ik vroeg naar de leeftijd. 90 jaar, werd me gezegd. Meneer Otten vroeg me ook wat ik vond dat dhr. Kitzen geld vroeg, voor als hij naar mensen toe ging bij Parc Imstenrade. Ik zei dat ik dat niks vond. Het is vrijwilligerswerk en vrijwilligerswerk is gratis. Daar ga je geen geld voor vragen. Bovendien stond het in een van de 26 punten en op een van de folders die ik mee kreeg. Duidelijker kon niet, maar blijkbaar, had meneer Kitzen een streepje voor. Dat kan niet of allemaal, of niemand. Mensen worden niet gelijk behandelt en dat is discriminatie.
Toen ik daar op latere datum nog eens een opmerking over maakte, keurde hij de verdienste van dhr. Kitzen goed, want hij maakte reiskosten, hier werd ik duidelijk afgescheept, want Parc Imstenrade heeft een goede reiskostenregeling.
Ik zou dan alle Apple producten gaan doen en Kitzen Microsoft (windows en Android) Op 30-9 krijg ik een uitnodiging voor een gesprek op 7 - 10 - 2021. Om 10 uur. Moet ik om 6 uur op 1 uur eerder als normaal. Dat gaat wel, dus ik ga meteen akkoord. Op 4 oktober, volgt er een wijziging, 3 dagen er voor, naar 9:00. Ik doe nog een poging om het op een andere dag te laten plaats vinden door te schrijven dat ik dan om vijf uur moet opstaan, maar daar wordt geen gehoor aangegeven. Weer geen gelijke behandeling, weer discriminatie.
De bijeenkomst van 7 oktober 2021. De vrijwilligerscoördinator zou een verslag maken, nooit gekregen. Tijdens de vergadering werd ik door de heer Kitzen aangesproken met meneer. Corrigeren hielp nauwelijks en dhr. Otten greep niet in. (Discriminatie) dhr. Kitzen stelde zich voor als een fabriek directeur met 12000 werknemers, ik kreeg geen antwoord op de vraag welk bedrijf, want toen greep meneer Otten wel in. Meneer Otten vroeg ook nog naar 2 iPads of die er nog waren. Die waren er niet, die had dhr. Kitzen mee genomen. Of daar goedkeuring van was, nee die was er niet, want ze waren toch kapot. Mij viel de mond open van verbazing. Men stapte er zo maar over een grandioze diefstal heen, dat kan toch niet. Of er werkelijk 2 iPads in bezit waren van Parc Imstenrade dat weet ik niet, als dat niet zo was, dan was het een opgezet plan om mij weg te krijgen. Een poging, dat ik zou zeggen ik ga niet om met iemand die steelt.
Ik was er kapot van dat wel. Ik heb geprobeerd om daar over te communiceren met Dhr. Kitzen, maar dat lukte niet. Ook niet met meneer Otten. Ik begreep het niet en mijn gevoel voor eerlijkheid, werd uit de richting geslagen.
Wie was die meneer Kitzen dan werkelijk, een bedrijf van 12000 mensen, daar moet iets over te vinden zijn leek me, maar ik kon niks vinden. Wat betekende zijn voorletters E.H. waar stonden die voor. Ik maak stambomen, je moet wat te doen hebben in Corona tijd. De stamboom van mij telt meer als 6000 namen Je leert zoeken, om wat te vinden in verschillende databases. In eentje vond ik zijn voornamen Eugène Hubert Kitzen. Delpher.nl is een bron van informatie en ik vond dat dhr. Kitzen helemaal geen directeur is geweest. Hij heeft in de jaren 60 van de vorige eeuw bij Leufkens-Dubois gewerkt op het Emma Plein in Heerlen via dat bedrijf is hij bij Océ van Grinten terecht gekomen en opgeklommen naar Product Kwaliteit Manager. Dat hield in dat als een klant belde dat hij zelf of een van zijn medewerkers die in zijn afdeling werkte, naar dat bedrijf stuurde om hem te repareren. Tijdens de bijeenkomst beweerde hij dat hij Steve Jobs diverse keren ontmoet had. Dat kon niet, want die werkte toen al niet meer voor Apple en ik kan me ook niet voorstellen dat Steve Jobs zich zou ophouden met een printer monteur. Maar dit terzijde. Hij is in 1991 gepensioneerd. Als hij met 62 jaar gepensioneerd is dan moet hij nu 92 jaar zijn. Als hij met 65 jaar is gepensioneerd, dan is hij 95 jaar. Na zijn pensioen is hij bij Leufkes-Dubois cursussen gaan geven aan mensen die daar een computer kochten en aan mensen die dat wilde via een stichting. Alles wat ik gevonden heb, is openbaar. Dat kan iedereen vinden.
Zo is er ook een E.H. Kitzen die voor een leraren opleiding ia geslaagd, in Sittard. Of hij dat is weet ik niet, het zou kunnen.
Een ding is wel zeker dat bedrijf heeft hij hoogstwaarschijnlijk niet gehad en fabrieksdirecteur is hij niet geweest. 12000 werknemer kan ook niet. De Staatsmijn Wilhelmina had in de topperiode 33000 werknemers en daar was continudienst in 4 ploegen. Dat zijn 8000 mensen die daar tegelijkertijd werkten. Overdag wat meer. Ik wil maar zeggen zo’n groot bedrijf moet in het nieuws geweest zijn, zelfs als het bedrijf maar 1200 werknemers heeft gehad. In 1984 had Océ een 780 werknemers wereldwijd. Het zou kunnen dat ze het bedrijf in 1992 inderdaad 1200 werknemers had, maar directeur is hij nooit geweest.
Het verwonderde me dat zijn verhaal in het boekje “Wat ben ik blij dat ik je weer zie” ik had dhr. Otten toch ingelicht. Zowel schriftelijk als mondeling. Maar goed het is hun keuze, om leugens en bedrog te ondersteunen. Daar ga ik niet over, en zo lang niemand weet wat ik gevonden heb, blijft het ook zo.
Wie was die meneer Kitzen dan werkelijk, een bedrijf van 12000 mensen, daar moet iets over te vinden zijn leek me, maar ik kon niks vinden. Wat betekende zijn voorletters E.H. waar stonden die voor. Ik maak stambomen, je moet wat te doen hebben in Corona tijd. De stamboom van mij telt meer als 6000 namen Je leert zoeken, om wat te vinden in verschillende databases. In eentje vond ik zijn voornamen Eugène Hubert Kitzen. Delpher.nl is een bron van informatie en ik vond dat dhr. Kitzen helemaal geen directeur is geweest. Hij heeft in de jaren 60 van de vorige eeuw bij Leufkens-Dubois gewerkt op het Emma Plein in Heerlen via dat bedrijf is hij bij Océ van Grinten terecht gekomen en opgeklommen naar Product Kwaliteit Manager. Dat hield in dat als een klant belde dat hij zelf of een van zijn medewerkers die in zijn afdeling werkte, naar dat bedrijf stuurde om hem te repareren. Tijdens de bijeenkomst beweerde hij dat hij Steve Jobs diverse keren ontmoet had. Dat kon niet, want die werkte toen al niet meer voor Apple en ik kan me ook niet voorstellen dat Steve Jobs zich zou ophouden met een printer monteur. Maar dit terzijde. Hij is in 1991 gepensioneerd. Als hij met 62 jaar gepensioneerd is dan moet hij nu 92 jaar zijn. Als hij met 65 jaar is gepensioneerd, dan is hij 95 jaar. Na zijn pensioen is hij bij Leufkes-Dubois cursussen gaan geven aan mensen die daar een computer kochten en aan mensen die dat wilde via een stichting. Alles wat ik gevonden heb, is openbaar. Dat kan iedereen vinden.
Zo is er ook een E.H. Kitzen die voor een leraren opleiding ia geslaagd, in Sittard. Of hij dat is weet ik niet, het zou kunnen.
Een ding is wel zeker dat bedrijf heeft hij hoogstwaarschijnlijk niet gehad en fabrieksdirecteur is hij niet geweest. 12000 werknemer kan ook niet. De Staatsmijn Wilhelmina had in de topperiode 33000 werknemers en daar was continudienst in 4 ploegen. Dat zijn 8000 mensen die daar tegelijkertijd werkten. Overdag wat meer. Ik wil maar zeggen zo’n groot bedrijf moet in het nieuws geweest zijn, zelfs als het bedrijf maar 1200 werknemers heeft gehad. In 1984 had Océ een 780 werknemers wereldwijd. Het zou kunnen dat ze het bedrijf in 1992 inderdaad 1200 werknemers had, maar directeur is hij nooit geweest.
Het verwonderde me dat zijn verhaal in het boekje “Wat ben ik blij dat ik je weer zie” ik had dhr. Otten toch ingelicht. Zowel schriftelijk als mondeling. Maar goed het is hun keuze, om leugens en bedrog te ondersteunen. Daar ga ik niet over, en zo lang niemand weet wat ik gevonden heb, blijft het ook zo.
Dhr. Kitzen vond ook dat ik te jong was om oude mensen iets te vertellen, ik kon me daar niet in verplaatsen vond hij. Ik fronste mijn wenkbrauwen, te jong. Ah dacht ik daar doet weer iemand je verkeerd inschatten. Is niet de eerste keer dat dit gebeurd. Ik zei hem hoe oud dacht je dan dat ik was, hij begon wat te stotteren, ik herhaalde hoe oud ben ik dan volgens u. Hooguit 50 jaar stotterde hij, nou zei ik bedankt voor het compliment, maar ik ben van 3 augustus 1951 dus 70 jaar, ik weet heus wel hoe oudere mensen tikken. Ik ben er zelf een.
De bijeenkomsten waren in Rendezvous aangezien ik nooit een rondleiding had gehad, wilde ik wel weten waar dat was. Na afloop van de bespreking liet meer Otten me Rendezvous zien, ik moest hem er wel nog even aan herinneren. Dat wel. Daar aangekomen begon meteen een vrijwilliger zich te beklagen over de slechte stoelen die Parc Imstenrade gekocht had, want ze waren allemaal niet stabiel. Ik bekeek me even zo’n stoel, draaide aan een pootje en de stoel stond stabiel. Blijkbaar hadden ze de werking van deze stoelen de vrijwilligers nooit uitgelegd. Hij begon op een overdreven manier de vrouw uit teleggen wat ik net gedaan had, dat was totaal overbodig, laat mensen in hun waarde, ga niet overdreven corrigeren daar haal je mensen mee naar beneden. Toen hij naderhand wegliep pakte de vrouw weer de stoel en draaide het pootje weer in en de stoel stond weer onstabiel, het protest, was duidelijk zichtbaar, ik moest er om lachen.
Maar in de tussentijd had ik hem we vertelt hoe ik les zou geven. Ik had dit ook al eens tijdens de bijeenkomst vertelt. Het moest wel een Corona beschermd gebeuren worden, want met Corona moest rekening gehouden worden vond ik. Ik zou een Apple TV aansluiten op een TV of ander beeldscherm en dan kon ik of andere mensen hun beeld van hun iPad of iPhone projecteren op het scherm en en het probleem duidelijke maken en ik kon dan laten zien hoe je het kunt oplossen. Blijkbaar begreep men er niks van. Ik heb nog uitgelegd dat het via Airplay2 ging, maar ook dat begreep men niet. Men zat blijkbaar nog in de 20ste eeuw.
Maar goed het was duidelijk dat ik een TV nodig had of een beamer, met een HDMI aansluiting. Meneer Kitzen moest ook nog voor zijn apparaten allerlei kabelhaspels hebben voor de stroom. Stroom had ik alleen maar nodig voor mijn Apple TV. Ik heb nog gevraagd of er een beveiligd kanaal was voor de draadloze WIFI en wie dat beheerde, dat wist men niet. Er was het draadloze internet waar iedereen op kon, zonder wachtwoord, en dat was het. Eerlijk gezegd niet meer van deze tijd. Elk draadloos netwerk moet beveiligd worden. Een onbeveiligd netwerk is het schenden van de privacy van de mensen die er verbinding mee hebben. Ik begrijp niet dat een organisatie als Vitalis dat toe laat. Slimme jongens kijken gewoon mee wat mensen doen die op dat netwerk zitten en halen als er ergen codes worden ingetikt om b.v. je bankzaken te regelen je de hele rekening leeg. Blijkbaar is die technische kennis niet aanwezig. Ik ben er maar niet verder op ingegaan, of laat ik het zo zeggen mijn mond werd gesnoerd, toen ik er verder op in wilde gaan.
De bijeenkomsten waren in Rendezvous aangezien ik nooit een rondleiding had gehad, wilde ik wel weten waar dat was. Na afloop van de bespreking liet meer Otten me Rendezvous zien, ik moest hem er wel nog even aan herinneren. Dat wel. Daar aangekomen begon meteen een vrijwilliger zich te beklagen over de slechte stoelen die Parc Imstenrade gekocht had, want ze waren allemaal niet stabiel. Ik bekeek me even zo’n stoel, draaide aan een pootje en de stoel stond stabiel. Blijkbaar hadden ze de werking van deze stoelen de vrijwilligers nooit uitgelegd. Hij begon op een overdreven manier de vrouw uit teleggen wat ik net gedaan had, dat was totaal overbodig, laat mensen in hun waarde, ga niet overdreven corrigeren daar haal je mensen mee naar beneden. Toen hij naderhand wegliep pakte de vrouw weer de stoel en draaide het pootje weer in en de stoel stond weer onstabiel, het protest, was duidelijk zichtbaar, ik moest er om lachen.
Maar in de tussentijd had ik hem we vertelt hoe ik les zou geven. Ik had dit ook al eens tijdens de bijeenkomst vertelt. Het moest wel een Corona beschermd gebeuren worden, want met Corona moest rekening gehouden worden vond ik. Ik zou een Apple TV aansluiten op een TV of ander beeldscherm en dan kon ik of andere mensen hun beeld van hun iPad of iPhone projecteren op het scherm en en het probleem duidelijke maken en ik kon dan laten zien hoe je het kunt oplossen. Blijkbaar begreep men er niks van. Ik heb nog uitgelegd dat het via Airplay2 ging, maar ook dat begreep men niet. Men zat blijkbaar nog in de 20ste eeuw.
Maar goed het was duidelijk dat ik een TV nodig had of een beamer, met een HDMI aansluiting. Meneer Kitzen moest ook nog voor zijn apparaten allerlei kabelhaspels hebben voor de stroom. Stroom had ik alleen maar nodig voor mijn Apple TV. Ik heb nog gevraagd of er een beveiligd kanaal was voor de draadloze WIFI en wie dat beheerde, dat wist men niet. Er was het draadloze internet waar iedereen op kon, zonder wachtwoord, en dat was het. Eerlijk gezegd niet meer van deze tijd. Elk draadloos netwerk moet beveiligd worden. Een onbeveiligd netwerk is het schenden van de privacy van de mensen die er verbinding mee hebben. Ik begrijp niet dat een organisatie als Vitalis dat toe laat. Slimme jongens kijken gewoon mee wat mensen doen die op dat netwerk zitten en halen als er ergen codes worden ingetikt om b.v. je bankzaken te regelen je de hele rekening leeg. Blijkbaar is die technische kennis niet aanwezig. Ik ben er maar niet verder op ingegaan, of laat ik het zo zeggen mijn mond werd gesnoerd, toen ik er verder op in wilde gaan.
Tijdens de bijeenkomst wilde meneer Kitzen meteen beginnen met de computer ondersteuning , ik vroeg om uitstel, aangezien er bij mij thuis nog verbouwing was, die ik niet kon uitstellen, en waar ik bij wilde zijn. Bovendien had ik tijd nodig om me voor te bereiden, ik ben docent en als docent moet je je les voorbereiden.
1november zou het dan eindelijk gebeuren. Ik was blij dat het me dan toch gelukt was iets doen voor de gemeenschap. Ik had 2 rugzakken bij me waar in zat een Apple TV, mijn MacBook Air, 2 iPads pro de nodige kabels en verdeelstekkers enz. Ik hees alles aan mijn ligfiets en vertrok naar Parc Imstenrade, 3 km verder. Waarvan de Zandweg een aardig puistje is.
Ik zetten mijn fiets naast het de ingang achterom, want ik wist nog steeds niet waar de fietsenstalling was. Op de maandag werkt meneer Otten er ook dacht ik en dan zou ik hem nog eens vragen, want ik was uiteraard meer als een uur eerder aanwezig, dus tijd genoeg. Ik deed mijn fiets, met 2 zware sloten stevig vast maken en zette het alarm aan, want dat zit er ook op, bovendien nog een verborgen AirTag, mocht toch iemand het in zijn hoofd halen om hem mee te nemen dan vond ik hem wel weer terug. Ik opende de deur met de elektronische sleutel en ging op weg naar Rendezvous, onderweg melde zich de AirTag op de AppleWatch, dat de fiets verlaten had. Ik keek even op mijn Watch en hij gaf de juiste plek op, hij stond er nog, dat was goed.
In Rendezvous zaten een heleboel mensen die zich klaar maakte om te gaan bridgen, ik begreep er niks van, maar dacht ik het is nog vroeg wie weet. Ik zette me in een van de stoelen en wacht rustig af. Op een gegeven moment sprak me een vrouw aan en vroeg wat ik kwam doen, ik legde haar uit wat de bedoeling was. Maar weet u dan niet dat dhr. Kitzen dit afgelast heeft, omdat hij ziek is. Ik was verbijsterd. Wat is dit nu. We waren toch gelijkwaardig, dat had ik toch gezegd op de bijeenkomst en dat had meneer Otten toch bevestigd, er hoefde niks afgelast te worden, want ik kon dat ook wel alleen af. Ik was razend, niet dat ik begon te schelden of zo, ik kon me nog inhouden, maar ik kookte. Ik wilde naar voren lopen, naar de portier, om dhr. Otten te laten oproepen, onderweg er naar toe kwam ik een bordje tegen waar op stond Secretariaat.
Ik klopte op de deur en iemand zei Binnen. Ik vroeg aan de persoon waarom men mij niet gewaarschuwd had, dat de boel niet door ging, hij ging in de agenda kijken en zei, dat de mensen van de computer ondersteuning er nu aanwezig moeten zijn. Ze hadden hem niks vertelt over een wijziging. Tijdens de vraag kwam er nog een mevrouw Bijlsma bij, die aan me vroeg wat er aan de hand was, ze vroeg of ik meneer Otten al gebeld had, nee zei ik, want ik heb zijn telefoonnummer niet bij me en ik was onderweg naar de portier. Goed dan bel ik wel even, maar meneer Otten was niet aanwezig. Dus ik kwam niet verder. Het niet aanwezig zijn van dhr. Otten is geen toeval geweest, achteraf gezien. Hij spande samen met dhr.Kitzen dat is wel duidelijk. Daarna had ik nog een bijzonder goed gesprek met mevr. Bijlsma die van plan was om een Macbook air te kopen, thuis gekomen, heb ik haar nog een uitgebreide mail gestuurd, met de mogelijkheden en waar ze op moest letten, als ze plan was een te kopen en wat de kosten dan zouden zijn. Gewoon een goed degelijk advies, zoals ik dat in het verleden voor honderden andere mensen gedaan heb en waar ik nooit een rode cent voor gevraagd heb, want vrijwilligers werk doe je voor niks.
1november zou het dan eindelijk gebeuren. Ik was blij dat het me dan toch gelukt was iets doen voor de gemeenschap. Ik had 2 rugzakken bij me waar in zat een Apple TV, mijn MacBook Air, 2 iPads pro de nodige kabels en verdeelstekkers enz. Ik hees alles aan mijn ligfiets en vertrok naar Parc Imstenrade, 3 km verder. Waarvan de Zandweg een aardig puistje is.
Ik zetten mijn fiets naast het de ingang achterom, want ik wist nog steeds niet waar de fietsenstalling was. Op de maandag werkt meneer Otten er ook dacht ik en dan zou ik hem nog eens vragen, want ik was uiteraard meer als een uur eerder aanwezig, dus tijd genoeg. Ik deed mijn fiets, met 2 zware sloten stevig vast maken en zette het alarm aan, want dat zit er ook op, bovendien nog een verborgen AirTag, mocht toch iemand het in zijn hoofd halen om hem mee te nemen dan vond ik hem wel weer terug. Ik opende de deur met de elektronische sleutel en ging op weg naar Rendezvous, onderweg melde zich de AirTag op de AppleWatch, dat de fiets verlaten had. Ik keek even op mijn Watch en hij gaf de juiste plek op, hij stond er nog, dat was goed.
In Rendezvous zaten een heleboel mensen die zich klaar maakte om te gaan bridgen, ik begreep er niks van, maar dacht ik het is nog vroeg wie weet. Ik zette me in een van de stoelen en wacht rustig af. Op een gegeven moment sprak me een vrouw aan en vroeg wat ik kwam doen, ik legde haar uit wat de bedoeling was. Maar weet u dan niet dat dhr. Kitzen dit afgelast heeft, omdat hij ziek is. Ik was verbijsterd. Wat is dit nu. We waren toch gelijkwaardig, dat had ik toch gezegd op de bijeenkomst en dat had meneer Otten toch bevestigd, er hoefde niks afgelast te worden, want ik kon dat ook wel alleen af. Ik was razend, niet dat ik begon te schelden of zo, ik kon me nog inhouden, maar ik kookte. Ik wilde naar voren lopen, naar de portier, om dhr. Otten te laten oproepen, onderweg er naar toe kwam ik een bordje tegen waar op stond Secretariaat.
Ik klopte op de deur en iemand zei Binnen. Ik vroeg aan de persoon waarom men mij niet gewaarschuwd had, dat de boel niet door ging, hij ging in de agenda kijken en zei, dat de mensen van de computer ondersteuning er nu aanwezig moeten zijn. Ze hadden hem niks vertelt over een wijziging. Tijdens de vraag kwam er nog een mevrouw Bijlsma bij, die aan me vroeg wat er aan de hand was, ze vroeg of ik meneer Otten al gebeld had, nee zei ik, want ik heb zijn telefoonnummer niet bij me en ik was onderweg naar de portier. Goed dan bel ik wel even, maar meneer Otten was niet aanwezig. Dus ik kwam niet verder. Het niet aanwezig zijn van dhr. Otten is geen toeval geweest, achteraf gezien. Hij spande samen met dhr.Kitzen dat is wel duidelijk. Daarna had ik nog een bijzonder goed gesprek met mevr. Bijlsma die van plan was om een Macbook air te kopen, thuis gekomen, heb ik haar nog een uitgebreide mail gestuurd, met de mogelijkheden en waar ze op moest letten, als ze plan was een te kopen en wat de kosten dan zouden zijn. Gewoon een goed degelijk advies, zoals ik dat in het verleden voor honderden andere mensen gedaan heb en waar ik nooit een rode cent voor gevraagd heb, want vrijwilligers werk doe je voor niks.
Als ik eerlijk moest zijn hadden ze me ook bij mevr. Bijlsma kunnen plaatsen, want ik ben secretaris geweest van KIK (Kunst in Kerkrade) heb zelf die tentoonstellingen georganiseerd.Ze was bezig met en waanzinnig project van video kunst, een kolf naar mijn hand.
Toen ik naderhand vroeg aan dhr. Otten waarom men mij geen bericht gestuurd had, kreeg ik als antwoord, dat ik hij 2 mailadressen van mij had en hij niet wist waar naar toe moet sturen. Dat was de grootste, ik lul me er uit, smoes die ik ooit gehoord had. In de database van Parc Imstenrade staat maar 1 adres. Dat werkt altijd, want als ik dat verandert zou hebben, had hij wel een bericht van mij gehad. Homo en Lesbienne dat kan nog, maar Transgenders is een brug te veel voor Parc Imstenrade, dat werd op dat moment heel duidelijk.
Opgeven doe ik niet snel, alleen als mijn gezondheid het niet meer toelaat, dat heb ik geleerd in de loop van de jaren.
Op 4 november wordt ik uitgenodigd voor een audit op 19 november in samenhang met het certificaat van de Roze Loper. Ik zou dan de vrijwilligers vertegenwoordigen. Wat een een eer schreef ik terug, dat wil ik zeker doen. Maar voordat het 19 november was werd het afgeblazen wegens Corona. Om het Digitaal te doen, dat idee heeft men niet gehad. Parc Imstenrade heeft geen recht op dit certificaat. Ze zijn gewoon transfoben.
Op 8 november deze mail van meneer Otten . Lees het goed, zeker de laatste regels, want deze zijn belangrijk in het verhaal. Ik zet ze even in het vet neer, voor de duidelijkheid. Ook de aan de poster is op dat moment nog niks gedaan, terwijl deze al gemaakt moest zijn in oktober. Want het was begin oktober toen de bijeenkomst was tussen hij, Kitzen en mij. Ik heb hem nog tijdens deze vergadering een foto van mij gestuurd, daar lag het dus niet aan. Het ontwerp van de poster kwam pas op 31 januari ik heb hem moeten aanpassen want het was niet duidelijk wie wat deed. Of dat bewust of onbewust gedaan was, geen idee, ik heb de aangepaste poster terug gestuurd, maar niks vernomen of het goed was. Een poster die al in oktober gemaakt had moeten worden, komt dus pas eind januari. Blijkbaar had hij gehoopt dat ik in de tussentijd al gestopt was, tenminste hij had er alles aan gedaan. Dus hier de bewuste mails van 8 november.
Hallo beide,
Zojuist overleg gehad mbt de maatregelen. Voor het computerspreekuur zou ik willen voorstellen om toch te gaan starten. De maatregelen kunnen hierbij in acht worden genomen mijns inziens, hoe zien jullie dit? Wanneer er uitleg gegeven moet worden binnen 1.5 meter zal het mondkapje wel op moeten. Hoe staan jullie hier tegenover? We zouden er dan voor kunnen kiezen om de 17de te gaan starten. Voor het begin even alleen op woensdag want ik moet nog met de mensen van de bridge overleggen over hoe dit zal gaan op maandag.
Toen ik naderhand vroeg aan dhr. Otten waarom men mij geen bericht gestuurd had, kreeg ik als antwoord, dat ik hij 2 mailadressen van mij had en hij niet wist waar naar toe moet sturen. Dat was de grootste, ik lul me er uit, smoes die ik ooit gehoord had. In de database van Parc Imstenrade staat maar 1 adres. Dat werkt altijd, want als ik dat verandert zou hebben, had hij wel een bericht van mij gehad. Homo en Lesbienne dat kan nog, maar Transgenders is een brug te veel voor Parc Imstenrade, dat werd op dat moment heel duidelijk.
Opgeven doe ik niet snel, alleen als mijn gezondheid het niet meer toelaat, dat heb ik geleerd in de loop van de jaren.
Op 4 november wordt ik uitgenodigd voor een audit op 19 november in samenhang met het certificaat van de Roze Loper. Ik zou dan de vrijwilligers vertegenwoordigen. Wat een een eer schreef ik terug, dat wil ik zeker doen. Maar voordat het 19 november was werd het afgeblazen wegens Corona. Om het Digitaal te doen, dat idee heeft men niet gehad. Parc Imstenrade heeft geen recht op dit certificaat. Ze zijn gewoon transfoben.
Op 8 november deze mail van meneer Otten . Lees het goed, zeker de laatste regels, want deze zijn belangrijk in het verhaal. Ik zet ze even in het vet neer, voor de duidelijkheid. Ook de aan de poster is op dat moment nog niks gedaan, terwijl deze al gemaakt moest zijn in oktober. Want het was begin oktober toen de bijeenkomst was tussen hij, Kitzen en mij. Ik heb hem nog tijdens deze vergadering een foto van mij gestuurd, daar lag het dus niet aan. Het ontwerp van de poster kwam pas op 31 januari ik heb hem moeten aanpassen want het was niet duidelijk wie wat deed. Of dat bewust of onbewust gedaan was, geen idee, ik heb de aangepaste poster terug gestuurd, maar niks vernomen of het goed was. Een poster die al in oktober gemaakt had moeten worden, komt dus pas eind januari. Blijkbaar had hij gehoopt dat ik in de tussentijd al gestopt was, tenminste hij had er alles aan gedaan. Dus hier de bewuste mails van 8 november.
Hallo beide,
Zojuist overleg gehad mbt de maatregelen. Voor het computerspreekuur zou ik willen voorstellen om toch te gaan starten. De maatregelen kunnen hierbij in acht worden genomen mijns inziens, hoe zien jullie dit? Wanneer er uitleg gegeven moet worden binnen 1.5 meter zal het mondkapje wel op moeten. Hoe staan jullie hier tegenover? We zouden er dan voor kunnen kiezen om de 17de te gaan starten. Voor het begin even alleen op woensdag want ik moet nog met de mensen van de bridge overleggen over hoe dit zal gaan op maandag.
Ik heb hiervoor een eerste aanzet poster voor gemaakt, laat me even weten hoe jullie hier over denken,
hij kan nog worden aangepast
Hierop schrijf ik het volgende antwoord.
Nou voor mij is het sowieso geen probleem ik heb ffp2 maskers. En als ik de Apple TV op een tv aangesloten krijg, en op het internet kan ik elke IPad of iPhone of Apple computer synchroon op het scherm zetten. Maar een ding moet wel zeker zijn, geen allein Gänge meer. Er wordt niks meer afgelast zonder dat ik het weet, en het gaat ook door als meneer Kitzen ziek is.
Hierop komt geen antwoord.
2 Dagen er na wordt het alsnog afgelast. Het lijkt wel paniekvoetbal. Nu is dat eigenlijk geen probleem, ik kan mensen ook op afstand helpen, ik kan zelfs via FaceTime meekijken met wat een mens doet met de Apple computer, als men er toestemming voor geeft.
Maar Meneer Kitzen had weer zonder overleg de zaak overgedragen aan een of ander bedrijf. En eerlijk gezegd zie ik het verschil niet. Ik kan me meten met elk bedrijf aangaande AppleComputers, weet er ook vaak meer van af. Er is wederom geen overleg ik wordt maar weer eens niet gelijk behandeld en niet gelijk behandelen is Discriminatie.
Op 15 november deze mail van dhr. Otten
Hallo Beide,
Zoals aangegeven zou jullie graag uitnodigen voor een overleg. Er staat behoorlijk wat informatie in de mails die jullie mij gestuurd hebben en ik zou er graag voor willen kiezen om al deze informatie niet tot mij te nemen. Enerzijds omdat dit te tijdrovend is en anderzijds omdat ik onpartijdig ben hierin. Ook zou ik u willen vragen te stoppen met het sturen van deze mails. Graag zou ik dit alles in een gesprek doornemen zodat niemand het gevoel heeft buitengesloten te worden. Ik probeer altijd alle belangen hoog te houden, die van u als vrijwilliger, maar ook de belangen van onze bewoners en van Vitalis. Ook zal ik mijn uiterste best doen om jullie meningen, plannen en uitingen in goede banen te lijden.
Hiernaast vraag ik me oprecht af in welke vorm het computerspreekuur in de toekomst zal krijgen.
Gezien de ontwikkelingen lijkt het me verstandig om dit gesprek online te voeren, kan dit voor u beide?
Hierop schrijf ik het volgende antwoord.
Nou voor mij is het sowieso geen probleem ik heb ffp2 maskers. En als ik de Apple TV op een tv aangesloten krijg, en op het internet kan ik elke IPad of iPhone of Apple computer synchroon op het scherm zetten. Maar een ding moet wel zeker zijn, geen allein Gänge meer. Er wordt niks meer afgelast zonder dat ik het weet, en het gaat ook door als meneer Kitzen ziek is.
Hierop komt geen antwoord.
2 Dagen er na wordt het alsnog afgelast. Het lijkt wel paniekvoetbal. Nu is dat eigenlijk geen probleem, ik kan mensen ook op afstand helpen, ik kan zelfs via FaceTime meekijken met wat een mens doet met de Apple computer, als men er toestemming voor geeft.
Maar Meneer Kitzen had weer zonder overleg de zaak overgedragen aan een of ander bedrijf. En eerlijk gezegd zie ik het verschil niet. Ik kan me meten met elk bedrijf aangaande AppleComputers, weet er ook vaak meer van af. Er is wederom geen overleg ik wordt maar weer eens niet gelijk behandeld en niet gelijk behandelen is Discriminatie.
Op 15 november deze mail van dhr. Otten
Hallo Beide,
Zoals aangegeven zou jullie graag uitnodigen voor een overleg. Er staat behoorlijk wat informatie in de mails die jullie mij gestuurd hebben en ik zou er graag voor willen kiezen om al deze informatie niet tot mij te nemen. Enerzijds omdat dit te tijdrovend is en anderzijds omdat ik onpartijdig ben hierin. Ook zou ik u willen vragen te stoppen met het sturen van deze mails. Graag zou ik dit alles in een gesprek doornemen zodat niemand het gevoel heeft buitengesloten te worden. Ik probeer altijd alle belangen hoog te houden, die van u als vrijwilliger, maar ook de belangen van onze bewoners en van Vitalis. Ook zal ik mijn uiterste best doen om jullie meningen, plannen en uitingen in goede banen te lijden.
Hiernaast vraag ik me oprecht af in welke vorm het computerspreekuur in de toekomst zal krijgen.
Gezien de ontwikkelingen lijkt het me verstandig om dit gesprek online te voeren, kan dit voor u beide?
De mail die hij niet leest is de mail over wat ik gevonden had over meneer Kitzen in delpher.nl dit is toch zeer merkwaardig dat hij mails niet leest. Wat is dit voor een mens. Natuurlijk moet je mails lezen. Dan weet je tenminste wat de oorzaak is van alles. Dhr. Kitzen, heeft een computer ondersteuning opgebouwd en verdient daar een aardige cent mee, gegroeid in de loop van de jaren en hij wil die bijverdienste niet uit handen geven, ik kan me er iets bij voorstellen, anderzijds hij is minstens 92 jaar. Als ik 92 zou zijn zou ik blij zijn als er iemand bij kwam. Maar ik steek ietsjes anders in elkaar. Heb geleerd in een team te werken als automonteur elkaar aan te vullen in dat waar je goed in bent. En daar had meneer Otten voor moeten zorgen.
Ik stuur de volgende mail terug.
Nou je doet niks anders, je sluit me voortdurend uit. Ik heb verschillende mensen gevraagd wat ze zouden bij 2 mailadressen iedereen zegt dan stuur ik op allebei de adressen de mail. Je had me kunnen bellen een sms een Whatsapp kunnen sturen is niet gebeurd. Ik heb meerdere voorstellen gedaan ver voordat Kitzen het deed is niet op ingegaan.
Ik heb een contract getekend dat ik geen geld mag aannemen , geen dingen ontvreemden. Zal ik ook nooit doen. Maar van Kitzen keur je het goed. Zorg eerst eens dat die dingen in orde komen, dan pas kun je zeggen ik sluit niemand uit. Want je doet het. Niet alleen mij, maar elke vrijwilliger die zich aan de regels houdt die zij/hij ondertekend heeft
Uitsluiten is discriminatie.
Over deze mail wilde hij met mij in gesprek, online. Hij stelde 23 november voor, maar dan ging ik naar het huidcentrum voor te epileren van mijn gezicht en dat ging gewoon door. Het gesprek volgde op 25 november. Ik stelde voor ons te scheiden ik de maandag en hij de woensdag. In principe kon ik de maandag toen niet maar dat kon ik wel laten verzetten naar de dinsdag, dat kwam ook wel heel slecht uit omdat ik de dinsdagmiddag vaak een afspraak had, maar dat had ik er wel voor over. Ik ging er van uit, dat er dan ook een ruimte voor mij beschikbaar was. Hoe het in werkelijkheid werkte wist ik niet. Daar kwam ik pas op 17 februari 2022 achter toen ik de mail kreeg laat in de middag dat hij het weer eens afbrak dus dat de start op 21 februari niet door ging aangezien hij niet aanwezig is op vrijdag, heb ik hem wel gemaild maar hij reageerde niet, mij in een ontluisterende toestand achterlatend. Deze man is niet geschikt voor het vak, hij is totaal gevoelloos, weet niet wat het betekend. Je bouwt een spanning op, ik had geïnvesteerd zeker voor 300 euro aan extra kabels, zodat ik niet afhankelijk was van de Apple TV, want tijdens het gesprek maakte hij een opmerking over dhr. Kitzen dat deze wel eens met de verlengsnoeren de boel kon saboteren, door ze te verstoppen of mee te nemen. Dus hij was het met me eens dat dhr. Kitzen de boel saboteerde maar deed niks er aan, omdat te voorkomen.
Ik stuur de volgende mail terug.
Nou je doet niks anders, je sluit me voortdurend uit. Ik heb verschillende mensen gevraagd wat ze zouden bij 2 mailadressen iedereen zegt dan stuur ik op allebei de adressen de mail. Je had me kunnen bellen een sms een Whatsapp kunnen sturen is niet gebeurd. Ik heb meerdere voorstellen gedaan ver voordat Kitzen het deed is niet op ingegaan.
Ik heb een contract getekend dat ik geen geld mag aannemen , geen dingen ontvreemden. Zal ik ook nooit doen. Maar van Kitzen keur je het goed. Zorg eerst eens dat die dingen in orde komen, dan pas kun je zeggen ik sluit niemand uit. Want je doet het. Niet alleen mij, maar elke vrijwilliger die zich aan de regels houdt die zij/hij ondertekend heeft
Uitsluiten is discriminatie.
Over deze mail wilde hij met mij in gesprek, online. Hij stelde 23 november voor, maar dan ging ik naar het huidcentrum voor te epileren van mijn gezicht en dat ging gewoon door. Het gesprek volgde op 25 november. Ik stelde voor ons te scheiden ik de maandag en hij de woensdag. In principe kon ik de maandag toen niet maar dat kon ik wel laten verzetten naar de dinsdag, dat kwam ook wel heel slecht uit omdat ik de dinsdagmiddag vaak een afspraak had, maar dat had ik er wel voor over. Ik ging er van uit, dat er dan ook een ruimte voor mij beschikbaar was. Hoe het in werkelijkheid werkte wist ik niet. Daar kwam ik pas op 17 februari 2022 achter toen ik de mail kreeg laat in de middag dat hij het weer eens afbrak dus dat de start op 21 februari niet door ging aangezien hij niet aanwezig is op vrijdag, heb ik hem wel gemaild maar hij reageerde niet, mij in een ontluisterende toestand achterlatend. Deze man is niet geschikt voor het vak, hij is totaal gevoelloos, weet niet wat het betekend. Je bouwt een spanning op, ik had geïnvesteerd zeker voor 300 euro aan extra kabels, zodat ik niet afhankelijk was van de Apple TV, want tijdens het gesprek maakte hij een opmerking over dhr. Kitzen dat deze wel eens met de verlengsnoeren de boel kon saboteren, door ze te verstoppen of mee te nemen. Dus hij was het met me eens dat dhr. Kitzen de boel saboteerde maar deed niks er aan, omdat te voorkomen.
Hij handelt niet in het belang van Parc Imstenrade. Ik ben goed in mijn vak.
Ik had de mensen kunnen brengen naar de huidige techniek. Om eens een voorbeeld te noemen. De AppleWatch die had niemand volgens dhr. Kitzen onbegrijpelijk, ik heb er 2 een voor de dag en een voor de nacht. Serie 5 en serie 6. De laatste heeft valdetectie. Een van de meeste ongelukken in een huishouden van oudere mensen is vallen en dat er soms uren geen hulp is. Ik heb het megemaakt, bij een benedenbuurvrouw toen ik op de flat woonde in de Julianusstraat in 1995. Deze vrouw heeft er 3 dagen gelegen met een gebroken heup, omdat ze gevallen was. Per toeval werd ze ontdekt door iemand anders in de flat. Ze was te zwak om hulp roepen te kunnen produceren. Ze was 86 jaar toen. Op het moment dat je valt registreert de Watch dat en geeft een trilling op de Watch staat, ik heb een val gedetecteerd en je ziet de seconden terug lopen, stop je het niet, dan belt hij automatisch de hulpdienst en geeft de coördinaten door waar je bent.
Nu was er in 1995 natuurlijk nog geen iPhone of AppleWatch, maar nu wel en dan moet je ook gebruik maken van de huidige techniek. Door de mensen die er mee te maken kunnen krijgen daar op te attenderen en de mogelijkheden te laten zien.
Ik betaal met mijn Applewatch. Dat betalen gaat ook als je verongeluk je telefoon vergeten hebt.
Geen boeven meer die over mijn schouder mee kijken om de pin te ontfutselen en mijn kaartje proberen buit te maken. Neemt iemand de klok af, geen probleem, hij is meteen op slot, als hij van de pols af is. De klok constateert wanneer je hartritmestoornissen, je kunt een ECG maken, je kunt je zuurstofopname meten, allemaal dingen die in belang zijn van de oudere mens.
Ik moest stoppen door het gedoe van dhr. Otten, want ik had een hartslag tussen de 45 en 175 dat is te laag en veel te hoog voor mij, veroorzaakt door de stress die ik kreeg van de steeds plotselinge beslissingen, zonder overleg. Meestal vlak voordat het plaats vind. Het is een bewust gebeuren, met als doel die Viviënne moet weg.het is gelukt. Want ik heb last van hartritmestoornissen. 2 jaar geleden heb ik ternauwernood een hartritme van 29 overleefd, de meeste mensen lukt dat niet. Maar ik heb blijkbaar een goede conditie.
Veel mensen op Parc Imstenrade hebben Alzheimer. Met een iPhone of een AppleWatch, of een AirTag kun je ze makkelijk terug vinden als ze de weg kwijt raken in de zeer bosrijke omgeving. Ik verloor enkele weken geleden de sleutels van de accu’s van de ligfiets, er zat een AirTag aan vast. Ik vond ze terug onderaan de Molenberglaan. Normaal zou ik ze nooit hebben terug gevonden, want ik was die dag in Voerendaal geweest en ze konden dus overal liggen.
De DarkMode vond dhr. Kitzen maar niks. Ze hebben DarkMode nu net gemaakt voor de ouder mens. Want op een Apple kun je hem op automatisch zetten, dat schakelt hij de DarkMode in na zonsondergang. Oudere mensen slapen slechter in, een wit scherm in de avond verergert dit, een zwart scherm niet, bovendien zijn de letters in de avond ook niet echt wit. Dat begrijpt deze man niet.
Ik had de mensen kunnen brengen naar de huidige techniek. Om eens een voorbeeld te noemen. De AppleWatch die had niemand volgens dhr. Kitzen onbegrijpelijk, ik heb er 2 een voor de dag en een voor de nacht. Serie 5 en serie 6. De laatste heeft valdetectie. Een van de meeste ongelukken in een huishouden van oudere mensen is vallen en dat er soms uren geen hulp is. Ik heb het megemaakt, bij een benedenbuurvrouw toen ik op de flat woonde in de Julianusstraat in 1995. Deze vrouw heeft er 3 dagen gelegen met een gebroken heup, omdat ze gevallen was. Per toeval werd ze ontdekt door iemand anders in de flat. Ze was te zwak om hulp roepen te kunnen produceren. Ze was 86 jaar toen. Op het moment dat je valt registreert de Watch dat en geeft een trilling op de Watch staat, ik heb een val gedetecteerd en je ziet de seconden terug lopen, stop je het niet, dan belt hij automatisch de hulpdienst en geeft de coördinaten door waar je bent.
Nu was er in 1995 natuurlijk nog geen iPhone of AppleWatch, maar nu wel en dan moet je ook gebruik maken van de huidige techniek. Door de mensen die er mee te maken kunnen krijgen daar op te attenderen en de mogelijkheden te laten zien.
Ik betaal met mijn Applewatch. Dat betalen gaat ook als je verongeluk je telefoon vergeten hebt.
Geen boeven meer die over mijn schouder mee kijken om de pin te ontfutselen en mijn kaartje proberen buit te maken. Neemt iemand de klok af, geen probleem, hij is meteen op slot, als hij van de pols af is. De klok constateert wanneer je hartritmestoornissen, je kunt een ECG maken, je kunt je zuurstofopname meten, allemaal dingen die in belang zijn van de oudere mens.
Ik moest stoppen door het gedoe van dhr. Otten, want ik had een hartslag tussen de 45 en 175 dat is te laag en veel te hoog voor mij, veroorzaakt door de stress die ik kreeg van de steeds plotselinge beslissingen, zonder overleg. Meestal vlak voordat het plaats vind. Het is een bewust gebeuren, met als doel die Viviënne moet weg.het is gelukt. Want ik heb last van hartritmestoornissen. 2 jaar geleden heb ik ternauwernood een hartritme van 29 overleefd, de meeste mensen lukt dat niet. Maar ik heb blijkbaar een goede conditie.
Veel mensen op Parc Imstenrade hebben Alzheimer. Met een iPhone of een AppleWatch, of een AirTag kun je ze makkelijk terug vinden als ze de weg kwijt raken in de zeer bosrijke omgeving. Ik verloor enkele weken geleden de sleutels van de accu’s van de ligfiets, er zat een AirTag aan vast. Ik vond ze terug onderaan de Molenberglaan. Normaal zou ik ze nooit hebben terug gevonden, want ik was die dag in Voerendaal geweest en ze konden dus overal liggen.
De DarkMode vond dhr. Kitzen maar niks. Ze hebben DarkMode nu net gemaakt voor de ouder mens. Want op een Apple kun je hem op automatisch zetten, dat schakelt hij de DarkMode in na zonsondergang. Oudere mensen slapen slechter in, een wit scherm in de avond verergert dit, een zwart scherm niet, bovendien zijn de letters in de avond ook niet echt wit. Dat begrijpt deze man niet.
Ik vind het ontzettend jammer dat men mij niet de kans heeft gegeven om mijn kennis over te dragen aan de bewoners van Parc Imstenrade, maar ik was er ook van overtuigd dat mensen van Parc Imstenrade mij ook dingen geleerd hadden. Ik verheugde me op deze wisselwerking. Maar het voortdurende uitsluiten, nooit overleg plegen met mij, ging niet meer. Beloften niet waarmaken, de leugens en de vermeende diefstal, dat alles kon ik niet verwerken. In de ogen van dhr. Otten en dhr. Kitzen ben ik een minderwaardig mens, discriminatie dus. En daarom heb ik aangifte gedaan wegens discriminatie.
