Diezelfde dag schreef ik op een vacature voor budgetcoach ook in Terwinselen. Ik ging zelfs op gesprek, maar de dienstdoende budgetcoach meende dat ik niet geschikt was, hij kende me niet wist niet wie ik was, maar had zijn oordeel al klaar, voordat we met elkaar gesproken hadden. Nu is het wel zo, dat de Buurt coach mij kent, van vroeger toen ik nog bij de EK Meubelbeurs werkte regelde ik alles  bij dat vrijwilligerswerk, want het hele reilen en zijlen van de EK Meubelbeurs lag lange tijd in mijn handen, want ik zorgde altijd voor de gigantische omzet, ieder keer als ik er niet bij was storte de omzet in elkaar. 

En die budgetcoach die mij niet geschikt vond, was dat wel een goede coach, hij had zijn oordeel al klaar, zou hij ook zo met de probleemmensen zijn omgegaan. Weet je je krijgt er nooit en vinger achter, maar het is in mijn visie de reinste discriminatie. 

 Een koor ik meen op Terwinselen zochten een webdisgner en webmaster, dat was natuurlijk een kolfje naar mijn hand, ik maak immers de webpagina terwinselen.eu ben er geboren, wat wil je nog meer, de website over Terwinselen trekt 100duizend bezoekers per jaar, ik bedoel maar, dat laat toch zien dat ik het kan. Tik Terwinselen in bij google en je ziet dat ik bijna boven aan sta met Historie Terwinselen. 

Ik heb nooit meer iets vernomen.

Meer als onbeschoft, lijkt me. 

 Bij het AZC zochten ze iemand die interesse heeft in Media en Pc. Daar schreef ik op natuurlijk ik kreeg ook een antwoord.

Hallo Viviënne,

Wat leuk dat je vrijwilligerswerk wil komen doen op ons AZC.

Op dit moment liggen veel activiteiten stil door de Coronamaatregelen. Op het moment dat het weer kan, zal ik contact met je opnemen.

Hopelijk tot snel!

Met vriendelijke groet,

Diana Wassen

Centraal Orgaan opvang asielzoekers (COA)

AZC Heerlen

Corona tijd is al 2 maal voorbij, ik heb nooit meer wat vernomen. Is dat discriminatie, ik weet hen niet, maar onbeschoft is het zeer zeker. 

Vandaag heb ik mijn nieuwe ID Kaart afgehaald en mijn nieuw rijbewijs. Toevallig was het vandaag ook nog World Coming Out Day, mooier kan toch niet. Hebben ze ook nog gevlagd voor mij, op al de gemeentes. 

De ambtenaar van de burgerlijke stand bij de gemeente Heerlen was zich af het vragen waarom een vriendin van mij foto’s zat te maken. Ze had niet in de gaten dat mijn naam en geslacht verandert waren.

In plaats van Vincentius Remigius Maria als voornamen, heb ik nu Viviënne Remy Mathilde en als geslacht Vrouw 

Mathilde heette mijn Pete tante. Tiel, want dat is de roepnaam van Mathilde, af en toe mijn rustpunt in mijn prille jeugd. Als ik het zwaar te verduren had gehad thuis en ik kon er niet meer tegen, dan reed ik naar Ubachsberg, waar mijn tante een café had met gasten, en dan werd ik een hele dag in het zonnetje gezet. Dan was er aandacht voor me, dan stond ik in het middelpunt, ondanks dat ze het druk had met haar werk en als ik dan weer het ’s avonds met mijn fietsje wegreed met een gevulde maag van het heerlijke eten wat ze voor me maakte gaf ze me meestal ook nog 10 gulden, voor de spaarpot. Als dank voor al die liefde die van haar wel kreeg en thuis niet heb ik de naam Maria verandert in Mathilde, buiten dat feit heb ik nooit begrepen waarom er Maria in mijn naam stond en niet de naam van mijn Pete tante. De reinste discriminatie, naar allebei de kanten, want bij de meisjes stond de naam van de Peter er niet in. 

 Ik woon in een tussenhuis. Een van de buren is een Italiaans-Marokaans gezin met 3 kinderen, Hij is wel officieel Nederlander, maar zijn moeder was een Italiaanse en zo is hij ook opgevoed. Het is een laaggeschoolde arbeider met veel in de armen, maar weinig in de kop.  Ze hebben 3 kinderen 2 meisjes en 1 jongen en die jongen is de king. Toen ik hier pas woonde sliep ik op de slaapkamer, die grensde aan de slaapkamer waar de meisjes sliepen. Vaak genoeg werd ik midden in de nacht wakker gemaakt, door hevig huilende kinderen, blijkbaar sloeg hij ze dan bond en blauw en dat hoorde je ook. Ik heb diverse keren de jeugdzorg gemaild en op een gegeven moment hield het op, ik had wel eerst die van jeugdzorg moeten dreigen dat ik tegen hem ging getuigen als er iets verkeerd liep. 

Daar kon de buurman niet tegen en hij raakte overspannen. Toen ik in 2016 te kennen gaf dat ik van label wilde veranderen, begonnen de pesterijen. Hij had immers er voor gezorgd dat de vorige bewoner, een homo, ook had weggepest, dan moest dat bij mij ook lukken. Maar ik heb het huis gekocht en de andere bewoner gehuurd en Wonen Zuid, tja laten we daar maar over ophouden.  In 2018 was het eindelijk zover dat ik mijn naam kon veranderen en toen volgde de levensbedreigingen. Niet alleen van hem maar ook van een achterbuurman, door allebei ben ik diverse keren met het leven bedreigd maar ook achterna gezeten, met wacht maar als ik je in handen krijg sla ik je dood. De achterbuurman is overleden.  Roze in blauw zei tegen me hang camera's op dat heb ik gedaan 6 stuks inmiddels, maar het zijn er nog te weinig, want hij bedenkt ieder keer wat nieuws. Van de Polei in Heerlen moest ik de camera's weer weghalen, wat ik natuurlijk niet heb gedaan. Een iemand van bureau handhaving heeft me geholpen, maar langzamer hand begint het pesten toch weer. 

Ik ben een paar keer voor hem moeten vluchten. Als ik dat niet gedaan had was ik nu dood geweest. Het leven van een transgender gaat niet over rozen, dat is zeker. 

Toen hij hier kwam wonen zei hij tegen mij, ik ben moslim, dat zul je wel erg vinden, nou zei ik. Iedereen mag van mij zichzelf zijn, dus iedereen mag ook zijn eigen geloof hebben. Als je mij maar niet probeert te bekeren, vind ik alles goed.