Tweetalige Assistent Duits-Nederlands
Een tweetalige assistend vroeg men in een vacature. Duits Nederlands.
Daar schreef ik op. Hoe zit het namelijk, ik ben 20 jaar bevriend geweest met een Oostenrijkse. In 2013 was ik er 4 weken op vakantie, nadat zij weer in Oostenrijk was gaan wonen. Na 3 dagen sprak ik vloeiend Duits. Dat komt natuurlijk ook door het feit dat ik dialect spreek en de Duitse taal is nu eenmaal verwant aan het dialect, wat we in Limburg spreken. Daar komt bij dat ik ook op de EK Meubelbeurs vrijwilligerswerk had gedaan en aangezien daar veel Duitsers kwamen, had ik ook geen angst om het te spreken.
De contact persoon was een Jeanette Wolters, in de vacature stond Jace Wolters. Ze had een yoga bedrijf in Heerlen en Maastricht. Via haar mailadres vond ik haar op internet, je moet weten met wie je te maken hebt.
Ik schreef een uitgebreide mail naar deze Jeanette en ze nodigde me uit om met haar naar Herzogenrath te rijden om naar de plek te gaan waar om deze assistent gevraagd werd.
Waarom ging het. De man die om die assistent vroeg was de baas van een project in Herzogenrath. Het project met de naam Wohlvart, was een Meubelbeurs in het groot, tenminste de werkwijze, alleen hun bezittingen waren groter zo hadden ze ook woningen, die ze verhuurden en dat hadden wij niet, maar het idee was het zelfde. Het hoofdproject starte andere projecten op, daar werden werklozen ingezet die zich naar enige tijd zelf moesten redden, dat deden wij ook. De hoofdverantwoordelijke de baas dus, het een hersenbloeding gehad (hij was een kettingroker) en kon niet meer alles doen, hij had hulp nodig. Buiten mij was er nog een vrijwilliger uitgenodigd. Een witte hemden stropdas figuur. Die me buiten het feit me als man aansprak ook naderhand me volkomen negeerde. De bedoeling was dat er ook zo'n project in Nederland werd gestart, te beginnen in Kerkrade, in het denken kwam ik helemaal overeen met de baas van het project in Duitsland, kan ook niet anders, want ik had precies hetzelfde gedaan. op een kleinere schaal, dat wel, maar onze ideeën waren hetzelfde. Die andere vrijwilliger en Jeanette zouden het wel regelen. Wat is er uit gekomen, ben eens gaan kijken op de Duitse site, waar een link staat naar het project in Nederland, fout 404 daar kom ik op uit, dus niks geworden, was te verwachten, men heeft weer eens op het verkeerde paard gewed. Zoals zovele keren. Maar goed daar ga ik niet over. Ik heb in vedergeval niks meer vernomen. Ook geen beloofde terugkoppeling.
Daar schreef ik op. Hoe zit het namelijk, ik ben 20 jaar bevriend geweest met een Oostenrijkse. In 2013 was ik er 4 weken op vakantie, nadat zij weer in Oostenrijk was gaan wonen. Na 3 dagen sprak ik vloeiend Duits. Dat komt natuurlijk ook door het feit dat ik dialect spreek en de Duitse taal is nu eenmaal verwant aan het dialect, wat we in Limburg spreken. Daar komt bij dat ik ook op de EK Meubelbeurs vrijwilligerswerk had gedaan en aangezien daar veel Duitsers kwamen, had ik ook geen angst om het te spreken.
De contact persoon was een Jeanette Wolters, in de vacature stond Jace Wolters. Ze had een yoga bedrijf in Heerlen en Maastricht. Via haar mailadres vond ik haar op internet, je moet weten met wie je te maken hebt.
Ik schreef een uitgebreide mail naar deze Jeanette en ze nodigde me uit om met haar naar Herzogenrath te rijden om naar de plek te gaan waar om deze assistent gevraagd werd.
Waarom ging het. De man die om die assistent vroeg was de baas van een project in Herzogenrath. Het project met de naam Wohlvart, was een Meubelbeurs in het groot, tenminste de werkwijze, alleen hun bezittingen waren groter zo hadden ze ook woningen, die ze verhuurden en dat hadden wij niet, maar het idee was het zelfde. Het hoofdproject starte andere projecten op, daar werden werklozen ingezet die zich naar enige tijd zelf moesten redden, dat deden wij ook. De hoofdverantwoordelijke de baas dus, het een hersenbloeding gehad (hij was een kettingroker) en kon niet meer alles doen, hij had hulp nodig. Buiten mij was er nog een vrijwilliger uitgenodigd. Een witte hemden stropdas figuur. Die me buiten het feit me als man aansprak ook naderhand me volkomen negeerde. De bedoeling was dat er ook zo'n project in Nederland werd gestart, te beginnen in Kerkrade, in het denken kwam ik helemaal overeen met de baas van het project in Duitsland, kan ook niet anders, want ik had precies hetzelfde gedaan. op een kleinere schaal, dat wel, maar onze ideeën waren hetzelfde. Die andere vrijwilliger en Jeanette zouden het wel regelen. Wat is er uit gekomen, ben eens gaan kijken op de Duitse site, waar een link staat naar het project in Nederland, fout 404 daar kom ik op uit, dus niks geworden, was te verwachten, men heeft weer eens op het verkeerde paard gewed. Zoals zovele keren. Maar goed daar ga ik niet over. Ik heb in vedergeval niks meer vernomen. Ook geen beloofde terugkoppeling.