een Buur
Ik woon in een tussenhuis. Een van de buren is een Italiaans-Marokaans gezin met 3 kinderen, Hij is wel officieel Nederlander, maar zijn moeder was een Italiaanse en zo is hij ook opgevoed. Het is een laaggeschoolde arbeider met veel in de armen, maar weinig in de kop. Ze hebben 3 kinderen 2 meisjes en 1 jongen en die jongen is de king. Toen ik hier pas woonde sliep ik op de slaapkamer, die grensde aan de slaapkamer waar de meisjes sliepen. Vaak genoeg werd ik midden in de nacht wakker gemaakt, door hevig huilende kinderen, blijkbaar sloeg hij ze dan bond en blauw en dat hoorde je ook. Ik heb diverse keren de jeugdzorg gemaild en op een gegeven moment hield het op, ik had wel eerst die van jeugdzorg moeten dreigen dat ik tegen hem ging getuigen als er iets verkeerd liep.
Daar kon de buurman niet tegen en hij raakte overspannen. Toen ik in 2016 te kennen gaf dat ik van label wilde veranderen, begonnen de pesterijen. Hij had immers er voor gezorgd dat de vorige bewoner, een homo, ook had weggepest, dan moest dat bij mij ook lukken. Maar ik heb het huis gekocht en de andere bewoner gehuurd en Wonen Zuid, tja laten we daar maar over ophouden. In 2018 was het eindelijk zover dat ik mijn naam kon veranderen en toen volgde de levensbedreigingen. Niet alleen van hem maar ook van een achterbuurman, door allebei ben ik diverse keren met het leven bedreigd maar ook achterna gezeten, met wacht maar als ik je in handen krijg sla ik je dood. De achterbuurman is overleden. Roze in blauw zei tegen me hang camera's op dat heb ik gedaan 6 stuks inmiddels, maar het zijn er nog te weinig, want hij bedenkt ieder keer wat nieuws. Van de Polei in Heerlen moest ik de camera's weer weghalen, wat ik natuurlijk niet heb gedaan. Een iemand van bureau handhaving heeft me geholpen, maar langzamer hand begint het pesten toch weer.
Ik ben een paar keer voor hem moeten vluchten. Als ik dat niet gedaan had was ik nu dood geweest. Het leven van een transgender gaat niet over rozen, dat is zeker.
Toen hij hier kwam wonen zei hij tegen mij, ik ben moslim, dat zul je wel erg vinden, nou zei ik. Iedereen mag van mij zichzelf zijn, dus iedereen mag ook zijn eigen geloof hebben. Als je mij maar niet probeert te bekeren, vind ik alles goed.
Daar kon de buurman niet tegen en hij raakte overspannen. Toen ik in 2016 te kennen gaf dat ik van label wilde veranderen, begonnen de pesterijen. Hij had immers er voor gezorgd dat de vorige bewoner, een homo, ook had weggepest, dan moest dat bij mij ook lukken. Maar ik heb het huis gekocht en de andere bewoner gehuurd en Wonen Zuid, tja laten we daar maar over ophouden. In 2018 was het eindelijk zover dat ik mijn naam kon veranderen en toen volgde de levensbedreigingen. Niet alleen van hem maar ook van een achterbuurman, door allebei ben ik diverse keren met het leven bedreigd maar ook achterna gezeten, met wacht maar als ik je in handen krijg sla ik je dood. De achterbuurman is overleden. Roze in blauw zei tegen me hang camera's op dat heb ik gedaan 6 stuks inmiddels, maar het zijn er nog te weinig, want hij bedenkt ieder keer wat nieuws. Van de Polei in Heerlen moest ik de camera's weer weghalen, wat ik natuurlijk niet heb gedaan. Een iemand van bureau handhaving heeft me geholpen, maar langzamer hand begint het pesten toch weer.
Ik ben een paar keer voor hem moeten vluchten. Als ik dat niet gedaan had was ik nu dood geweest. Het leven van een transgender gaat niet over rozen, dat is zeker.
Toen hij hier kwam wonen zei hij tegen mij, ik ben moslim, dat zul je wel erg vinden, nou zei ik. Iedereen mag van mij zichzelf zijn, dus iedereen mag ook zijn eigen geloof hebben. Als je mij maar niet probeert te bekeren, vind ik alles goed.