Na dat de psycholoog meende dat ik autisme heb, en ik ook een paar maal naar een groep autisten was gegaan om te ontdekken of ik dat nu werkelijk ben, ben ik er achter komen dat ik wel trekjes van autisme vertoon, in het gedrag, maar het niet ben.
Nee ik ben anders. Ooit heb ik de secretaresse van het Centraal Bureau van de Hogeschool Heerlen gevraagd, hoe ik over kom en ze zei, dat ze vond dat ik een rustig persoon was, waarop ik zei, maar in mijn hoofd is het altijd oorlog. Voortdurend denken en niet gehoord worden, dat is frusterend. Over frusterend gesproken, van Ben Savelsbergh kreeg ik in 1979 met de Sinterklaas een stripboek met de Titel de gefrustreerden, dat past bij mij vond hij, dat klopt. Hoogbegaafde mensen zijn vaak gefrustreerd, omdat de gewone mens met een normaal IQ hun niet begrijpt. Dus Ben was noot gefrustreerd en ook niet hoogbegaafd, dat is zeker. Ben was met Magda getrouwd mijn zus. Mijn ouders hebben haar laten testen. Die test heb ik gelezen, ik zal een jaar of 10 geweest zijn, toen ivm die las. Die lag op de kleerkast van mijn moeder in haar slaapkamer. Toen ik daar was om weer eens wat kleren van mijn moeder te zoeken. In die test stond dat ze geschikt was voor het lyceum. Het Lyceum was een school die kwa niveau lag tussen MULO en HBS. Ze is naar de HBS gegaan en daarna naar de HTS. Blijkbaar was haar niveau niet hoogbegaafd. Ik ben niet getest, dat was niet nodig. In de visie van mijn ouders was ik dom en bleef dat ook voor altijd. Ik kreeg bijles op de lagere school in de vakken die me niet interesseerde, want ik moest en zou op zijn minst naar de MULO moeten gaan. Het eerste jaar bleef ik zitten. Het tweede jaar ging vanzelf nooit leren en toch overal negens en tienes, dat heeft mezelf vaak verwonderd, waarom ik die boeken van buiten kon. Ik ging om met Reint, een protestantse jongen. Toen Reint nog een baby was en ik ook, legde zijn moeder hem naast mij in de box in de tuin van mijn ouders, de band tussen hem en mij is altijd gebleven. Hij is 9 maanden jonger als ik ben. Reint ging naar de Ambachtsschool in Heerlen. Ik vroeg aan hem of hij me een formulier kon bezorgen om op die school te komen. Dat deed hij.
Nu kom ik uit een gezin van 7 kinderen, waar iedereen minstens een HBO titel heeft ik ook. Maar ik denk dat er niemand tussen zit die net als ik hoogbegaafd is. Dat ze een goed verstand hebben allemaal, dat klopt, maar het makkelijke leren, het fotografische geheugen wat ik heb, dat had niemand.
Kenmerken hoogbegaafdheid bij volwassenen. Ik voldoe aan ze allemaal.
gevoel anders te zijn dan anderen;
• altijd op zoek naar nieuwe (intellectuele) uitdagingen;
• rusteloos en snel verveeld;
• eigenzinnig;
• moeite met autoriteit;
• onprettig/misplaatst voelen in een grote groep (op verjaardagsfeestjes e.d.);
• erg nieuwsgierig;
• grote behoefte aan autonomie (dingen op de eigen manier willen doen);
• veel en snel praten (gedachten gaan vaak sneller dan het praten, anderen volgen het vaak niet);
• neiging om andermans zinnen af te maken;
• stelt hoge eisen aan zichzelf (en anderen);
• groot rechtvaardigheidsgevoel en een trouwe en loyale vriend(in);
• met veel dingen starten maar moeite om het af te maken (chaotisch);
• gevoelig voor prikkels/indrukken.
Laten we bij het begin beginnen.
Of ik sneller kon lezen als anderen dat weet ik niet, we kregen geen les van mijn moeder. Lezen leerde je op de lagere school. Dictee was niks voor mij, altijd een cijfer tussen de 2 en de 5. Gezinsontleder, altijd een 10. Zodat ik dan toch vaak een 6 op mijn rapport had staan.
Schrijven was een crime, moest altijd nablijven om mijn handschrift bij te werken, maar het is nooit wat geworden. Ik vermoed dat dit kwam, door het feit dat ik eigenlijk linkshandig ben, want mijn muis bedien ik met de linkerhand. Bij mij ins de rechtervoet groter als de linkervoet, bij de meeste mensen is de linkervoet groter. Dat betekend dat ik heel creatief moet zijn.
In het najaar van 1985 heb ik een beroepskeuze test gedaan. Uit deze test kwam dat ik IQ 130 had. Een paar jaargelden kwam uit een test dat ik 140 had. Blijkbaar had ik in 1985 een slechte dag te pakken.
Normaal is het zo dat mensen met het syndroom van Klinefelter, alleen bij de XXy je een normale intelligentie kunt hebben, ben je een 48 type dan zit je al lager en een 49 type heeft maar een iq van rond de 80.
De Mozaiekvorm die ik heb, vormt daar een uitzondering op. Daar kunnen hoogbegaafden en mensen met een goed verstand tussen zitten. Ik heb ooit eentje gekend die schreef me, dat hij door mijn site te lezen de studie huisarts weer had opgepakt en ondertussen afgestudeerd is als huisarts.
Ik weet dat ik op de lagere school vaak naar buiten zat te kijken en regelmatig in slaap viel. De verveling sloeg toe bij mij. Ik was niet geïnteresseerd in de dommigheid van lesgeven op de jongensschool van die tijd. Toen ik in 2006 een reünie organiseerde van mijn lagereschooltijd maar ook van de meisjesschool van mijn leeftijd, werd ik jaloers, ik heb altijd op de verkeerde school gezeten, de foto's van die meisjesschool lieten meisjes zien die creatief waren. De jongens gingen alleen maar wandelen en er was een zangkoortje, waar ik natuurlijk geen lid van was, want dat was alleen maar voor de jongens van de Callistusstraat en de Mariastraat daar woonde de dikkoppen van het dorp. Mijn vader was maar een arbeider en kinderen van arbeiders kwamen niet in het koor.
Nee ik ben anders. Ooit heb ik de secretaresse van het Centraal Bureau van de Hogeschool Heerlen gevraagd, hoe ik over kom en ze zei, dat ze vond dat ik een rustig persoon was, waarop ik zei, maar in mijn hoofd is het altijd oorlog. Voortdurend denken en niet gehoord worden, dat is frusterend. Over frusterend gesproken, van Ben Savelsbergh kreeg ik in 1979 met de Sinterklaas een stripboek met de Titel de gefrustreerden, dat past bij mij vond hij, dat klopt. Hoogbegaafde mensen zijn vaak gefrustreerd, omdat de gewone mens met een normaal IQ hun niet begrijpt. Dus Ben was noot gefrustreerd en ook niet hoogbegaafd, dat is zeker. Ben was met Magda getrouwd mijn zus. Mijn ouders hebben haar laten testen. Die test heb ik gelezen, ik zal een jaar of 10 geweest zijn, toen ivm die las. Die lag op de kleerkast van mijn moeder in haar slaapkamer. Toen ik daar was om weer eens wat kleren van mijn moeder te zoeken. In die test stond dat ze geschikt was voor het lyceum. Het Lyceum was een school die kwa niveau lag tussen MULO en HBS. Ze is naar de HBS gegaan en daarna naar de HTS. Blijkbaar was haar niveau niet hoogbegaafd. Ik ben niet getest, dat was niet nodig. In de visie van mijn ouders was ik dom en bleef dat ook voor altijd. Ik kreeg bijles op de lagere school in de vakken die me niet interesseerde, want ik moest en zou op zijn minst naar de MULO moeten gaan. Het eerste jaar bleef ik zitten. Het tweede jaar ging vanzelf nooit leren en toch overal negens en tienes, dat heeft mezelf vaak verwonderd, waarom ik die boeken van buiten kon. Ik ging om met Reint, een protestantse jongen. Toen Reint nog een baby was en ik ook, legde zijn moeder hem naast mij in de box in de tuin van mijn ouders, de band tussen hem en mij is altijd gebleven. Hij is 9 maanden jonger als ik ben. Reint ging naar de Ambachtsschool in Heerlen. Ik vroeg aan hem of hij me een formulier kon bezorgen om op die school te komen. Dat deed hij.
Nu kom ik uit een gezin van 7 kinderen, waar iedereen minstens een HBO titel heeft ik ook. Maar ik denk dat er niemand tussen zit die net als ik hoogbegaafd is. Dat ze een goed verstand hebben allemaal, dat klopt, maar het makkelijke leren, het fotografische geheugen wat ik heb, dat had niemand.
Kenmerken hoogbegaafdheid bij volwassenen. Ik voldoe aan ze allemaal.
gevoel anders te zijn dan anderen;
• altijd op zoek naar nieuwe (intellectuele) uitdagingen;
• rusteloos en snel verveeld;
• eigenzinnig;
• moeite met autoriteit;
• onprettig/misplaatst voelen in een grote groep (op verjaardagsfeestjes e.d.);
• erg nieuwsgierig;
• grote behoefte aan autonomie (dingen op de eigen manier willen doen);
• veel en snel praten (gedachten gaan vaak sneller dan het praten, anderen volgen het vaak niet);
• neiging om andermans zinnen af te maken;
• stelt hoge eisen aan zichzelf (en anderen);
• groot rechtvaardigheidsgevoel en een trouwe en loyale vriend(in);
• met veel dingen starten maar moeite om het af te maken (chaotisch);
• gevoelig voor prikkels/indrukken.
Laten we bij het begin beginnen.
Of ik sneller kon lezen als anderen dat weet ik niet, we kregen geen les van mijn moeder. Lezen leerde je op de lagere school. Dictee was niks voor mij, altijd een cijfer tussen de 2 en de 5. Gezinsontleder, altijd een 10. Zodat ik dan toch vaak een 6 op mijn rapport had staan.
Schrijven was een crime, moest altijd nablijven om mijn handschrift bij te werken, maar het is nooit wat geworden. Ik vermoed dat dit kwam, door het feit dat ik eigenlijk linkshandig ben, want mijn muis bedien ik met de linkerhand. Bij mij ins de rechtervoet groter als de linkervoet, bij de meeste mensen is de linkervoet groter. Dat betekend dat ik heel creatief moet zijn.
In het najaar van 1985 heb ik een beroepskeuze test gedaan. Uit deze test kwam dat ik IQ 130 had. Een paar jaargelden kwam uit een test dat ik 140 had. Blijkbaar had ik in 1985 een slechte dag te pakken.
Normaal is het zo dat mensen met het syndroom van Klinefelter, alleen bij de XXy je een normale intelligentie kunt hebben, ben je een 48 type dan zit je al lager en een 49 type heeft maar een iq van rond de 80.
De Mozaiekvorm die ik heb, vormt daar een uitzondering op. Daar kunnen hoogbegaafden en mensen met een goed verstand tussen zitten. Ik heb ooit eentje gekend die schreef me, dat hij door mijn site te lezen de studie huisarts weer had opgepakt en ondertussen afgestudeerd is als huisarts.
Ik weet dat ik op de lagere school vaak naar buiten zat te kijken en regelmatig in slaap viel. De verveling sloeg toe bij mij. Ik was niet geïnteresseerd in de dommigheid van lesgeven op de jongensschool van die tijd. Toen ik in 2006 een reünie organiseerde van mijn lagereschooltijd maar ook van de meisjesschool van mijn leeftijd, werd ik jaloers, ik heb altijd op de verkeerde school gezeten, de foto's van die meisjesschool lieten meisjes zien die creatief waren. De jongens gingen alleen maar wandelen en er was een zangkoortje, waar ik natuurlijk geen lid van was, want dat was alleen maar voor de jongens van de Callistusstraat en de Mariastraat daar woonde de dikkoppen van het dorp. Mijn vader was maar een arbeider en kinderen van arbeiders kwamen niet in het koor.