Transgender
Transvisie
04/02/19 10:06
Van de transvisie werkgroep uit Utrecht kreeg ik de volgende mail.
Beste Viviënne,
Via het Informatiepunt kwam jou bericht met de vraag om contact bij mij terecht. Ik begrijp dat het voor jou bijzonder lastig is om je te verplaatsen, zeker wanneer dit grote afstanden als Heerlen - Utrecht betreft. Verder lees ik ook dat je behalve de genderdysforie ook lijd aan het Klinefelter syndroom, hetgeen maakt dat je maar weinig echte lotgenoten zult vinden.
Helaas kan ik je niet helpen aan contacten met transvrouwen die bij jou in de buurt zouden wonen. Wij van Vrouwengroep Utrecht houden geen records bij met adressen van onze bezoeksters. Dit mag zelfs niet vanwege de wet op privacy.
Er zijn redelijk wat fora op het internet waarop transmensen zich kunnen inschrijven; bijvoorbeeld van T-Nederland (https://t-nederland.nl/). Er zijn er vast nog wel meer te vinden, maar dat mag je zelf doen. Wat ik me nog afvraag is of er bij de Nederlandse Klinefelter Vereniging nog aanknopingspunten te vinden zijn (https://klinefelter.nl/nederlandse-klinefelter-vereniging/nederlandse-klinefelter-vereniging-forum/).
Ik wens je succes verder met je transitie.
Met vriendelijke groet, Tanja
Ze verwijzen me door naar het forum van de Klinefeltervereniging. Ik ben niet op zoek naar Klinefelters. Ik ben de enige Klinefelter in Nederland die van man naar vrouw gaat, dus wat heb ik te zoeken op een forum van een Klinefeltervereniging. Bovendien heb ik niks aan een vereniging die niet door Klinefelters zelf geleid wordt maar door de ouders van Klinefelters, die menen dat Klinefelters daar zelf te stom voor zijn.
Ik zit een een transitie van man naar vrouw dus ik zoek mensen die ook in een transitie zitten van man naar vrouw en die daar met mij over willen kletsen en als die mensen uit de parkstad gemeenten komen zou dat geweldig zijn.
Alleen transgender Limburg wil niet meewerken om een of ander duistere redeneren. Waar zijn ze bang voor. Vraag ik me af, zijn ze niet in het leven geroepen om transgenders te helpen, of zijn ze in het leven geroepen om bier te verkopen op hun bijeenkomsten. Die voor mij onbereikbaar zijn.
Beste Viviënne,
Via het Informatiepunt kwam jou bericht met de vraag om contact bij mij terecht. Ik begrijp dat het voor jou bijzonder lastig is om je te verplaatsen, zeker wanneer dit grote afstanden als Heerlen - Utrecht betreft. Verder lees ik ook dat je behalve de genderdysforie ook lijd aan het Klinefelter syndroom, hetgeen maakt dat je maar weinig echte lotgenoten zult vinden.
Helaas kan ik je niet helpen aan contacten met transvrouwen die bij jou in de buurt zouden wonen. Wij van Vrouwengroep Utrecht houden geen records bij met adressen van onze bezoeksters. Dit mag zelfs niet vanwege de wet op privacy.
Er zijn redelijk wat fora op het internet waarop transmensen zich kunnen inschrijven; bijvoorbeeld van T-Nederland (https://t-nederland.nl/). Er zijn er vast nog wel meer te vinden, maar dat mag je zelf doen. Wat ik me nog afvraag is of er bij de Nederlandse Klinefelter Vereniging nog aanknopingspunten te vinden zijn (https://klinefelter.nl/nederlandse-klinefelter-vereniging/nederlandse-klinefelter-vereniging-forum/).
Ik wens je succes verder met je transitie.
Met vriendelijke groet, Tanja
Ze verwijzen me door naar het forum van de Klinefeltervereniging. Ik ben niet op zoek naar Klinefelters. Ik ben de enige Klinefelter in Nederland die van man naar vrouw gaat, dus wat heb ik te zoeken op een forum van een Klinefeltervereniging. Bovendien heb ik niks aan een vereniging die niet door Klinefelters zelf geleid wordt maar door de ouders van Klinefelters, die menen dat Klinefelters daar zelf te stom voor zijn.
Ik zit een een transitie van man naar vrouw dus ik zoek mensen die ook in een transitie zitten van man naar vrouw en die daar met mij over willen kletsen en als die mensen uit de parkstad gemeenten komen zou dat geweldig zijn.
Alleen transgender Limburg wil niet meewerken om een of ander duistere redeneren. Waar zijn ze bang voor. Vraag ik me af, zijn ze niet in het leven geroepen om transgenders te helpen, of zijn ze in het leven geroepen om bier te verkopen op hun bijeenkomsten. Die voor mij onbereikbaar zijn.
Transgenders gezocht
01/02/19 14:20
Ik zoek contact met transgenders van mijn generatie. Ik ben geboren in 1951, maar aangezien ik altijd met mensen ben omgegaan die veel jonger zijn dan ik zoek ik transgenders van 50+. De foto hier boven is zoals ik nu uit zie anno Januari 2019. Het is een onbewerkte foto.
Ik ben een transgender die van man naar vrouw gaat.
Ik sta er nu helemaal alleen voor, ik had transgender Limburg al eens gemaild, maar ze zijn niet bereid om mij te helpen.
Van Transvisie heb ik niks meer gehoord. Dus ben je transgender en ga je ook van man naar vrouw zoals ik stuur me een mail.
Nu had ik een vraag gesteld aan Transgender Limburg en aan Transvisie ik kan dit niet echt mensen noemen die bereid zijn om iets voor andere transgenders te betekenen eer een stelletje Jantjes van Leiden. Hoe kan ik het best niks doen want ik ben te lui om iets te doen.
De suggestie van Transgender Limburg doet helemaal de deur dicht. Die kunnen zich nog niet eens in beelden dat transgenders ook gehandicapt kunnen zijn. Ik heb 20 jaar de Apple Gebruikersgroep geleid, elke maand een bijeenkomst georganiseerd, naar mensen toegegaan die ik nog nooit gezien had, om hun apple product weer aan het lopen te maken Secretaris geweest van het FNV in Kerkrade en van de PPR in Kerkrade de PR gedaan van de EK Meubelbeurs Secretaris geweest van een kunstenaarsvereniging en zo iemand spreekt de suggestie uit dat ik niet naar ander mensen durf toe te gaan, in een woord belachelijk.
Nu hieronder de waardeloze antwoorden, bij Transvisie menen ze dat Heerlen in Utrecht of Brabant ligt.
Beste Viviënne,
helaas kan ik je niet direct helpen in contact te komen met andere transvrouwen, vanwege de privacy. Onze bijeenkomsten zijn zeker geen typische uitgangsgelegenheid en bieden juist de mogelijkheden om met andere transpersonen in gesprek te gaan. Ik begrijp dat het een grote stap is om naar zo'n bijeenkomst te gaan, maar ik hoop dat de sfeer het reizen meer dan waard maakt.
Met vriendelijke groet,
Kathelijn Vriezen-Hensgens
Coördinator Transgender Limburg
Beste Viviënne,
Wanneer je naar één van onze lotgenoten contactgroepen komt kom je misschien transvrouwen tegen die bij jou in de buurt wonen. Kijk op onze site naar de vrouwengroep, zie https://www.transvisie.nl/lotgenoten/vrouwengroep/ . De bijeenkomsten zijn elke 3e zondag van de maand in Utrecht. Reiskosten kun je declareren. Verder hebben we een groep in Bergen op Zoom, zie https://www.transvisie.nl/lotgenoten/brabantsewal-groep/ .
Transgender Limburg organiseert bijeenkomsten in Maastricht en in Venlo, zie http://transgenderlimburg.nl/agenda/ . Misschien is het toch aan te raden om daar een keertje naar toe te gaan en te kijken of je daar iemand tegenkomt die bij jou in de buurt woont. Je weet maar nooit.
Ik hoop dat ik je hiermee heb geholpen en wens je veel succes.
Met vriendelijke groet,
Anne Kalverda
Ik ben een transgender die van man naar vrouw gaat.
Ik sta er nu helemaal alleen voor, ik had transgender Limburg al eens gemaild, maar ze zijn niet bereid om mij te helpen.
Van Transvisie heb ik niks meer gehoord. Dus ben je transgender en ga je ook van man naar vrouw zoals ik stuur me een mail.
Nu had ik een vraag gesteld aan Transgender Limburg en aan Transvisie ik kan dit niet echt mensen noemen die bereid zijn om iets voor andere transgenders te betekenen eer een stelletje Jantjes van Leiden. Hoe kan ik het best niks doen want ik ben te lui om iets te doen.
De suggestie van Transgender Limburg doet helemaal de deur dicht. Die kunnen zich nog niet eens in beelden dat transgenders ook gehandicapt kunnen zijn. Ik heb 20 jaar de Apple Gebruikersgroep geleid, elke maand een bijeenkomst georganiseerd, naar mensen toegegaan die ik nog nooit gezien had, om hun apple product weer aan het lopen te maken Secretaris geweest van het FNV in Kerkrade en van de PPR in Kerkrade de PR gedaan van de EK Meubelbeurs Secretaris geweest van een kunstenaarsvereniging en zo iemand spreekt de suggestie uit dat ik niet naar ander mensen durf toe te gaan, in een woord belachelijk.
Nu hieronder de waardeloze antwoorden, bij Transvisie menen ze dat Heerlen in Utrecht of Brabant ligt.
Beste Viviënne,
helaas kan ik je niet direct helpen in contact te komen met andere transvrouwen, vanwege de privacy. Onze bijeenkomsten zijn zeker geen typische uitgangsgelegenheid en bieden juist de mogelijkheden om met andere transpersonen in gesprek te gaan. Ik begrijp dat het een grote stap is om naar zo'n bijeenkomst te gaan, maar ik hoop dat de sfeer het reizen meer dan waard maakt.
Met vriendelijke groet,
Kathelijn Vriezen-Hensgens
Coördinator Transgender Limburg
Beste Viviënne,
Wanneer je naar één van onze lotgenoten contactgroepen komt kom je misschien transvrouwen tegen die bij jou in de buurt wonen. Kijk op onze site naar de vrouwengroep, zie https://www.transvisie.nl/lotgenoten/vrouwengroep/ . De bijeenkomsten zijn elke 3e zondag van de maand in Utrecht. Reiskosten kun je declareren. Verder hebben we een groep in Bergen op Zoom, zie https://www.transvisie.nl/lotgenoten/brabantsewal-groep/ .
Transgender Limburg organiseert bijeenkomsten in Maastricht en in Venlo, zie http://transgenderlimburg.nl/agenda/ . Misschien is het toch aan te raden om daar een keertje naar toe te gaan en te kijken of je daar iemand tegenkomt die bij jou in de buurt woont. Je weet maar nooit.
Ik hoop dat ik je hiermee heb geholpen en wens je veel succes.
Met vriendelijke groet,
Anne Kalverda
Eindelijk
23/08/18 12:06
Vandaag, mijn eerste pleister geplakt, het gaat beginnen, kijken hoe lang dat het duurt voordat ik eindelijk van die drang af ben dat je steeds wat moet, de invloed van testosteron. Ga ik veranderen, gaan mijn borsten groeien, krijg ik dan eindelijk die kont en worden mijn heupen breder.
Gisteren was ik de eerste keer bij de endocrinoloog. Veel van de informatie die voor die “mannen” geldt niet voor mij. Borsten heb ik al, vrouwelijke huid ook, zelfs vrouwelijke inplant van het schaamhaar, dat gaat die “mannen” nooit lukken en ik denk dat als de testosteron is uitgewerkt, dat dat libido ook weg is en ook de spontane erectie.
Voorafgaand aan de Endocrinoloog had ik een BIA onderzoek, ik had het nog nooit gehad. Men meet de plaats waar het vet en de spieren zitten, en de natuurlijke leeftijd en het gewicht.
Ik was weer wat zwaarder geworden. De bètablokkers zijn daar debet aan. Lager hartslag, lagere verbranding, maar ik heb meer spiermassa als vetmassa. En mijn natuurlijke leeftijd is 53 jaar, 14 jaar jonger dan de werkelijkheid, ik mag niet klagen.
Het was niet allemaal positief die dag. De receptioniste van afdeling K spreekt me nog altijd aan met meneer, ze weet in welke fase dat ik zit, ze weet dat genderdysfory is geconstateerd en toch nog altijd meneer, in een woord belachelijk, die mannelijke kleren behoudt ik nog even, want ik bedoel, als men mij nog steeds aanspreekt als meneer, dan moet je je er ook naar kleden.
Maar ik denk dat het gewoon pesterijen zijn, nadat ik haar bij het intake gesprek voor schut gezet heb. Sommige mensen zijn nu eenmaal haatdragend, de opmerking toen ik aan de balie kwam van “ik weet wel wie je bent” sprak boekdelen. Als ze toch weet wie ik ben, waarom dan nog steeds meneer, ik kan het niet anders zien als pesterijen, maar daar kan ik tegen, dat heb ik nooit anders gekend.
Bloedprikken was een catastrofe, heb net een klacht ingediend, toen ik vanmorgen het pleister eraf deed was mijn hele arm rood van het bloed. Dit kan natuurlijk niet. Ik heb nog zo tegen haar gezegd als het niet lukt uit de arm, haal het uit mijn hand, maar nee hoor, gewoon eigenwijs zijn, wat moet dat sukkeltje van een Limburger, wij weten het wel beter, wij steken gewoon die naald door de aderen tot midden in de arm en dan trekken we langzaam terug en dan zal er ook wel ergens bloed uit komen. Dat dat bloed blijft lopen, door de bloedverdunner, daar had die trut geen boodschap aan. De arm doet enorme pijn, kan hem ook bijna niet bewegen, zal ook nog wel het nodige weefsel naar de klote zijn.
Gisteren was ik de eerste keer bij de endocrinoloog. Veel van de informatie die voor die “mannen” geldt niet voor mij. Borsten heb ik al, vrouwelijke huid ook, zelfs vrouwelijke inplant van het schaamhaar, dat gaat die “mannen” nooit lukken en ik denk dat als de testosteron is uitgewerkt, dat dat libido ook weg is en ook de spontane erectie.
Voorafgaand aan de Endocrinoloog had ik een BIA onderzoek, ik had het nog nooit gehad. Men meet de plaats waar het vet en de spieren zitten, en de natuurlijke leeftijd en het gewicht.
Ik was weer wat zwaarder geworden. De bètablokkers zijn daar debet aan. Lager hartslag, lagere verbranding, maar ik heb meer spiermassa als vetmassa. En mijn natuurlijke leeftijd is 53 jaar, 14 jaar jonger dan de werkelijkheid, ik mag niet klagen.
Het was niet allemaal positief die dag. De receptioniste van afdeling K spreekt me nog altijd aan met meneer, ze weet in welke fase dat ik zit, ze weet dat genderdysfory is geconstateerd en toch nog altijd meneer, in een woord belachelijk, die mannelijke kleren behoudt ik nog even, want ik bedoel, als men mij nog steeds aanspreekt als meneer, dan moet je je er ook naar kleden.
Maar ik denk dat het gewoon pesterijen zijn, nadat ik haar bij het intake gesprek voor schut gezet heb. Sommige mensen zijn nu eenmaal haatdragend, de opmerking toen ik aan de balie kwam van “ik weet wel wie je bent” sprak boekdelen. Als ze toch weet wie ik ben, waarom dan nog steeds meneer, ik kan het niet anders zien als pesterijen, maar daar kan ik tegen, dat heb ik nooit anders gekend.
Bloedprikken was een catastrofe, heb net een klacht ingediend, toen ik vanmorgen het pleister eraf deed was mijn hele arm rood van het bloed. Dit kan natuurlijk niet. Ik heb nog zo tegen haar gezegd als het niet lukt uit de arm, haal het uit mijn hand, maar nee hoor, gewoon eigenwijs zijn, wat moet dat sukkeltje van een Limburger, wij weten het wel beter, wij steken gewoon die naald door de aderen tot midden in de arm en dan trekken we langzaam terug en dan zal er ook wel ergens bloed uit komen. Dat dat bloed blijft lopen, door de bloedverdunner, daar had die trut geen boodschap aan. De arm doet enorme pijn, kan hem ook bijna niet bewegen, zal ook nog wel het nodige weefsel naar de klote zijn.
Acceptatie 2
18/08/18 11:58
ik had vroeger een hulp in de huishouding van de WMO. De organisatie die deed deed was Meander een monopolist. Alle zorg in Heerlen en omgeving kan alleen via deze organisatie. Een hulp krijg je en elke 3 maanden een nieuwe, om gek van te worden. Je hebt hulpen die zijn op proef en die proberen je letterlijk naar bed in te krijgen, om maar een positieve beoordeling te krijgen, omhoog neuken noemen ze dat, maar goed die vlieger gaat bij mij niet op, want ik ben gender neutraal zo noemen ze dat. Ik heb geen interesse in mannen maar ook niet in vrouwen. Hoewel ik wel diverse keren met een vrouw naar bed ben geweest, maar daar heb ik van geleerd. Ik had er niks mee.
Zo had ik ook eens een keer iemand die voortdurend meneer tegen me zei, als ik iets niet kan uitstaan is dat ze meneer tegen me zeggen. Ik ben geen meneer, dus ik Roeg iedere keer of ze me bij de voornaam wilde noemen, maar dat deed ze niet, ze bleef bij meneer. Heb ik haar gezegd dat ze kon vertrekken.
Dan krijg je iemand van Meander aan de telefoon en toen heb ik uitgelegd hoezo en waarom, ik kreeg een nieuwe, die beschuldigde mij van seksuele intimidatie, dat kan niet want ik heb niks met vrouwen, maar ik denk dat Meander van me af wilde, geen transgenders bij Meander. Ste je eens voor je moet naderhand een vrouw met een lul gaan wassen. Is daar wel iemand voor te vinden.
Ik ben er maar mee gestopt, want poetsen konden ze allemaal niet.
Meander is dus een waardeloos bedrijf dat transgenders discrimineert.
Zo had ik ook eens een keer iemand die voortdurend meneer tegen me zei, als ik iets niet kan uitstaan is dat ze meneer tegen me zeggen. Ik ben geen meneer, dus ik Roeg iedere keer of ze me bij de voornaam wilde noemen, maar dat deed ze niet, ze bleef bij meneer. Heb ik haar gezegd dat ze kon vertrekken.
Dan krijg je iemand van Meander aan de telefoon en toen heb ik uitgelegd hoezo en waarom, ik kreeg een nieuwe, die beschuldigde mij van seksuele intimidatie, dat kan niet want ik heb niks met vrouwen, maar ik denk dat Meander van me af wilde, geen transgenders bij Meander. Ste je eens voor je moet naderhand een vrouw met een lul gaan wassen. Is daar wel iemand voor te vinden.
Ik ben er maar mee gestopt, want poetsen konden ze allemaal niet.
Meander is dus een waardeloos bedrijf dat transgenders discrimineert.
Acceptatie
18/08/18 11:37
Op de Belgische TV waren er 4 uitzendingen over transgenders, een van de transgenders was Paulien. Na 4 maanden vrouwelijk hormoon ging ze zich gedragen als vrouw en ging ze haar transitie bekend maken, de anderen, veelal de jongeren, in de uitzending deden dat van te voren. Toen ik het verwijsbriefje kreeg om naar Amsterdam te gaan, ben ik al begonnen met het communiceren over het traject dat ik het volgen ben. Een paar mensen in de straat waar ik woon had ik al 1 gelicht, 1 buur, de ander buur is moslim, voor die mensen ben ik ziek, dus daar hebben we het niet meer over, maar 80% van de straatgenoten weet waar ik mee bezig ben.
Er zijn “vrienden” (ik zet het maar tussen aanhaling tekens want echte vrienden waren het niet.), die liegen me meteen vallen, zoals Thijs Scholten. Die mee deed aan de documentaire en daar nogal wat krasse uitspraken deed, allemaal Holle Frasen die toen al niet klopte, want ik ging helemaal niet graag naar school, want daar werd ik gepest door diezelfde jongens.
En wat betekent het “normale leven”, is dat het leven van het hetero mannetje dat neukt met het hetero vrouwtje. Kindertjes krijgt, het liefst een jongetje en een meisje. Ik heb wat stukjes uit de documentaire geknipt en op een rijtje gezet.
https://vimeo.com/285610245 hier kun je het vinden.
Er zijn “vrienden” (ik zet het maar tussen aanhaling tekens want echte vrienden waren het niet.), die liegen me meteen vallen, zoals Thijs Scholten. Die mee deed aan de documentaire en daar nogal wat krasse uitspraken deed, allemaal Holle Frasen die toen al niet klopte, want ik ging helemaal niet graag naar school, want daar werd ik gepest door diezelfde jongens.
En wat betekent het “normale leven”, is dat het leven van het hetero mannetje dat neukt met het hetero vrouwtje. Kindertjes krijgt, het liefst een jongetje en een meisje. Ik heb wat stukjes uit de documentaire geknipt en op een rijtje gezet.
https://vimeo.com/285610245 hier kun je het vinden.
Genderdysfory 3
13/07/18 12:28
Op vrijdag de 13 juli 2018 heb ik te horen gekregen dat ik het vrouwelijk hormoon krijg, dat maakt me enorm gelukkig, het leven heeft weer zin. Het vervolg zou pas eind augustus of begin september zijn, wachten ben ik ondertussen gewend,
Maar ze belde me vanmiddag al op of ik de volgende week kon, dat ging helaas niet, de oppas voor mijn hond waren op vakantie.
Het vervolg is op 22 augustus zag ik in mijn dossier.
De endocrinoloog is gespecialiseerd in Klinefelter, dat stelt gerust. Hopelijk krijg ik dan ook vrouwelijk hormoon en kan de transitie beginnen, ik hoop dan een negatief tijdperk te kunne afsluiten.
Maar ze belde me vanmiddag al op of ik de volgende week kon, dat ging helaas niet, de oppas voor mijn hond waren op vakantie.
Het vervolg is op 22 augustus zag ik in mijn dossier.
De endocrinoloog is gespecialiseerd in Klinefelter, dat stelt gerust. Hopelijk krijg ik dan ook vrouwelijk hormoon en kan de transitie beginnen, ik hoop dan een negatief tijdperk te kunne afsluiten.
Genderdysfory 2
24/06/18 11:30
op 17 mei zou ik dan nog een sessie hebben om een samenvatting te maken van alle sessies, maar dat ging niet door omdat ik de griep had. Dat werd 22 juni.
De eerste sessie had ik op 11 september en na afloop had ik al het gevoel, dat ze meniet begrepen.
Op 4 oktober had ik een afspraak met een statistiek medewerker waar ik vragenlijsten moest invullen, dat vak had ik zelf jaren uitgeoefend en dat klikte. Met een tevreden gevoel reed ik toen naar huis. 13 oktober de volgende bij de psycholoog, dat wordt niks, ze begrijpen me nog steeds niet, 13 november kreeg ik de opdracht mee om een levensverhaal te schrijven, dat bracht zoveel emoties mee dat ik gestopt ben bij 2002 het overlijden van mijn vader, maar ook de ontdekking dat ik geboren was met het syndroom van Klinefelter. Eind november krijg ik zware hartritme stoornissen. Die me bijna het leven koste. Van de opgelopen spanningen en het onbegrip. De sessie van december sla ik over. De volgende afspraak was 19 januari 2018, de dag er voor had ik een afspraak met mijn huisarts en die afspraak was al een paar keer uitgesteld, omdat het maar niet wilde lukken om een afspraak te krijgen met mijn psycholoog. Om 12 uur in de middag mailde mijn huisarts me dat de afspraak niet doorging, want de Vu belde niet terug. Ik bel wel eens even. Ik belde de afdeling K, maar helaas kreeg ik ook geen verbinding. Maar goed ik ben niet voor 1 gat te vangen dus bel ik het centraal nummer en stel de vraag, waar kan ik een klacht in dienen, hoezo zei de meneer aan de andere kant. Nou zeg ik mijn huisarts probeert al weken contact te krijgen met de psycholoog en dat wil maar niet lukken ze verrekken het om terug te bellen. En zie toen kon het opeens wel, en het verhelderde ook een heleboel vond ik daarna het was als of er een ander mens zat, af en toe moet je laten merken, dat ik niet over me heen laat lopen. Ik ben een vredelievend mens, hou niet van ruzies, ben sterrenbeeld leeuw, meestal een lief poesje, maar af en toe merken ze dat ik een leeuwin ben en je weet als een leeuwin getergd is, dan maak je maar uit de voeten.
De volgende was 16 februari en daarna volgde 23 maart en 23 april samen met Juni waren het 8 sessies met de intake van de endocrinoloog in opleiding en de statistisch medewerker was ik 10 maal in Amsterdam geweest bij de Vu.
Op 12 juli zou het team bij elkaar komen of ik het vrouwelijk hormoon krijg of dat ik nog sessies moet volgen. Nieuwe sessie doe ik niet deelde ik mee, ik heb alles gezegd wat ik wil zeggen, nog langer het mannelijk hormoon, dan heeft het leven geen nut meer. Het waren moeilijke zware maanden, waar nog meer gebeurde dan alleen maar de sessies bij de psycholoog, ik kreeg die ernstige hartritmestoornissen, die ik ternauwernood overleefde omdat ik een goede conditie heb, al dat fietsen was niet voor niks geweest. Dan kom je bij een cardioloog en dan zit je diverse onderzoeken te komen, waaruit de conclusie komt, we begrijpen niet dat je hartritme stoornissen kunt krijgen want je heb een oer sterk hart wat heel krachtig slaat. Nou ik denk wel dat ik het weet waar het vandaan komt.
Mijn spieren zijn door de testosteron met 33% toegenomen. Ik sport, fiets en roei de laatste is een zeer intensieve bezigheid. Dat vergt nogal wat proteïnen, maar omdat ik door een lactose intolerantie geen yoghurt of melk kan drinken, krijg ik een tekort. Want het gebeurde iedere keer na een roeisessie. En op het moment dat ik eieren at liep de snelheid van het hart weer terug en ging weer normaal slaan. Bovendien zorgt kunstmatige testosteron er voor dat het bloed stroper wordt. Bloedverdunners hadden ze me al veel eerder moeten geven. Overigens vrouwelijke kunstmatige hormonen doen dat ook.
Ik heb 52 jaar in een vrouwelijk lichaam geleefd, mijn hele gestel voorzieningen in mijn lichaam, zijn daarop aangepast en dan ga je plotseling testosteron krijgen, dat kan niet goed zijn.
Ik krijg problemen met een voortand, daarvoor moet ik naar de kaakchirurg, maar omdat dit al de vierde operatie aan de zelfde tand zou worden moet hij er uit, dat gebeurt bij de tandarts, ik krijg een gebitje om de het gaatje aan de voorkant te vullen, maar daar kan ik niet aan wennen. Er wordt een brug voor me gemaakt. 2700 euro lichter. Zelf moeten betalen. De brug voldoet niet aan mijn wensen, helaas. Maar de maker vond ik ook een heel onsympathieke klungelaar.
In juni brak mijn hondje een voorpootje, dat moest ik voor naar België naar een kliniek die dat kon repareren, kostte me 1100 euro plus een karretje wat ik moest kopen om de zieke hond te vervoeren het karretje kostte 220 euro. ben ik al 4000 euro lichter door onvoorziene omstandigheden. Plus een heleboel pijn en leed.
De eerste sessie had ik op 11 september en na afloop had ik al het gevoel, dat ze meniet begrepen.
Op 4 oktober had ik een afspraak met een statistiek medewerker waar ik vragenlijsten moest invullen, dat vak had ik zelf jaren uitgeoefend en dat klikte. Met een tevreden gevoel reed ik toen naar huis. 13 oktober de volgende bij de psycholoog, dat wordt niks, ze begrijpen me nog steeds niet, 13 november kreeg ik de opdracht mee om een levensverhaal te schrijven, dat bracht zoveel emoties mee dat ik gestopt ben bij 2002 het overlijden van mijn vader, maar ook de ontdekking dat ik geboren was met het syndroom van Klinefelter. Eind november krijg ik zware hartritme stoornissen. Die me bijna het leven koste. Van de opgelopen spanningen en het onbegrip. De sessie van december sla ik over. De volgende afspraak was 19 januari 2018, de dag er voor had ik een afspraak met mijn huisarts en die afspraak was al een paar keer uitgesteld, omdat het maar niet wilde lukken om een afspraak te krijgen met mijn psycholoog. Om 12 uur in de middag mailde mijn huisarts me dat de afspraak niet doorging, want de Vu belde niet terug. Ik bel wel eens even. Ik belde de afdeling K, maar helaas kreeg ik ook geen verbinding. Maar goed ik ben niet voor 1 gat te vangen dus bel ik het centraal nummer en stel de vraag, waar kan ik een klacht in dienen, hoezo zei de meneer aan de andere kant. Nou zeg ik mijn huisarts probeert al weken contact te krijgen met de psycholoog en dat wil maar niet lukken ze verrekken het om terug te bellen. En zie toen kon het opeens wel, en het verhelderde ook een heleboel vond ik daarna het was als of er een ander mens zat, af en toe moet je laten merken, dat ik niet over me heen laat lopen. Ik ben een vredelievend mens, hou niet van ruzies, ben sterrenbeeld leeuw, meestal een lief poesje, maar af en toe merken ze dat ik een leeuwin ben en je weet als een leeuwin getergd is, dan maak je maar uit de voeten.
De volgende was 16 februari en daarna volgde 23 maart en 23 april samen met Juni waren het 8 sessies met de intake van de endocrinoloog in opleiding en de statistisch medewerker was ik 10 maal in Amsterdam geweest bij de Vu.
Op 12 juli zou het team bij elkaar komen of ik het vrouwelijk hormoon krijg of dat ik nog sessies moet volgen. Nieuwe sessie doe ik niet deelde ik mee, ik heb alles gezegd wat ik wil zeggen, nog langer het mannelijk hormoon, dan heeft het leven geen nut meer. Het waren moeilijke zware maanden, waar nog meer gebeurde dan alleen maar de sessies bij de psycholoog, ik kreeg die ernstige hartritmestoornissen, die ik ternauwernood overleefde omdat ik een goede conditie heb, al dat fietsen was niet voor niks geweest. Dan kom je bij een cardioloog en dan zit je diverse onderzoeken te komen, waaruit de conclusie komt, we begrijpen niet dat je hartritme stoornissen kunt krijgen want je heb een oer sterk hart wat heel krachtig slaat. Nou ik denk wel dat ik het weet waar het vandaan komt.
Mijn spieren zijn door de testosteron met 33% toegenomen. Ik sport, fiets en roei de laatste is een zeer intensieve bezigheid. Dat vergt nogal wat proteïnen, maar omdat ik door een lactose intolerantie geen yoghurt of melk kan drinken, krijg ik een tekort. Want het gebeurde iedere keer na een roeisessie. En op het moment dat ik eieren at liep de snelheid van het hart weer terug en ging weer normaal slaan. Bovendien zorgt kunstmatige testosteron er voor dat het bloed stroper wordt. Bloedverdunners hadden ze me al veel eerder moeten geven. Overigens vrouwelijke kunstmatige hormonen doen dat ook.
Ik heb 52 jaar in een vrouwelijk lichaam geleefd, mijn hele gestel voorzieningen in mijn lichaam, zijn daarop aangepast en dan ga je plotseling testosteron krijgen, dat kan niet goed zijn.
Ik krijg problemen met een voortand, daarvoor moet ik naar de kaakchirurg, maar omdat dit al de vierde operatie aan de zelfde tand zou worden moet hij er uit, dat gebeurt bij de tandarts, ik krijg een gebitje om de het gaatje aan de voorkant te vullen, maar daar kan ik niet aan wennen. Er wordt een brug voor me gemaakt. 2700 euro lichter. Zelf moeten betalen. De brug voldoet niet aan mijn wensen, helaas. Maar de maker vond ik ook een heel onsympathieke klungelaar.
In juni brak mijn hondje een voorpootje, dat moest ik voor naar België naar een kliniek die dat kon repareren, kostte me 1100 euro plus een karretje wat ik moest kopen om de zieke hond te vervoeren het karretje kostte 220 euro. ben ik al 4000 euro lichter door onvoorziene omstandigheden. Plus een heleboel pijn en leed.
Genderdysfory
24/04/18 10:24
Uiteindelijk is dan toch de kogel door de kerk. Op 23 April 2018 kreeg ik dan de mededeling dat ik toch Genderdysfory had. In Maart hadden me 2 psychologen ondervraagt en blijkbaar twijfelde men nog steeds of het maar een hype was van me ingegeven door de TV uitzendingen, die ik overigens niet gezien heb, omdat ik nooit naar de EO kijk. Bovendien is het bezoek aan de huisarts voor de TV-uitzendingen geweest.
In ieder geval was het zeer enerverend, dat bezoek in maart. Na afloop zat ik in de trein en overdacht nog eens de hele sessie. In de trein schrijf ik ook meestal een verslag van het gebeuren, die ik dan naar mijn huisarts op stuur, want de mededeelzaamheid van de Vu naar mijn huisarts toe is huilen met de pet op. In de sessie heb ik het er over gehad dat ik ene Sandra een mail heb gestuurd (Sandra is een Klinefelter die van man naar vrouw was gegaan) die Sandra had mij medegedeeld dat ze om het vrouwelijk hormoon had gevraagd en dit ook had gekregen in plaats van het mannelijk hormoon en dat ze nu als vrouw door het leven liep, hierop had ik teruggeschreven dat ik dat ook wel wilde, maar dat ik daar nu veel te oud voor was. In de trein ben ik gaan zoeken naar de mail en zie ik had hem nog. Hij is van 6 februari 2008.
Hier de mail:
Sandra
Als ik zo oud was als jou, toen ze het me verteld hadden, dan had ik ook voor die weg gekozen. Nu wil ik me daar niet meer aan wagen door alles te verliezen wat ik heb, het is al moeilijk genoeg als je er met 51 jaar achter komt, dat wat ouders al altijd geweten hebben.
Ik heb toen ik het bij mij ontdekt had al eens eerder contact gehad met iemand die die kant op is gegaan en zij voelde dat als een bevrijding. Je kiest een goede weg en het getuigd van moed om het te doen.
Vrouw heb ik me ook altijd gevoeld vaak meer als man. Nu voel ik me meer man, maar dat zal wel door de testosteron komen.
Vaak krijg ik mails van Klinefelters die zich beklagen over borstvorming en zich daar zelfs aan laten opereren. Ik heb dat niet, integendeel zelfs. ik heb ze altijd willen hebben. Als kind deed ik al altijd de BH van mijn moeder aan, stiekem, want niemand mocht het weten, en droomde van hoe het zou zijn als ik ook borsten had.
Uit de mail blijkt dat ik me al eerder mijn mening had gegeven naar iemand die van Klinefelter vrouw was geworden, dus naar die ben ik ook opzoek gegaan en zie die had ik ook nog. Die is van 28 januari 2003, ik wist toen wel al dat ik het syndroom van Klinefelter had, maar ik wist toen nog niet dat ik een mozaïek was, want dat kwam 1 maand later en ik was toen ook nog niet bij de psycholoog Curfs geweest.
Hieronder de eerste mail van 2003
Holy
Het gevoel van vrouw zijn heb ik sinds ik een kleine jongen was. Ik liep altijd met de BH en in de kleren van mijn moeder, maar deed het wel zo dat niemand het zag. Ik ben nu 51 en nu ik sinds kort weet dat ik klinefelter heb komen deze gevoelens weer terug. Ik ben nu met een onderzoek bezig en het zou me niets verwonderen als ik ook zo'n uitslag heb als jou. Ik weet niet hoe oud je bent, maar of het op 51 jaar nog nut heeft betwijfel ik. Ik heb een vrouwelijke inplant van het schaamhaar, en een vrouwelijke vetverdeling, In het verleden kan ik me herinneren dat ze bij onderzoeken zeiden dat ik mijn organen verkeerd had zitten. Ik ken niemand met Klinefelter in mijn omgeving. Ik heb er wel behoefte aan om eens een keer met iemand te praten die het ook heeft, maar helaas.
Het had dus niks te maken met een TV uitzending, ik heb die gevoelens altijd al gehad en ik had toen alleen niet in de gaten, dat gevoel geen tijd kent.
Deze 2 mail gaf de psychologen de overtuiging dat ik Genderdysfory had.
De mails waren doorslaggevend deelde men mij mee, dus voor iedereen die dit leest, gooi nooit je mails weg.
In ieder geval was het zeer enerverend, dat bezoek in maart. Na afloop zat ik in de trein en overdacht nog eens de hele sessie. In de trein schrijf ik ook meestal een verslag van het gebeuren, die ik dan naar mijn huisarts op stuur, want de mededeelzaamheid van de Vu naar mijn huisarts toe is huilen met de pet op. In de sessie heb ik het er over gehad dat ik ene Sandra een mail heb gestuurd (Sandra is een Klinefelter die van man naar vrouw was gegaan) die Sandra had mij medegedeeld dat ze om het vrouwelijk hormoon had gevraagd en dit ook had gekregen in plaats van het mannelijk hormoon en dat ze nu als vrouw door het leven liep, hierop had ik teruggeschreven dat ik dat ook wel wilde, maar dat ik daar nu veel te oud voor was. In de trein ben ik gaan zoeken naar de mail en zie ik had hem nog. Hij is van 6 februari 2008.
Hier de mail:
Sandra
Als ik zo oud was als jou, toen ze het me verteld hadden, dan had ik ook voor die weg gekozen. Nu wil ik me daar niet meer aan wagen door alles te verliezen wat ik heb, het is al moeilijk genoeg als je er met 51 jaar achter komt, dat wat ouders al altijd geweten hebben.
Ik heb toen ik het bij mij ontdekt had al eens eerder contact gehad met iemand die die kant op is gegaan en zij voelde dat als een bevrijding. Je kiest een goede weg en het getuigd van moed om het te doen.
Vrouw heb ik me ook altijd gevoeld vaak meer als man. Nu voel ik me meer man, maar dat zal wel door de testosteron komen.
Vaak krijg ik mails van Klinefelters die zich beklagen over borstvorming en zich daar zelfs aan laten opereren. Ik heb dat niet, integendeel zelfs. ik heb ze altijd willen hebben. Als kind deed ik al altijd de BH van mijn moeder aan, stiekem, want niemand mocht het weten, en droomde van hoe het zou zijn als ik ook borsten had.
Uit de mail blijkt dat ik me al eerder mijn mening had gegeven naar iemand die van Klinefelter vrouw was geworden, dus naar die ben ik ook opzoek gegaan en zie die had ik ook nog. Die is van 28 januari 2003, ik wist toen wel al dat ik het syndroom van Klinefelter had, maar ik wist toen nog niet dat ik een mozaïek was, want dat kwam 1 maand later en ik was toen ook nog niet bij de psycholoog Curfs geweest.
Hieronder de eerste mail van 2003
Holy
Het gevoel van vrouw zijn heb ik sinds ik een kleine jongen was. Ik liep altijd met de BH en in de kleren van mijn moeder, maar deed het wel zo dat niemand het zag. Ik ben nu 51 en nu ik sinds kort weet dat ik klinefelter heb komen deze gevoelens weer terug. Ik ben nu met een onderzoek bezig en het zou me niets verwonderen als ik ook zo'n uitslag heb als jou. Ik weet niet hoe oud je bent, maar of het op 51 jaar nog nut heeft betwijfel ik. Ik heb een vrouwelijke inplant van het schaamhaar, en een vrouwelijke vetverdeling, In het verleden kan ik me herinneren dat ze bij onderzoeken zeiden dat ik mijn organen verkeerd had zitten. Ik ken niemand met Klinefelter in mijn omgeving. Ik heb er wel behoefte aan om eens een keer met iemand te praten die het ook heeft, maar helaas.
Het had dus niks te maken met een TV uitzending, ik heb die gevoelens altijd al gehad en ik had toen alleen niet in de gaten, dat gevoel geen tijd kent.
Deze 2 mail gaf de psychologen de overtuiging dat ik Genderdysfory had.
De mails waren doorslaggevend deelde men mij mee, dus voor iedereen die dit leest, gooi nooit je mails weg.
Men begrijpt het niet
14/11/17 14:30
Bij de Vumc Genderdysforie komen jongens, mannen, die vrouw willen worden en meisjes, vrouwen die man willen worden. Dat is simpel. Want de mannen zijn echte mannen met hun seksuele driften en echte vrouwen met hun seksuele driften en dan is vragen simpel, want volgens Freud, meen ik, leeft de mens alleen maar met zijn seksuele driften. Maar om seksueel driften überhaupt te kunnen hebben heb je natuurlijk een hormoon nodig, hetzij oestrogeen bij vrouwen of testosteron bij mannen.
Nu heb je dan de Klinefelters, die minimaal een X chromosoom te veel hebben. Zijn dat wel mannen. Als je bedenkt dat de spieropbouw vrouwelijk, de schouderbreedte vrouwelijk is de skeletbouw vrouwelijk is, de inplanting van het schaamhaar vrouwelijk is, de vetverdeling vrouwelijk is de huid vrouwelijk is, borsten heeft, sommigen hebben zelfs brede heupen (dat ontbreekt helaas bij mij), er is nog een penis aanwezig maar bij de meeste Klinefelters super klein is, dan is er weinig mannelijks aan een Klinefelter.
Als je dan vertelt dat ik nooit interesse heb gehad in een vrouw, dan geloven ze me niet. Maar ik heb ook nooit interesse gehad in een man. Dat kan men niet begrijpen, of moet ik zeggen wil men niet begrijpen, omdat het niet in het straatje past van de mensen die er normaal komen. Ik ben geen man, lichamelijk niet, geestelijk niet. Ik zit niet in een verkeerd lichaam, alleen dat lichaam is niet goed afgewerkt en door het vrouwelijk hormoon is die mogelijkheid er wel, om te zijn wie ik ben. Dat mijn ouders en de overheid mij het naamplaatje meneer hebben gegeven, dat is een foute keuze en zelf heb ik in 2003 dezelfde foute keuze gemaakt, door testosteron te gaan smeren, het is niet het hormoon dat bij me hoort.
Jammer dat er geen psychologen zijn, die ook Klinefelter zijn, dan zou het een stuk gemakkelijker zijn, want bij die andere zit het eigen ik in de weg.
De foto in de banner is van mijn hondje FUCHUR. Hij was gecastreerd. Men zou is het gedrag van een hond die niet gecastreerd en als hij daarna gecastreerd is moeten bestuderen, dat zou hun heel wat wijzer maken. Een hond denkt niet, die doet wat de natuur in geeft. Toen mijn hond niet gecastreerd was, was hij niet te houden, hij moest aan de lijn. De testosteron zat in de weg, bij elk loops teefje was hij op jacht. Toen moest ik hem laten castreren, omdat zijn prostaat te groot was en plassen en poepen een probleem werd. Na een tijdje was de jacht afgelopen, hij kon rustig los lopen, hij week niet meer af van mijn zijde. Het omgekeerde gebeurde nu. Vrouwtjes zaten achter hem aan, mannetjes ook en hij wilde er niks van weten, ieder keer als het gebeurden rende hij op mij af en smeekte help me alsjeblief en dan nam ik hem op en omdat ik groot ben was hij veilig of ik zette hem in het mandtje achter op mijn ligfiets en dan reden we weg.
Zo is het ook met de Klinefelter, als het hormoon ontbreekt is er geen interesse in mannetjes of vrouwtjes soms willen die vrouwtjes wat en dan heb ik het maar gedaan, maar ik was ook snel uitgekeken, na 1 keer was het over. Ik begreep lange tijd niet waarom, nu begrijp ik het, alleen de psycholoog nog.
Mijn hondje FUCHUR heb ik 5 mei 2017 moeten laten inslapen, hij was 18,5 jaar oud geworden het ging niet meer. Maar het was een fantastische tijd met hem. Veel geleerd over mezelf. Als je de honden leert kennen, leer je de mensen haten.
Nu heb je dan de Klinefelters, die minimaal een X chromosoom te veel hebben. Zijn dat wel mannen. Als je bedenkt dat de spieropbouw vrouwelijk, de schouderbreedte vrouwelijk is de skeletbouw vrouwelijk is, de inplanting van het schaamhaar vrouwelijk is, de vetverdeling vrouwelijk is de huid vrouwelijk is, borsten heeft, sommigen hebben zelfs brede heupen (dat ontbreekt helaas bij mij), er is nog een penis aanwezig maar bij de meeste Klinefelters super klein is, dan is er weinig mannelijks aan een Klinefelter.
Als je dan vertelt dat ik nooit interesse heb gehad in een vrouw, dan geloven ze me niet. Maar ik heb ook nooit interesse gehad in een man. Dat kan men niet begrijpen, of moet ik zeggen wil men niet begrijpen, omdat het niet in het straatje past van de mensen die er normaal komen. Ik ben geen man, lichamelijk niet, geestelijk niet. Ik zit niet in een verkeerd lichaam, alleen dat lichaam is niet goed afgewerkt en door het vrouwelijk hormoon is die mogelijkheid er wel, om te zijn wie ik ben. Dat mijn ouders en de overheid mij het naamplaatje meneer hebben gegeven, dat is een foute keuze en zelf heb ik in 2003 dezelfde foute keuze gemaakt, door testosteron te gaan smeren, het is niet het hormoon dat bij me hoort.
Jammer dat er geen psychologen zijn, die ook Klinefelter zijn, dan zou het een stuk gemakkelijker zijn, want bij die andere zit het eigen ik in de weg.
De foto in de banner is van mijn hondje FUCHUR. Hij was gecastreerd. Men zou is het gedrag van een hond die niet gecastreerd en als hij daarna gecastreerd is moeten bestuderen, dat zou hun heel wat wijzer maken. Een hond denkt niet, die doet wat de natuur in geeft. Toen mijn hond niet gecastreerd was, was hij niet te houden, hij moest aan de lijn. De testosteron zat in de weg, bij elk loops teefje was hij op jacht. Toen moest ik hem laten castreren, omdat zijn prostaat te groot was en plassen en poepen een probleem werd. Na een tijdje was de jacht afgelopen, hij kon rustig los lopen, hij week niet meer af van mijn zijde. Het omgekeerde gebeurde nu. Vrouwtjes zaten achter hem aan, mannetjes ook en hij wilde er niks van weten, ieder keer als het gebeurden rende hij op mij af en smeekte help me alsjeblief en dan nam ik hem op en omdat ik groot ben was hij veilig of ik zette hem in het mandtje achter op mijn ligfiets en dan reden we weg.
Zo is het ook met de Klinefelter, als het hormoon ontbreekt is er geen interesse in mannetjes of vrouwtjes soms willen die vrouwtjes wat en dan heb ik het maar gedaan, maar ik was ook snel uitgekeken, na 1 keer was het over. Ik begreep lange tijd niet waarom, nu begrijp ik het, alleen de psycholoog nog.
Mijn hondje FUCHUR heb ik 5 mei 2017 moeten laten inslapen, hij was 18,5 jaar oud geworden het ging niet meer. Maar het was een fantastische tijd met hem. Veel geleerd over mezelf. Als je de honden leert kennen, leer je de mensen haten.
Gesprek 1 Psycholoog
16/09/17 18:01
Genderdysforie betekend dat je het idee hebt dat je in een verkeerd lichaam zit en dat je van man naar vrouw wilt, of van vrouw naar man.
Is dat bij mij ook zo. ik ben pas de tweede Klineflter, er is geen ervaring en kennis over klinefelter, ze zouden mijn site moeten lezen, kunnen ze nog wat van leren. Er staat informatie genoeg op dacht ik zo.
als je puntje bij paaltje pakt zit ik niet in een verkeerd lichaam , ik heb vrouwelijke spieren, vrouwelijke vetverdeling, borsten en nog een heleboel typisch vrouwelijke eigenschappen, daarbij komt dat ik emotioneel en in mijn handelen een vrouw ben.Alleen mijn lichaam is niet perfect een vrouw, die brede heupen ontbreken helaas, mijn borsten konden 2-3 maten groter zijn, vind ik, wat nu verkeerd ga is dat ik het verkeerde hormoon gekregen heb 14 jaar geleden ik had Endrogel moeten krijgen in plaats van Androgel het scheelt een letter maar voor mij een hele wereld.
Als kind tijdens het gymmen dacht ik altijd, waarom hebben die ander jongens een ander borstkast als ik, wat klopt hier niet, toen ik op mijn elfde jaar een van mijn zussen met een naakt boven lichaam zag, dacht ik, die ziet er hetzelfde uit als ik, hoe kan dat?
Totdat ik testosteron kreeg, hoefde ik me nooit te scheren, nu wordt ik depressie van al die haren, dat hoort niet bij mij. Nu hoop ik maar dat ze de kennis over Klinfelter wat opvijzelen, want anders vrees ik dat ik voor de zoveelste keer niet begrepen wordt, of moet ik anders eens een lezing gaan geven, dan kunnen ze wat van mij leren.
Is dat bij mij ook zo. ik ben pas de tweede Klineflter, er is geen ervaring en kennis over klinefelter, ze zouden mijn site moeten lezen, kunnen ze nog wat van leren. Er staat informatie genoeg op dacht ik zo.
als je puntje bij paaltje pakt zit ik niet in een verkeerd lichaam , ik heb vrouwelijke spieren, vrouwelijke vetverdeling, borsten en nog een heleboel typisch vrouwelijke eigenschappen, daarbij komt dat ik emotioneel en in mijn handelen een vrouw ben.Alleen mijn lichaam is niet perfect een vrouw, die brede heupen ontbreken helaas, mijn borsten konden 2-3 maten groter zijn, vind ik, wat nu verkeerd ga is dat ik het verkeerde hormoon gekregen heb 14 jaar geleden ik had Endrogel moeten krijgen in plaats van Androgel het scheelt een letter maar voor mij een hele wereld.
Als kind tijdens het gymmen dacht ik altijd, waarom hebben die ander jongens een ander borstkast als ik, wat klopt hier niet, toen ik op mijn elfde jaar een van mijn zussen met een naakt boven lichaam zag, dacht ik, die ziet er hetzelfde uit als ik, hoe kan dat?
Totdat ik testosteron kreeg, hoefde ik me nooit te scheren, nu wordt ik depressie van al die haren, dat hoort niet bij mij. Nu hoop ik maar dat ze de kennis over Klinfelter wat opvijzelen, want anders vrees ik dat ik voor de zoveelste keer niet begrepen wordt, of moet ik anders eens een lezing gaan geven, dan kunnen ze wat van mij leren.
Intake Vumc
11/07/17 10:17
Nou dan was het eindelijk zover gisteren 10 juli moest ik om 14.40 voor een intake gesprek op Genderdysforie afdeling zijn in het Vumc.
Een ding is zeker vooral niet te laat komen, dus de trein van 9.10 vanuit Heerlen de Kissel, dan ben je om 12:03 uur in Amsterdam zuid. dat ging allemaal goed, precies op tijd rolde de trein het station van Amsterdam zuid binnen.
Tja het lopen, hoe zou dat gaan. Dat kon ik niet meer en aangezien de CZ groep mij geen taxi wilde vergoeden, was ik in oktober 2016 weer gestart met lopen, nadat ik dat 15 jaar lang nauwelijks gedaan had. Goed ik was dan ook wel 44 kilo afgevallen het was nu of nooit meer. Een afspraak gemaakt met mijn Fysiotherapeut Nicole voor krachttraining.
Thuis kon ik nu 3,5 km weer lopen, maar hoe zou het vandaag gaan.
Gehaast liep ik het station uit en ging naar de verkeerde kant. Ik kon het Mahlerplein niet vinden en vroeg aan een stelletje dat net kwam aanlopen of ze even tijd hadden, dat hadden ze niet, net doen of je dat niet gehoord hebt. Waar kan ik het Vumc vinden vroeg ik, nou dan moest ik aan de ander kant van het station zijn en dan naar rechts. Ik bedankte hun voor het toch nog antwoord en liep terug. Aan de ander kant van het station vond ik meteen de straten die ik in mijn geheugen geprent had en was een half uur later in het Vumc. Eerst even naar de Wc geen gender neutrale WC viel me meteen op, wel een afdeling, maar zelf….. Daarna naar de balie voor een pasje. Dat duurde nog een half uur. Om ongeveer 13:00 uur melde ik me bij de balie van afdeling K, de Genderdysforie afdeling. ik was natuurlijk veel te vroeg, maar die 1,5 uur gaan ook wel weer om, maar die 1,5 uur werden 2 uur en men sloeg mij steeds over, nadat ik even naar de Wc was geweest en weer plaats nam, komt een balie medewerkster op me af, dat ik me wel moest aanmelden voordat ik in de wachtkamer ging zitten, hij wacht even zei ik, dat heb ik om ongeveer 13:00 uur, als je collega niet met jouw communiceert, dan is dat jouw probleem niet het mijne. ze schrok van mijn antwoord, tja niet alle Limburgers zijn schoothondjes er zijn erbij die hebbende kaderopleiding gehad tussen Hollanders, die hebben geleerd van zich af te bijten.
Maar goed, uit eindelijk kreeg ik dan toch een intake gesprek een verkorte uitgave, voor een kwartiertje naar Amsterdam, geen goed begin, of laten we zeggen een slechte organisatie.
Op de Meubelbeurs waar ik in de jaren 80 van de vorige eeuw 10 jaar vrijwilligers werk heb gedaan, hadden we een schriftje om alles op te schrijven, want elke dag zaten we met andere medewerkers in de winkel en je had van die klanten die stee vas de dag erna terug kwamen, in de gedachten dat ze het dan goedkoper kregen, maar helaas wij communiceerden met elkaar.
Op de computer bestaat zoiets als een notie blokje, misschien maar een idee, als praten met elkaar niet zo goed lukt.
Een ding is zeker vooral niet te laat komen, dus de trein van 9.10 vanuit Heerlen de Kissel, dan ben je om 12:03 uur in Amsterdam zuid. dat ging allemaal goed, precies op tijd rolde de trein het station van Amsterdam zuid binnen.
Tja het lopen, hoe zou dat gaan. Dat kon ik niet meer en aangezien de CZ groep mij geen taxi wilde vergoeden, was ik in oktober 2016 weer gestart met lopen, nadat ik dat 15 jaar lang nauwelijks gedaan had. Goed ik was dan ook wel 44 kilo afgevallen het was nu of nooit meer. Een afspraak gemaakt met mijn Fysiotherapeut Nicole voor krachttraining.
Thuis kon ik nu 3,5 km weer lopen, maar hoe zou het vandaag gaan.
Gehaast liep ik het station uit en ging naar de verkeerde kant. Ik kon het Mahlerplein niet vinden en vroeg aan een stelletje dat net kwam aanlopen of ze even tijd hadden, dat hadden ze niet, net doen of je dat niet gehoord hebt. Waar kan ik het Vumc vinden vroeg ik, nou dan moest ik aan de ander kant van het station zijn en dan naar rechts. Ik bedankte hun voor het toch nog antwoord en liep terug. Aan de ander kant van het station vond ik meteen de straten die ik in mijn geheugen geprent had en was een half uur later in het Vumc. Eerst even naar de Wc geen gender neutrale WC viel me meteen op, wel een afdeling, maar zelf….. Daarna naar de balie voor een pasje. Dat duurde nog een half uur. Om ongeveer 13:00 uur melde ik me bij de balie van afdeling K, de Genderdysforie afdeling. ik was natuurlijk veel te vroeg, maar die 1,5 uur gaan ook wel weer om, maar die 1,5 uur werden 2 uur en men sloeg mij steeds over, nadat ik even naar de Wc was geweest en weer plaats nam, komt een balie medewerkster op me af, dat ik me wel moest aanmelden voordat ik in de wachtkamer ging zitten, hij wacht even zei ik, dat heb ik om ongeveer 13:00 uur, als je collega niet met jouw communiceert, dan is dat jouw probleem niet het mijne. ze schrok van mijn antwoord, tja niet alle Limburgers zijn schoothondjes er zijn erbij die hebbende kaderopleiding gehad tussen Hollanders, die hebben geleerd van zich af te bijten.
Maar goed, uit eindelijk kreeg ik dan toch een intake gesprek een verkorte uitgave, voor een kwartiertje naar Amsterdam, geen goed begin, of laten we zeggen een slechte organisatie.
Op de Meubelbeurs waar ik in de jaren 80 van de vorige eeuw 10 jaar vrijwilligers werk heb gedaan, hadden we een schriftje om alles op te schrijven, want elke dag zaten we met andere medewerkers in de winkel en je had van die klanten die stee vas de dag erna terug kwamen, in de gedachten dat ze het dan goedkoper kregen, maar helaas wij communiceerden met elkaar.
Op de computer bestaat zoiets als een notie blokje, misschien maar een idee, als praten met elkaar niet zo goed lukt.
van Klinefelter naar vrouw 2
30/09/16 11:52
Toen ik oktober 2002 ontdekte dat ik een Klinefelter was, had ik het te druk met mezelf. Je leven speelt als een film voorbij. Alles wat je verwarrend en vreemd vond ga je een plekje geven, maar er blijven witte vlekken, dingen die je niet kunt plaatsen.
In februari 2003 kreeg ik dan, na een onderzoek in het AZM, te horen dat ik een aparte vorm had van Klinefelter de mozaïek vorm. XYXXY. De tweede X komt altijd van de moeder. Bij een gewone Klinefelter kan de tweede X van de vader komen. Dus bij een gewone Klinefelter zou je kunnen omschrijven, dat je 2 vormen hebt. De XX - Y en de X - XY. Bij de eerste vorm komen de 2 X en van de moeder en de Y van de vader. Het zou kunnen dat deze mensen vrouwelijker zijn, dan de tweede groep, waar X van de moeder komt en de XY van de vader.
Daarom denk ik dat er Klinefelters zijn die vrouw willen zijn en anderen man willen zijn.
Bij mij, de mozaïek, is het zo dat de tweede X altijd van de vrouw afkomstig is. Het zou kunnen dat de xxy cellen bij mij meer zijn als de XY cellen, en waar de xxy cellen voorkomen speelt natuurlijk ook een rol in mijn lichaam.
Het traject dat een Klinefelter volgt bij ontdekking is verkeerd.
Voor dat deze persoon in kwestie, een hormoonsuppletie krijgt, zou er een persoonlijkheidsonderzoek moeten zijn. Eerst ontdekken wat en wie het is en daar zijn 4 sessies van 50 min te weinig voor.
Is het een mannelijke Klinefelter of is het een vrouwelijke Klinefelter. Lichamelijk onderzoek, lijkt me ook van belang.
Als de uitslag vrouwelijk is, dan is het van belang om de patiënt duidelijk te maken, dat het vrouw zijn, een groter voordeel voor hem is, dan het man zijn. Op de eerste plaats is dan de geruststelling en begeleiding, want de Klinefelter in kwestie is nog bezig om de ontdekking te verwerken.
Deze keuze zal uiteindelijk gemakkelijker worden om te kiezen voor vrouw hormoonsuppletie of voor mannelijk hormoonsuppletie en dan kan het nog zo zijn dat je een verkeerde keuze hebt gemaakt.
Nu krijg je de keuze opgelegd, men geeft je gewoon testosteron er wordt nergens naar gekeken. Mensonwaardig.
Op een gegeven moment begint die testosteron je evenwicht te verstoren. Daar kwam nog bij dat de testosteron bij mij ook nog blaasretentie veroorzaakte en de kant van de specialisten werd men niet wakker, vastgeroest in dat wat men al altijd deed.
In de loop van de tijd heb ik allerlei problemen gekregen wat mijn voeding betreft. Het laatste wapenfeit is dat ik hartritmestoornissen krijg van suiker. Of het met de testosteron te maken heeft weet ik niet.
Vrouwen die de overgang hebben gehad, en een oestrogeen tekort hebben gaan ze ook geen testosteron geven omdat ze osteoporose heeft, waarom een Klinefelter die voor een groot gedeelte vrouw is, wel, dat zijn dingen die ik niet begrijp.
In februari 2003 kreeg ik dan, na een onderzoek in het AZM, te horen dat ik een aparte vorm had van Klinefelter de mozaïek vorm. XYXXY. De tweede X komt altijd van de moeder. Bij een gewone Klinefelter kan de tweede X van de vader komen. Dus bij een gewone Klinefelter zou je kunnen omschrijven, dat je 2 vormen hebt. De XX - Y en de X - XY. Bij de eerste vorm komen de 2 X en van de moeder en de Y van de vader. Het zou kunnen dat deze mensen vrouwelijker zijn, dan de tweede groep, waar X van de moeder komt en de XY van de vader.
Daarom denk ik dat er Klinefelters zijn die vrouw willen zijn en anderen man willen zijn.
Bij mij, de mozaïek, is het zo dat de tweede X altijd van de vrouw afkomstig is. Het zou kunnen dat de xxy cellen bij mij meer zijn als de XY cellen, en waar de xxy cellen voorkomen speelt natuurlijk ook een rol in mijn lichaam.
Het traject dat een Klinefelter volgt bij ontdekking is verkeerd.
Voor dat deze persoon in kwestie, een hormoonsuppletie krijgt, zou er een persoonlijkheidsonderzoek moeten zijn. Eerst ontdekken wat en wie het is en daar zijn 4 sessies van 50 min te weinig voor.
Is het een mannelijke Klinefelter of is het een vrouwelijke Klinefelter. Lichamelijk onderzoek, lijkt me ook van belang.
Als de uitslag vrouwelijk is, dan is het van belang om de patiënt duidelijk te maken, dat het vrouw zijn, een groter voordeel voor hem is, dan het man zijn. Op de eerste plaats is dan de geruststelling en begeleiding, want de Klinefelter in kwestie is nog bezig om de ontdekking te verwerken.
Deze keuze zal uiteindelijk gemakkelijker worden om te kiezen voor vrouw hormoonsuppletie of voor mannelijk hormoonsuppletie en dan kan het nog zo zijn dat je een verkeerde keuze hebt gemaakt.
Nu krijg je de keuze opgelegd, men geeft je gewoon testosteron er wordt nergens naar gekeken. Mensonwaardig.
Op een gegeven moment begint die testosteron je evenwicht te verstoren. Daar kwam nog bij dat de testosteron bij mij ook nog blaasretentie veroorzaakte en de kant van de specialisten werd men niet wakker, vastgeroest in dat wat men al altijd deed.
In de loop van de tijd heb ik allerlei problemen gekregen wat mijn voeding betreft. Het laatste wapenfeit is dat ik hartritmestoornissen krijg van suiker. Of het met de testosteron te maken heeft weet ik niet.
Vrouwen die de overgang hebben gehad, en een oestrogeen tekort hebben gaan ze ook geen testosteron geven omdat ze osteoporose heeft, waarom een Klinefelter die voor een groot gedeelte vrouw is, wel, dat zijn dingen die ik niet begrijp.
Transgender II
24/09/16 15:35
Ergens in 2008 schrijf ik een artikel of transgender met Klinefelter te maken heeft. Alle Klinefelters zijn transgenders. Dat is een boute veronderstelling. Je kunt ook zeggen alle Klinefelters zijn interseksueel. Interseksueel is iemand die eigenschappen heeft van beide geslachten en alle Klinefelters hebben dat.
Ik worstel al een hele tijd er mee wat bij mij de overhand heeft en ik ben er uit. Ik ben een vrouw. Nu ik sinds september 2015 tot heden 32 kg lichter ben geworden, komt het weer duidelijk naar voren, mijn borsten cup A. Nu ik bijna op gewicht ben zouden ze weg moeten zijn het tegendeel is waar zo komen steeds beter naar voren en ik geniet er van. Ik zou ze zelfs wat groter willen hebben.
De erecties, de beharing en alles wat testosteron te weeg brengt hangt me de kont uit. Daar wil ik als het kan zo snel mogelijk vanaf. Toen ik in 2013 een vriendin, waar ik 20 jaar mee was omgegaan, kwijt raakte en ik alleen maar een paar vrienden overhield, werd het duidelijk. Ik dacht anders, ik dacht als een vrouw. Ik kon sommige dingen niet bij hun kwijt of ze begrepen me niet.
Terwijl vrouwen me wel begrijpen.
Ik heb niks met mannen. Dus ik vermoedt en ik weet het wel zeker, dat ik als vrouw lesbisch ben.
Ik vrij als een vrouw, mijn penis is een storend element in een vrijpartij. Hij is nergens voor te gebruiken.
Normaal heb ik de ene erectie na de andere, maar bij het vrijen, geen erectie en dat heb ik ook liever niet.
Na het zien van de film " la vie de Adèle 1 en 2, werd veel duidelijk, zoals die meiden vrijden zo doe ik het ook. Om een vrouw te laten klaar komen is een lul totaal overbodig. En hoeft hij voor mij ook niet.
Laats zag ik bij AliExpress een schouderband staan die de schouder naar achter trekken, dus corrigeren, als ik eentje zou kopen, moet ik de vrouwelijk versie hebben, want mijn schouders zijn maar 41 cm breed, een vrouwen maat. Ik heb een truitje van mijn Ex, haar schouders waren breder. Met een heleboel dingen meer. In het boek van Dick Swaab, Wij zijn ons Brein, las ik dat als het lichaam vrouw is dan is het brein dat ook.
Ik denk zelf dat ik zelfs met de testosteron, voor 90 % vrouw ben.
Het enige wat niet klopt is de vetverdeling op de heupen en buik, maar ik ben dan ook een mozaïek.
Toen ik deze week helemaal in een deuk lag, door een incident met een van de buren, heb ik de dag erna mijn huisarts opgebeld, omdat ik me zelf niet meer onder controle had. Niet naar anderen, maar naar me zelf.
Ik het de avond van te voren nog eens goed over alles nagedacht, waar komt die slechte weerstand toch vandaan.
Mijn conclusie is de eenvoud zelf. Een buitenstaander ziet mij als man en behandeld me ook zo, ze weten niet dat ze te maken hebben met een vrouw en de gevoelens van een vrouw zijn nu eenmaal anders.
Daar moet een einde aankomen. Ik heb haar gevraagd of ik vrouw mag worden in mijn uitzien, mijn innerlijke, mijn brein, mijn mijn is het al, nu de rest nog.
Ze was er zeer positief over.
Ze zoekt nu de weg die voor mij het beste is.
Ik ben wel al 65, maar als ik zo oud zou worden als mijn moeder, dan zou ik nog 20 jaar als man moeten, dat hou ik niet vol, zo kan ik nog 20 jaar gelukkig.
Ik hoop dat het me gaat lukken. Eindelijk vrij eindelijk vrouw.
Ik worstel al een hele tijd er mee wat bij mij de overhand heeft en ik ben er uit. Ik ben een vrouw. Nu ik sinds september 2015 tot heden 32 kg lichter ben geworden, komt het weer duidelijk naar voren, mijn borsten cup A. Nu ik bijna op gewicht ben zouden ze weg moeten zijn het tegendeel is waar zo komen steeds beter naar voren en ik geniet er van. Ik zou ze zelfs wat groter willen hebben.
De erecties, de beharing en alles wat testosteron te weeg brengt hangt me de kont uit. Daar wil ik als het kan zo snel mogelijk vanaf. Toen ik in 2013 een vriendin, waar ik 20 jaar mee was omgegaan, kwijt raakte en ik alleen maar een paar vrienden overhield, werd het duidelijk. Ik dacht anders, ik dacht als een vrouw. Ik kon sommige dingen niet bij hun kwijt of ze begrepen me niet.
Terwijl vrouwen me wel begrijpen.
Ik heb niks met mannen. Dus ik vermoedt en ik weet het wel zeker, dat ik als vrouw lesbisch ben.
Ik vrij als een vrouw, mijn penis is een storend element in een vrijpartij. Hij is nergens voor te gebruiken.
Normaal heb ik de ene erectie na de andere, maar bij het vrijen, geen erectie en dat heb ik ook liever niet.
Na het zien van de film " la vie de Adèle 1 en 2, werd veel duidelijk, zoals die meiden vrijden zo doe ik het ook. Om een vrouw te laten klaar komen is een lul totaal overbodig. En hoeft hij voor mij ook niet.
Laats zag ik bij AliExpress een schouderband staan die de schouder naar achter trekken, dus corrigeren, als ik eentje zou kopen, moet ik de vrouwelijk versie hebben, want mijn schouders zijn maar 41 cm breed, een vrouwen maat. Ik heb een truitje van mijn Ex, haar schouders waren breder. Met een heleboel dingen meer. In het boek van Dick Swaab, Wij zijn ons Brein, las ik dat als het lichaam vrouw is dan is het brein dat ook.
Ik denk zelf dat ik zelfs met de testosteron, voor 90 % vrouw ben.
Het enige wat niet klopt is de vetverdeling op de heupen en buik, maar ik ben dan ook een mozaïek.
Toen ik deze week helemaal in een deuk lag, door een incident met een van de buren, heb ik de dag erna mijn huisarts opgebeld, omdat ik me zelf niet meer onder controle had. Niet naar anderen, maar naar me zelf.
Ik het de avond van te voren nog eens goed over alles nagedacht, waar komt die slechte weerstand toch vandaan.
Mijn conclusie is de eenvoud zelf. Een buitenstaander ziet mij als man en behandeld me ook zo, ze weten niet dat ze te maken hebben met een vrouw en de gevoelens van een vrouw zijn nu eenmaal anders.
Daar moet een einde aankomen. Ik heb haar gevraagd of ik vrouw mag worden in mijn uitzien, mijn innerlijke, mijn brein, mijn mijn is het al, nu de rest nog.
Ze was er zeer positief over.
Ze zoekt nu de weg die voor mij het beste is.
Ik ben wel al 65, maar als ik zo oud zou worden als mijn moeder, dan zou ik nog 20 jaar als man moeten, dat hou ik niet vol, zo kan ik nog 20 jaar gelukkig.
Ik hoop dat het me gaat lukken. Eindelijk vrij eindelijk vrouw.
Transgender
23/02/08 10:55
Transgender zou niks met Klinefelter te maken hebben. Ik weet het nog zo net niet. Is het niet zo dat veel Klinefelters borstvorming hebben, vrouwelijke (brede) heupen. De extra X en bij sommige zijn dat meer extra X'en geeft een meer vrouwelijk gevoel. Bij de mozaïek is het duidelijk, de extra X komt altijd van de moeder. Dat komt omdat na de bevruchting 1 cel de fout in is gegaan. Bij de mozaïek zijn dus de vrouwelijke X'en altijd in de meerderheid. Heeft dat invloed op je gevoelsleven? Ik denk persoonlijk zelf van wel. Ik had het nog niet geweten als ze mij verteld hadden toen ik 11 jaar was en me goed begeleid hadden, waar ik voor gekozen had. Mijn vrouwelijke gevoelens zijn soms heel sterk. Je hebt natuurlijk mensen die achter je staan en het is misschien nu "makkelijker" om die keuze te maken, dan in de jaren 60 van de vorige eeuw. Sandra is de derde van wie ik weet dat ze van man naar vrouw is gegaan. Van alle drie weet ik dat ze zich nu een stuk beter voelen en prettiger in hun vel. Ik krijg een heleboel mails van Klinefelters die zich niet prettig voelen, die in een crisis zitten, die vaak het gevoel hebben dat ze niet passen in de mannenwereld en dan tussen wal en schip vallen. Misschien is de keuze om vrouw te worden dan een oplossing. Pas op je neemt die beslissing niet zo maar en je moet ook weten dat het een keuze voor je leven is.
Niet alle Klinefelters hebben dat sterke vrouwelijk gevoel. Of het er mee te maken heeft waar de 2 X vandaan komt, dat weet ik niet, ik ben geen wetenschapper. Ik ben eens opzoek gegaan op internet en vond daar het Tripple X syndroom 47 XXX meisjes en vrouwen. Zou hier ook de mozaïek vorm bestaan, dus de XX XXX. Ik denk van wel. In ieder geval, als je de site leest, dan zie je een heleboel overeenkomsten. En dat lijkt me ook logisch. Niet Turner is de vrouwelijke versie van Klinefelter, maar Tripple X syndroom is dat. Zouden deze vrouwen zich ook vrouwelijker voelen als andere vrouwen?
Toen ik in 2002 ontdekte dat ik Klinefelter had, is men mij het mannelijke hormoon testosteron gaan geven. Hoe zou het zijn geweest als men mij het vrouwelijk hormoon had gegeven, Had ik me dan vrouw gevoeld. Misschien had ik dan wat beter in mijn vel gezeten, of ik moet zeggen nog beter, want ik voel me niet slecht met het mannelijk hormoon testosteron. Er zijn een hele boel Klinefelters die zich niet gelukkig voelen met hun extra mannelijk hormoon. Misschien moet zij maar eens de stap wagen, om naar het vrouwelijk hormoon te gaan. Misschien voelen ze zich daar dan beter bij. Klinefelter is al een taboe en er zijn Klinefelters die dat taboe in stand houden. Ook vele artsen en doktoren. Over gaan naar vrouw, is nog een groter taboe. En wie weet worden de inzichten in het syndroom van Klinefelter zo, dat men gaat overschakelen van het mannelijk naar het vrouwelijk hormoon, omdat sommige Klinefelters, meer vrouw zijn dan man.
Niet alle Klinefelters hebben dat sterke vrouwelijk gevoel. Of het er mee te maken heeft waar de 2 X vandaan komt, dat weet ik niet, ik ben geen wetenschapper. Ik ben eens opzoek gegaan op internet en vond daar het Tripple X syndroom 47 XXX meisjes en vrouwen. Zou hier ook de mozaïek vorm bestaan, dus de XX XXX. Ik denk van wel. In ieder geval, als je de site leest, dan zie je een heleboel overeenkomsten. En dat lijkt me ook logisch. Niet Turner is de vrouwelijke versie van Klinefelter, maar Tripple X syndroom is dat. Zouden deze vrouwen zich ook vrouwelijker voelen als andere vrouwen?
Toen ik in 2002 ontdekte dat ik Klinefelter had, is men mij het mannelijke hormoon testosteron gaan geven. Hoe zou het zijn geweest als men mij het vrouwelijk hormoon had gegeven, Had ik me dan vrouw gevoeld. Misschien had ik dan wat beter in mijn vel gezeten, of ik moet zeggen nog beter, want ik voel me niet slecht met het mannelijk hormoon testosteron. Er zijn een hele boel Klinefelters die zich niet gelukkig voelen met hun extra mannelijk hormoon. Misschien moet zij maar eens de stap wagen, om naar het vrouwelijk hormoon te gaan. Misschien voelen ze zich daar dan beter bij. Klinefelter is al een taboe en er zijn Klinefelters die dat taboe in stand houden. Ook vele artsen en doktoren. Over gaan naar vrouw, is nog een groter taboe. En wie weet worden de inzichten in het syndroom van Klinefelter zo, dat men gaat overschakelen van het mannelijk naar het vrouwelijk hormoon, omdat sommige Klinefelters, meer vrouw zijn dan man.