Spijtoptanten
27/12/18 11:11 Filed in: Zembla
Nu lag ik daar op de intensive care en omdat ik een nacht moest daar blijven. Een verpleegster komt bij me en vraagt of ik TV wilde kijken, dat wilde ik wel. Na wat zappen was er Zembla op de TV. Zembla had een reportage over spijtoptanten. het hele programma was er op gebaseerd, dat het constateren van Gender dysforie natte vinger werk was. Dat vond ik nu helemaal niet. Ik vond dat ze over zorgvuldig te werk gingen. Had ik die 2 mails niet per toeval bewaard, dan was het niet door gegaan, terwijl ik er van overtuigd ben dat ik vrouw ben. Ik voel me ook hartstikke goed nu ik vrouwelijk hormoon heb. Eindelijk van het moeten af. terug naar mijn oude gevoel waar ik 51 jaar in geleefd heb. Ja ik ben een stuk emotioneler geworden, maar had ik dat vroeger ook niet, toen moest ook ook om de kleinste emotie huilen, tot ergernis van een totaal emotieloze ouders, die vonden dat ik een huilebalk was.
Er was een spijtoptant, die vond dat hij hartritmestoornissen had gekregen van het vrouwelijk hormoon. Nou dat kan niet want ik had ze bij zowel het mannelijk als vrouwelijk hormoon, dat heeft gewoon met een erfelijke belasting te maken denk ik. Ze was ook dik geworden. Dat ben ik ook, wat dikker geworden, maar dat wordt veroorzaakt door de Bètablokker die ik krijg en zij krijgt die ook als je hartritmestoornis hebt, het hart wordt rustiger gehouden, waardoor je energie verbruikt. Daar zijn 2 oplossingen voor, meer bewegen en minder eten. Laat de suiker uit je voedsel weg en je zult zien dat je het ook weer zo kwijt bent al die overtollige kilo’s.
Die jongen in het programma die een versnelt traject had doorlopen, kon ik niet van zeggen dat het een spijtoptant was zo te zien was hij heel blij met zijn mannelijk hormoon. Zou die wel hebben geweten dat hij misbruikt werd door het programma van Zembla? Weet je en dan laten ze een ontslagen psycholoog aan het woord, omdat ze haar zin niet had gekregen was ze weggegaan en daar is Valerie voor in de plaats gekomen. En hoe vaak heb ik haar niet vervloekt, omdat ik vond dat het te langzaam ging, waar ik maar wil zeggen dat de psycholoog die is weggegaan uit haar nek zat te lullen. Onzorgvuldig kan ik niet zeggen.
Ik heb 7 sessies gehad. Psychologische onderzoeken, voor het intake ook nog onderzoeken via internet. Dus ook een intake gesprek. In de zevende sessie 2 psychologen in een kruisverhoor (hoezo onzorgvuldig) na dat gender dysforie was geconstateerd nog een sessie om een rapport te maken voor het team, want uiteindelijk beslist niet de psycholoog alleen er over. Men wist voor dat het team besliste dat ik geen operatie wilde, omdat ik blaasretentie heb. En seks nooit belangrijk voor me is geweest. Ik ben nu eenmaal zonder hormonen opgegroeid, als Klinefelter.
Veel Transgenders hebben het niet gemakkelijk in de maatschappij. De acceptatie is niet gemakkelijk, ik merk dat zelf ook. Als persoon ben ik niet verandert, doe dezelfde dingen die ik vroeger ook deed, ik voel me alleen een stuk beter en daar gaat het toch om, om mijn gevoel. Eindelijk kan ik mezelf zijn. Maar de meeste mensen zijn conservatief ze willen je altijd blijven zien zoals je was. Je moet wel hun verandering accepteren, maar de verandering van mij accepteren ze niet. Het meest ergerlijke vind ik al die mensen die zeggen dat ze wel even langs komen en dan toch niet komen. Waar zijn ze bang voor, dat hun ik hun nu opvreet.
Ik doe gewoon de diepingen die ik altijd al wilde doen en die ik vroeger niet durfde te doen, de beer is los, of moet k zeggen de berin is los. Maak me ’s morgens op, soms verf ik me mijn lippen, heb me 2 jassen gekocht, vrouwelijke, een nieuwe bril, moet ik nog krijgen, overigens, mijn haren worden binnen binnenkort om getoverd in een vrouwenkapsel, laat mijn oogwimpers verven en mijn wenkbrauwen eindelijk vrouw.
Weet je Zembla moet eens reportage maken over de onzorgvuldigheid hoe ze met Klinefelters omspringen. Psychologische begeleiding, vergeet het maar. Persoonlijkheidstest vergeet het maar. Hoeveel Klinefelters zullen er niet zijn die gewoon vrouw zijn, maar door de medici in het mannen wereldje geduwd, tegen wil en dank, omdat ze gewoon vrouw zijn. Het kan ook niet anders. Dat halve mannelijk gen stelt toch niks voor. Nu ben ik maar een mozaïek en bij mij overheersen het vrouw gevoel. Dan is dat zeker bij een XXy, XXXy en beslist bij een XXXXy.
Hoe kan het zijn dat ik de enige Klinefelter ben op dit moment, die vrouw wil zijn. Onvoorstelbaar. Maar wat wil je als 2/3 van de Klinefelters niet weet dat hij een Klinefelter is. Hoeft je niks te verwonderen. Ook de ambulance mensen wisten niet wat het syndroom van Klinefelter is. Nu wel.
Er was een spijtoptant, die vond dat hij hartritmestoornissen had gekregen van het vrouwelijk hormoon. Nou dat kan niet want ik had ze bij zowel het mannelijk als vrouwelijk hormoon, dat heeft gewoon met een erfelijke belasting te maken denk ik. Ze was ook dik geworden. Dat ben ik ook, wat dikker geworden, maar dat wordt veroorzaakt door de Bètablokker die ik krijg en zij krijgt die ook als je hartritmestoornis hebt, het hart wordt rustiger gehouden, waardoor je energie verbruikt. Daar zijn 2 oplossingen voor, meer bewegen en minder eten. Laat de suiker uit je voedsel weg en je zult zien dat je het ook weer zo kwijt bent al die overtollige kilo’s.
Die jongen in het programma die een versnelt traject had doorlopen, kon ik niet van zeggen dat het een spijtoptant was zo te zien was hij heel blij met zijn mannelijk hormoon. Zou die wel hebben geweten dat hij misbruikt werd door het programma van Zembla? Weet je en dan laten ze een ontslagen psycholoog aan het woord, omdat ze haar zin niet had gekregen was ze weggegaan en daar is Valerie voor in de plaats gekomen. En hoe vaak heb ik haar niet vervloekt, omdat ik vond dat het te langzaam ging, waar ik maar wil zeggen dat de psycholoog die is weggegaan uit haar nek zat te lullen. Onzorgvuldig kan ik niet zeggen.
Ik heb 7 sessies gehad. Psychologische onderzoeken, voor het intake ook nog onderzoeken via internet. Dus ook een intake gesprek. In de zevende sessie 2 psychologen in een kruisverhoor (hoezo onzorgvuldig) na dat gender dysforie was geconstateerd nog een sessie om een rapport te maken voor het team, want uiteindelijk beslist niet de psycholoog alleen er over. Men wist voor dat het team besliste dat ik geen operatie wilde, omdat ik blaasretentie heb. En seks nooit belangrijk voor me is geweest. Ik ben nu eenmaal zonder hormonen opgegroeid, als Klinefelter.
Veel Transgenders hebben het niet gemakkelijk in de maatschappij. De acceptatie is niet gemakkelijk, ik merk dat zelf ook. Als persoon ben ik niet verandert, doe dezelfde dingen die ik vroeger ook deed, ik voel me alleen een stuk beter en daar gaat het toch om, om mijn gevoel. Eindelijk kan ik mezelf zijn. Maar de meeste mensen zijn conservatief ze willen je altijd blijven zien zoals je was. Je moet wel hun verandering accepteren, maar de verandering van mij accepteren ze niet. Het meest ergerlijke vind ik al die mensen die zeggen dat ze wel even langs komen en dan toch niet komen. Waar zijn ze bang voor, dat hun ik hun nu opvreet.
Ik doe gewoon de diepingen die ik altijd al wilde doen en die ik vroeger niet durfde te doen, de beer is los, of moet k zeggen de berin is los. Maak me ’s morgens op, soms verf ik me mijn lippen, heb me 2 jassen gekocht, vrouwelijke, een nieuwe bril, moet ik nog krijgen, overigens, mijn haren worden binnen binnenkort om getoverd in een vrouwenkapsel, laat mijn oogwimpers verven en mijn wenkbrauwen eindelijk vrouw.
Weet je Zembla moet eens reportage maken over de onzorgvuldigheid hoe ze met Klinefelters omspringen. Psychologische begeleiding, vergeet het maar. Persoonlijkheidstest vergeet het maar. Hoeveel Klinefelters zullen er niet zijn die gewoon vrouw zijn, maar door de medici in het mannen wereldje geduwd, tegen wil en dank, omdat ze gewoon vrouw zijn. Het kan ook niet anders. Dat halve mannelijk gen stelt toch niks voor. Nu ben ik maar een mozaïek en bij mij overheersen het vrouw gevoel. Dan is dat zeker bij een XXy, XXXy en beslist bij een XXXXy.
Hoe kan het zijn dat ik de enige Klinefelter ben op dit moment, die vrouw wil zijn. Onvoorstelbaar. Maar wat wil je als 2/3 van de Klinefelters niet weet dat hij een Klinefelter is. Hoeft je niks te verwonderen. Ook de ambulance mensen wisten niet wat het syndroom van Klinefelter is. Nu wel.
Hartritmestoornis
Woensdag 19 december, had ik dan weer eens een ernstige hartritme stoornis die niet weg wilde gaan. De huisarts gebeld, maar dat hielp niet, volgens mij moet je eerst dood zijn voor dat de medewerkers van de Molenhoek in actie komen. Als je dan de cardiologie belt in het Zuyderland. Je moet eerst bij de huisarts zijn. En dan steeds meneer ik krijg er de kots van. Heb ik maar eens een klacht ingediend, zal niet helpen, maar je moet toch iets.
De huisarts die haar vrije dag had een mail gestuurd en dat werkte, was die op haar vrije dag dan toch gekomen. Na onderzoek werd er een ambulance gebeld, ik bedoel maar, als er niets aan de hand was ga je geen ambulance bellen. Nee het water stond al in de longen.
In de ambulance, hebben ze geprobeerd een infuus aan te leggen en bloed te prikken, dat ging niet. Op de Intensive Care, waar je dan terecht komt, hebben ze dat ook met 3 mensen geprobeerd, maar ook die kregen het niet voor elkaar. Uiteindelijk na ik weet niet hoeveel steken in mijn arm, kreeg men dan toch nog 1,5 buisje er uit. Om 18:00 uur kreeg ik een pil en werd om het kwartier de bloeddruk gemeten. Na 1,5 uur zou de pil moeten werken. Die bloeddruk was 6 maal goed. Iedereen keer een bovendruk rond de 125 en een onderdruk rond de 75, wat wil eens mens meer. Maar na 1,5 uur was het hart nog steeds niet tot rust gekomen. Dus ze men haalde de bloeddrukmeter weg en zei dat ik een nacht kon blijven, zodat men de dag erna het hart zou resetten. Dus men bood mij aan wat te eten en of ik TV wilde kijken. Is goed zei ik. Heb ik nog naar Zembla zitten te kijken naar de transgender spijtoptanten. Waar ik me kapot aan geregeld heb, over al die leugens.
Op het einde komt een arts naar me toe en zegt tegen mij, mevrouw Crutzen U kunt naar huis. Naar huis vroeg ik verbaasd, ja het hart slaat weer normaal. Het medicijn werkt toch.
Ik ben altijd al wat langzaam geweest, blijkbaar is dat ook zo bij medicijnen. Nu was die hartritme stoornis al de dag van te voren begonnen, zag ik op mijn iPhone. Want ik heb een Applewatch, die mijn hartslag bij houdt.
Waar het vandaan komt weet men niet. Maar het kan weer terug komen, dus heb ik het medicijn meegekregen, alleen voor als het weer gebeurd. Buiten de Betablokker die ik al heb en de bloedverdunner. Die ze eigenlijk al altijd hadden meoten geven, want door toediening van kunstmatig hormoon wordt het bloed dikker, staat in de bijsluiter van Androgel. En wie weet ligt het daar wel aan. Maar het kan ook erfelijk zijn, mijn moeder is geopereerd aan het hart, mijn vader had een hart probleem en zijn moeder en broer ook.
Zo ziet mijn arm uit op 25 december bijna 1 week na het prikken.
De huisarts die haar vrije dag had een mail gestuurd en dat werkte, was die op haar vrije dag dan toch gekomen. Na onderzoek werd er een ambulance gebeld, ik bedoel maar, als er niets aan de hand was ga je geen ambulance bellen. Nee het water stond al in de longen.
In de ambulance, hebben ze geprobeerd een infuus aan te leggen en bloed te prikken, dat ging niet. Op de Intensive Care, waar je dan terecht komt, hebben ze dat ook met 3 mensen geprobeerd, maar ook die kregen het niet voor elkaar. Uiteindelijk na ik weet niet hoeveel steken in mijn arm, kreeg men dan toch nog 1,5 buisje er uit. Om 18:00 uur kreeg ik een pil en werd om het kwartier de bloeddruk gemeten. Na 1,5 uur zou de pil moeten werken. Die bloeddruk was 6 maal goed. Iedereen keer een bovendruk rond de 125 en een onderdruk rond de 75, wat wil eens mens meer. Maar na 1,5 uur was het hart nog steeds niet tot rust gekomen. Dus ze men haalde de bloeddrukmeter weg en zei dat ik een nacht kon blijven, zodat men de dag erna het hart zou resetten. Dus men bood mij aan wat te eten en of ik TV wilde kijken. Is goed zei ik. Heb ik nog naar Zembla zitten te kijken naar de transgender spijtoptanten. Waar ik me kapot aan geregeld heb, over al die leugens.
Op het einde komt een arts naar me toe en zegt tegen mij, mevrouw Crutzen U kunt naar huis. Naar huis vroeg ik verbaasd, ja het hart slaat weer normaal. Het medicijn werkt toch.
Ik ben altijd al wat langzaam geweest, blijkbaar is dat ook zo bij medicijnen. Nu was die hartritme stoornis al de dag van te voren begonnen, zag ik op mijn iPhone. Want ik heb een Applewatch, die mijn hartslag bij houdt.
Waar het vandaan komt weet men niet. Maar het kan weer terug komen, dus heb ik het medicijn meegekregen, alleen voor als het weer gebeurd. Buiten de Betablokker die ik al heb en de bloedverdunner. Die ze eigenlijk al altijd hadden meoten geven, want door toediening van kunstmatig hormoon wordt het bloed dikker, staat in de bijsluiter van Androgel. En wie weet ligt het daar wel aan. Maar het kan ook erfelijk zijn, mijn moeder is geopereerd aan het hart, mijn vader had een hart probleem en zijn moeder en broer ook.
Zo ziet mijn arm uit op 25 december bijna 1 week na het prikken.
Douglas parfumerie.
13/12/18 17:36 Filed in: Persoonlijk
Kom ik in Heerlen bij Douglas aan de kassa, heb me net een lipgloss gekocht, van 37,95, geef ik het af aan de kassa juffrouw, zegt die tegen me: Een cadeautje meneer. Heb ik haar mijn ID kaart laten zien, want daar staat op dat ik een mevr. ben. Had ook oog make up op, gezicht make up, een vrouwen jas aan. Ik voelde me zwaar beledigd.
Het was de eerste keer bij Douglas of er een vervolg komt betwijfel ik.
Waarom zegt men gewoon niet: Kan ik u helpen. Dat maak je niet van zulke blunders. Gender neutraal noemen ze dat. want er is meer op deze wereld, dan alleen man en vrouw.
Bij de Etos in Heerlen doen ze dat nu, want daar zei ook eens iemand meneer tegen me, waarop ik zei, ik ben geen meneer, maar een mevr. Zeg toch geween kan ik u helpen, dan kun je nis verkeerd doen. En zo gaat dat daar nu.
Als ik met de ligfiets onderweg ben, dan heb k geen spijkerbroek aan, maar een naadloze broek in de winter vaak een skibroek, want die is lekker warm. Een BH gaat ook niet, want de sluiting drukt en dat doet pijn. Een sport BH van mijn maat bestaat niet.
Natuurlijk is het niet gemakkelijk, het omdenken.
11 oktober toen ik mijn ID kaart kreeg bel je bedrijven op waar je nog onder de oud ID staat. Mijn verzekeringsadviseur, stuurde ik een mail met een kopie van de ID kaart. Kan het nog duidelijker. Vandaag kreeg ik een mail met geachte meneer Crutzen. Daar kan ik me kwaad om maken, bel ook meteen op.
Bel je een bedrijf op welke dan ook. In de date base sta ik op als mevr. Maar toch steeds meneer, ondanks dat ik dan zeg dat ik een mevr. ben.
Ja mijn stem is mannelijk, maar hier wonen 2 dames in de straat, zware rokers, die hebben een zwaardere stem als ik heb, hoe doen die dat?
Ook zo iets. Je hebt van die mensen die voortdurend zeggen, ja ik km langs deze week, deze maand, maar komen, vergeet het maar. Ze zeggen wel zo van we discrimineren niet, maar ze doen niks anders. Terwijl het enige wat verandert is is het hormoon wat ik krijg. Dat heeft wel invloed op me, natuurlijk. Ik ben rustiger geworden en ik heb een veel beter gevoel. Weg is de druk van het steeds wat moeten. Maar over me heen lopen laat ik niet, maar dat deed ik ook niet voor de testosteron periode.
Ga ik met de hond wandelen, kom ik Paul tegen. Paul is homofiel. En Vivienne Lipstick op, nee Paul lipgloss, maar dan vraag ik me af doet hij dat bij elke vrouw. Ik loop dan maar door, want mijn hond trekt aan de riem.
Ik heb eens geschreven dat de oudere generatie het er maar moeilijk mee heeft. Maar die zijn wel duidelijk. Er zijn er die je negeren, maar er zijn er ook die gewoon met je omgaan zoals ze dat vroeger ook deden, ze gaan met me om als mens, niet als vrouw of meneer. Dat zou iedereen moeten doen.
Het was de eerste keer bij Douglas of er een vervolg komt betwijfel ik.
Waarom zegt men gewoon niet: Kan ik u helpen. Dat maak je niet van zulke blunders. Gender neutraal noemen ze dat. want er is meer op deze wereld, dan alleen man en vrouw.
Bij de Etos in Heerlen doen ze dat nu, want daar zei ook eens iemand meneer tegen me, waarop ik zei, ik ben geen meneer, maar een mevr. Zeg toch geween kan ik u helpen, dan kun je nis verkeerd doen. En zo gaat dat daar nu.
Als ik met de ligfiets onderweg ben, dan heb k geen spijkerbroek aan, maar een naadloze broek in de winter vaak een skibroek, want die is lekker warm. Een BH gaat ook niet, want de sluiting drukt en dat doet pijn. Een sport BH van mijn maat bestaat niet.
Natuurlijk is het niet gemakkelijk, het omdenken.
11 oktober toen ik mijn ID kaart kreeg bel je bedrijven op waar je nog onder de oud ID staat. Mijn verzekeringsadviseur, stuurde ik een mail met een kopie van de ID kaart. Kan het nog duidelijker. Vandaag kreeg ik een mail met geachte meneer Crutzen. Daar kan ik me kwaad om maken, bel ook meteen op.
Bel je een bedrijf op welke dan ook. In de date base sta ik op als mevr. Maar toch steeds meneer, ondanks dat ik dan zeg dat ik een mevr. ben.
Ja mijn stem is mannelijk, maar hier wonen 2 dames in de straat, zware rokers, die hebben een zwaardere stem als ik heb, hoe doen die dat?
Ook zo iets. Je hebt van die mensen die voortdurend zeggen, ja ik km langs deze week, deze maand, maar komen, vergeet het maar. Ze zeggen wel zo van we discrimineren niet, maar ze doen niks anders. Terwijl het enige wat verandert is is het hormoon wat ik krijg. Dat heeft wel invloed op me, natuurlijk. Ik ben rustiger geworden en ik heb een veel beter gevoel. Weg is de druk van het steeds wat moeten. Maar over me heen lopen laat ik niet, maar dat deed ik ook niet voor de testosteron periode.
Ga ik met de hond wandelen, kom ik Paul tegen. Paul is homofiel. En Vivienne Lipstick op, nee Paul lipgloss, maar dan vraag ik me af doet hij dat bij elke vrouw. Ik loop dan maar door, want mijn hond trekt aan de riem.
Ik heb eens geschreven dat de oudere generatie het er maar moeilijk mee heeft. Maar die zijn wel duidelijk. Er zijn er die je negeren, maar er zijn er ook die gewoon met je omgaan zoals ze dat vroeger ook deden, ze gaan met me om als mens, niet als vrouw of meneer. Dat zou iedereen moeten doen.
in Memoria 2
09/12/18 10:13 Filed in: Persoonlijk
De dag erna deze advertentie, en dan kijk je naar zijn geboortedatum, 3 dagen jonger. Potverdorie dat is schrikken. Guido was een kunstenaar die ik leerde kennen in 1989, toen Frans Savelsbergh me vroeg om een film te maken over een tentoonstelling van KIK. KIK was een groep kunstenaars die in Kerkrade woonde. Guido was daar een uitzondering op, want Guido woonde in Bingelrade en was zelfs niet in Kerkrade geboren. Frans Savelsbergh, woonde ook wel in Simpelveld, maar was in Kerkrade geboren. Je hebt van die mensen waar het meteen mee klikt en dat was zo ook met Guido, of dat er in zat dat we bijna even oud waren, wie zal het zeggen, ik had altijd het idee dat hij een stuk ouder was als ik ben. Over dat 10 jaar achterlopen heb ik als eens eerder een stukje over geschreven. Maar ik zag ook een stuk jonger uit als Guido, dat moet ik zeggen. Guido was een van de weinige kunstenaars, die zijn kunst ook aan de mens kon brengen. Dat ontbrak bij vele anderen , vond ik. Daar kreeg je toch meer de indruk dat het “hobby” was, terwijl dat niet zo was, want iedereen probeerde er van te leven.
Voor Guido maakte ik ook privé opnamen van zijn kunst, ik heb nog opnamen van een tentoonstelling die hij heeft gehad in de Nor in Heerlen, die toen nog op de Geertstraat zat. Ook trok ik mee met een groepje van die een performance hielden en daar maakte ik dan video opnamen van en af en toe foto’s.
Helmaal rechts is Guido, bij de tweede foto staat hij helemaal rechts, samen met zijn levenspartner Joyce.
Onderaan een Video van de kunstenaars met hun performance, voor het stadhuis in Kerkrade. N.a.v. het WMC in dat jaar. Deandere kunstenaars zijn Frans Savelsbergh (ook al overleden), Maria Stams, Drummer is Theo Hansen, Violist is Paul Winckens.
Voor Guido maakte ik ook privé opnamen van zijn kunst, ik heb nog opnamen van een tentoonstelling die hij heeft gehad in de Nor in Heerlen, die toen nog op de Geertstraat zat. Ook trok ik mee met een groepje van die een performance hielden en daar maakte ik dan video opnamen van en af en toe foto’s.
Helmaal rechts is Guido, bij de tweede foto staat hij helemaal rechts, samen met zijn levenspartner Joyce.
Onderaan een Video van de kunstenaars met hun performance, voor het stadhuis in Kerkrade. N.a.v. het WMC in dat jaar. Deandere kunstenaars zijn Frans Savelsbergh (ook al overleden), Maria Stams, Drummer is Theo Hansen, Violist is Paul Winckens.
In memoria
09/12/18 09:48 Filed in: Persoonlijk
Soms kom je mensen tegen die in een korte periode ontzettend belangrijk voor me zijn geweest.Zo was dat ook bij Ingrid van Ijselstein, want zo leerde ik haar kennen ergens in de jaren 90 op een assertiviteit cursus. Nu bleek al gauw dat wij assertief genoeg waren. Het klikte wel tussen ons, veel lange gesprekken gevoerd. Tijdens de pauzes. Na de cursus raak je iemand uit het oog zo gaat dat. Ik raak overspannen, de zoveelste burn-out op de hogeschool. Op een heel slechte dag voor me dat ik echt zwaar down was, gaat plotseling de telefoon. Ik neem op, hier met Ingrid hoorde ik aan de andere kant, Ingrid? Ja ingrif zei ze je weet wel van van de assertiviteitscursus. Heb je vandaag tijd vroeg ze, ja zei ik, dan kom ik even langs. Is goed zei ik. Is het niet vaak zo dat als de nood het hoogst is is de redding nabij. En zo was dat toen ook. In een klap voelde ik me weer goed. Ingrid kwam langs. Ik weet niet meer waar het precies over ging maar ik meen dat haar moeder was overleden, plotseling nog op een jonge leeftijd. De oorzaak weet ik wel nog, dat was een trombose. Ze had het nog over een vriend waar ze niet zeker van wist of ze daar mee moest verder gaan, maar uit de advertentie zie ik dat ze mijn raad heeft gevolgd. Tot slot stelde ze voor om mensen van de cursus van een paar jaar geleden nog eens ergens te gaan eten, om te zien hoe het met ze ging, dat was de eerste keer dat ik een reünie organiseerde . Dat hebben we gedaan, samen. Het was een goede afwisseling voor ons beide. En daarna nooit meer iets gehoord van Ingrid, maar dat was wederzijds. Heb wel nog vaak aan haar gedacht, hoe zou het zijn met Ingrid. Vaak als ik weer een dipje had. Mooie herinneringen aan een bijzonder mens. Nu weet ik waar ze is. ook te jong overleden, net als haar moeder.
Acceptatie
Acceptatie is ver te zoeken. Mijn psycholoog vroeg me eens wat ga je doen om onder de mensen te komen. Nou zeg ik, ik heb een hond weer gepakt, daar moet ik mee gaan wandelen en dan kom ik onder de mensen. En ik ben lid geworden van de partij van de dieren en ik neem toch aan dat die bijeenkomsten hebben en dan kom ik ook onder de mensen, ben ooit secretaris van de PPR geweest 6 jaar, dus ik weet wel hoe politiek werkt. Nou daar had ik me lelijk in vergist. De PvdD kent helemaal geen vergaderingen, het is wel een vereniging, maar de leden hebben niks te vertellen, zelfs over de lijst voor de verkiezingen, beslist het landelijk bestuur. Een paar mensen die niet gekozen, maar zich zelf hebben uitgezocht beslist er over wie op de lijst mag of wie niet. Je ziet dat wel bij meer partijen, de PVV, de SP, Forum voor democratie zijn allemaal partijen die hetzelfde doen, de achterban heeft niks te vertellen, ja ze houden een Congress 1 maal per jaar en dan made Groninger bepalen wie in Limburg op de lijst staat van de provinciale verkiezingen. Het zijn vaak partijen die uit een persoon ontstaan zijn. En die ene persoon heeft er moeite mee om haar macht te delegeren naar andere.
Zo had de PvdD in de gemeenteraad van Heerlen voorgesteld om een regenboogzebrapad neer te leggen. Zouden ze wel weten wat dit zebrapad betekent?
Ik ben welkom in de stad Heerlen, dat noem ik stigmatiseren. Ik woon hier al 24 jaar, ik was dus 23 jaar niet welkom en nu wel, of hoe moet ik dat zien. Het geld wat het kost zouden ze beter aan voorlichting kunnen besteden, lespakketten maken voor alle schoolvormen in welk geloof dan ook, om voorlichtingslessen te geven, het liefst door de personen die het het zelf zijn, want zei weten alleen hoe het is om in een verkeerd lichaam rond te lopen, dan hoef je niet meer uitgelachen te worden door 3 snotneuzen van winkelpersoneel in de Plusmarkt in het Aarveld/Bekkerveld te Heerlen, toen ze me met meneer aanspraken en ik zei dat ik geen meneer was. Ik heb al eens een hulp in de huishouding de deur gewezen, omdat ze steeds meneer tegen me zei en wat ik ook zei om dat niet te doen, bleef ze het doen. Geen respect voor de mens die in hun visie anders is. Bij de volgende was het nog erger, ik ben gestopt met Meander, omdat ik als Transgender zwaar gediscrimineerd werd en in diskrediet werd gebracht.
Of zoals een vriend van me vertelde dat iemand zei, toen hij een transgender zag, daar heb je weer zo’n idiote omgebouwde, waarop mijn vriend hem uit probeerde te leggen hoe het in elkaar zat, wat er bij komt kijken, dat niks vanzelf gaat en dat het leven voor ons moeilijk en zwaar is. Viviënne ik heb veel van je geleerd in de omgang met je, sloot hij af, vroeger dacht ik ook zo, maar nu weet ik wat het betekend en ik was trots dat er iemand was die me verdedigde.
Zo was ik met mijn hond bij de kapper van mijn hond. Dus je vertelt waar je mee bezig bent, want dat doe ik, opeens had ze geen tijd meer, ze zou het de volgende keer wel doen, toen ik na 4 maanden weer belde was mijn nummer geblokkeerd.
Vaak heb ik er totaal geen zin meer in en kan ik zo van een flat afspringen, dan kijk in naar mijn hondje en denk ik, je moet voor iemand zorgen. De acceptatie is moeilijk, het zit in de hoofden van mensen, dat krijg je er niet uit met een zebrapad, dat krijg je er misschien uit met voorlichting. Besteedt daar geld en laat die stigmatiserende zebrapaden weg. Ik ben een gewoon mens zoals iedereen, ze hebben alleen bij de geboorte een verkeerd naamplaatje en geslachtslaatje er op geplakt. Ik ben blij dat ik nog de kans heb gekregen omdat te corrigeren. Zo zijn er nog velen die niet uit de kast durven te komen, omdat ze bang zijn voor de gevolgen, of dat ze uitgelachen worden. Ik had al snel in de gaten dat testosteron niet het goede middel voor me was, ik was altijd opgejaagd, kreeg baardgroei en overal haren en ik wilde dat helemaal niet. Probeer dat maar eens uit te leggen, nooit vond ik de manier om het mijn huisarts te vertellen, maar ik denk ook dat ze het niet wilde weten, 14 Jaar heb ik geprobeerd een psycholoog te krijgen die verstand had van het syndroom van Klinefelter, maar die bestond niet volgens de huisarts aan de Burgemeester Wassinkstraat, ten einde raad ben ik van huisarts gewisseld, omdat ik mijn depressiviteit niet meer uit hield. De nieuwe huisarts in de Molenhoek stuurde me meteen naar de VuMC in Amsterdam. Je moet soms wat geluk hebben in het leven. Toen ik het verteld aan mijn specialist in Maastricht, meende ze dat ik een zachtaardige man was, toen dan toch genderdysforie geconstateerd was en ik dat aan haar wilde vertellen, gaf ze niet thuis. Dat doet pijn, die heb je al die jaren vertrouwd. ik dacht altijd dat ik een goede band met haar had. Niets is minder waar gebleken.
Niet geaccepteerd worden zit in alle lagen of je nu slim bent of minder begaafd het maakt niks uit, angst voor het onbekende, een zebrapad lost dat niet op. Alleen voorlichting zou het kunnen oplossen.
Maar weet je wat het probleem is in Heerlen, voor een eenling doen ze niks, wel beslissingen nemen over de hoofden heen van wie het aangaat, om zich zelf te profileren zo vlak voor de verkiezingen.
Zo had de PvdD in de gemeenteraad van Heerlen voorgesteld om een regenboogzebrapad neer te leggen. Zouden ze wel weten wat dit zebrapad betekent?
Ik ben welkom in de stad Heerlen, dat noem ik stigmatiseren. Ik woon hier al 24 jaar, ik was dus 23 jaar niet welkom en nu wel, of hoe moet ik dat zien. Het geld wat het kost zouden ze beter aan voorlichting kunnen besteden, lespakketten maken voor alle schoolvormen in welk geloof dan ook, om voorlichtingslessen te geven, het liefst door de personen die het het zelf zijn, want zei weten alleen hoe het is om in een verkeerd lichaam rond te lopen, dan hoef je niet meer uitgelachen te worden door 3 snotneuzen van winkelpersoneel in de Plusmarkt in het Aarveld/Bekkerveld te Heerlen, toen ze me met meneer aanspraken en ik zei dat ik geen meneer was. Ik heb al eens een hulp in de huishouding de deur gewezen, omdat ze steeds meneer tegen me zei en wat ik ook zei om dat niet te doen, bleef ze het doen. Geen respect voor de mens die in hun visie anders is. Bij de volgende was het nog erger, ik ben gestopt met Meander, omdat ik als Transgender zwaar gediscrimineerd werd en in diskrediet werd gebracht.
Of zoals een vriend van me vertelde dat iemand zei, toen hij een transgender zag, daar heb je weer zo’n idiote omgebouwde, waarop mijn vriend hem uit probeerde te leggen hoe het in elkaar zat, wat er bij komt kijken, dat niks vanzelf gaat en dat het leven voor ons moeilijk en zwaar is. Viviënne ik heb veel van je geleerd in de omgang met je, sloot hij af, vroeger dacht ik ook zo, maar nu weet ik wat het betekend en ik was trots dat er iemand was die me verdedigde.
Zo was ik met mijn hond bij de kapper van mijn hond. Dus je vertelt waar je mee bezig bent, want dat doe ik, opeens had ze geen tijd meer, ze zou het de volgende keer wel doen, toen ik na 4 maanden weer belde was mijn nummer geblokkeerd.
Vaak heb ik er totaal geen zin meer in en kan ik zo van een flat afspringen, dan kijk in naar mijn hondje en denk ik, je moet voor iemand zorgen. De acceptatie is moeilijk, het zit in de hoofden van mensen, dat krijg je er niet uit met een zebrapad, dat krijg je er misschien uit met voorlichting. Besteedt daar geld en laat die stigmatiserende zebrapaden weg. Ik ben een gewoon mens zoals iedereen, ze hebben alleen bij de geboorte een verkeerd naamplaatje en geslachtslaatje er op geplakt. Ik ben blij dat ik nog de kans heb gekregen omdat te corrigeren. Zo zijn er nog velen die niet uit de kast durven te komen, omdat ze bang zijn voor de gevolgen, of dat ze uitgelachen worden. Ik had al snel in de gaten dat testosteron niet het goede middel voor me was, ik was altijd opgejaagd, kreeg baardgroei en overal haren en ik wilde dat helemaal niet. Probeer dat maar eens uit te leggen, nooit vond ik de manier om het mijn huisarts te vertellen, maar ik denk ook dat ze het niet wilde weten, 14 Jaar heb ik geprobeerd een psycholoog te krijgen die verstand had van het syndroom van Klinefelter, maar die bestond niet volgens de huisarts aan de Burgemeester Wassinkstraat, ten einde raad ben ik van huisarts gewisseld, omdat ik mijn depressiviteit niet meer uit hield. De nieuwe huisarts in de Molenhoek stuurde me meteen naar de VuMC in Amsterdam. Je moet soms wat geluk hebben in het leven. Toen ik het verteld aan mijn specialist in Maastricht, meende ze dat ik een zachtaardige man was, toen dan toch genderdysforie geconstateerd was en ik dat aan haar wilde vertellen, gaf ze niet thuis. Dat doet pijn, die heb je al die jaren vertrouwd. ik dacht altijd dat ik een goede band met haar had. Niets is minder waar gebleken.
Niet geaccepteerd worden zit in alle lagen of je nu slim bent of minder begaafd het maakt niks uit, angst voor het onbekende, een zebrapad lost dat niet op. Alleen voorlichting zou het kunnen oplossen.
Maar weet je wat het probleem is in Heerlen, voor een eenling doen ze niks, wel beslissingen nemen over de hoofden heen van wie het aangaat, om zich zelf te profileren zo vlak voor de verkiezingen.
Wereld out come day
11/10/18 12:03 Filed in: Viviënne | Persoonlijk
Vandaag is Wereld out come day. Laat ik nu ook vandaag mijn nieuwe ID Kaart hebben afgehaald en mijn nieuw rijbewijs. Mooier kan toch niet. Hebben ze ook nog gevlagd voor mij op al de gemeentes. De ambtenaar van de burgerlijke stand bij de gemeente Heerlen was zich af het vragen waarom een vriendin van mij zat foto’s te maken. Ze had niet in de gaten dat mijn naam en geslacht verandert waren.
In plaats van Vincentius Remigius Maria als voornamen, heb ik nu Viviënne Remy Mathilde Mathilde heette mijn Pete tante en zoals ik al eerder hier op deze website heb geschreven, was Tante Tiel, want dat is de roepnaam van Mathilde, af en toe mijn rustpunt in mijn prille jeugd. Als ik het zwaar te verduren had gehad en ik kon er niet meer tegen, dan reed ik naar Ubachsberg, waar mijn tante een café had met gasten, en dan werd ik een hele dag in het zonnetje gezet. Dan was er aandacht voor me, dan stond ik in het middelpunt, ondanks dat ze het druk had met haar werk en als ik dan weer het ’s avonds met mijn fietsje wegreed met een gevulde maag van het heerlijke eten wat ze voor me maakte gaf ze me meestal ook nog 10 gulden, voor de spaarpot. Als dank voor al die liefde die van haar wel kreeg en thuis niet heb ik de naam Maria verandert in Mathilde.
Eerste ervaringen
07/09/18 14:03 Filed in: Vrouw zijn | Vrouwelijk Hormoon
De eerste 14 dagen waren vermoeiend. De eerste dagen ontwenningsverschijnselen van de testosteron. Frits van Health Care kan dan wel zeggen dat testosteron niet verslavend is, maar daar geloof ik niks van. Het lichaam moet toch ontwennen aan testosteron en dat gaat bij mij dan op een tijd van 3 dagen. Na 3 dagen had ik ook geen spontane erecties meer. De zin seks is ook bijna weg. Ik ben weer op weg naar de tijd van voor de testosteron. De tijd waar ik 51 jaar mee gelegd heb.
De vermoeidheid is normaal de eerste 14 dagen, dat had ik ook met testosteron. Na meting bleken mijn borsten ietsjes groter te zijn, of staan ze nu strakker. Zou ook kunnen. Maandag ga ik het recept in leveren bij de apotheek hier. De apotheek van de Vu had me een verkeerd recept gegeven. In plaats van de rest van 100 dagen kreeg ik een recept voor 8 pleisters. Daar doe je geen 100 dagen mee. Maar ik had dat gemerkt dus de endocrinoloog heeft me een nieuw recept gestuurd. De bloeduitslagen zijn allemaal goed alleen 1 waarde is te hoog, maar dat hoort bij Klinefelter. 19 september moet ik nog voor een Dexa foto gaan.
De vermoeidheid is normaal de eerste 14 dagen, dat had ik ook met testosteron. Na meting bleken mijn borsten ietsjes groter te zijn, of staan ze nu strakker. Zou ook kunnen. Maandag ga ik het recept in leveren bij de apotheek hier. De apotheek van de Vu had me een verkeerd recept gegeven. In plaats van de rest van 100 dagen kreeg ik een recept voor 8 pleisters. Daar doe je geen 100 dagen mee. Maar ik had dat gemerkt dus de endocrinoloog heeft me een nieuw recept gestuurd. De bloeduitslagen zijn allemaal goed alleen 1 waarde is te hoog, maar dat hoort bij Klinefelter. 19 september moet ik nog voor een Dexa foto gaan.
Eindelijk
Vandaag, mijn eerste pleister geplakt, het gaat beginnen, kijken hoe lang dat het duurt voordat ik eindelijk van die drang af ben dat je steeds wat moet, de invloed van testosteron. Ga ik veranderen, gaan mijn borsten groeien, krijg ik dan eindelijk die kont en worden mijn heupen breder.
Gisteren was ik de eerste keer bij de endocrinoloog. Veel van de informatie die voor die “mannen” geldt niet voor mij. Borsten heb ik al, vrouwelijke huid ook, zelfs vrouwelijke inplant van het schaamhaar, dat gaat die “mannen” nooit lukken en ik denk dat als de testosteron is uitgewerkt, dat dat libido ook weg is en ook de spontane erectie.
Voorafgaand aan de Endocrinoloog had ik een BIA onderzoek, ik had het nog nooit gehad. Men meet de plaats waar het vet en de spieren zitten, en de natuurlijke leeftijd en het gewicht.
Ik was weer wat zwaarder geworden. De bètablokkers zijn daar debet aan. Lager hartslag, lagere verbranding, maar ik heb meer spiermassa als vetmassa. En mijn natuurlijke leeftijd is 53 jaar, 14 jaar jonger dan de werkelijkheid, ik mag niet klagen.
Het was niet allemaal positief die dag. De receptioniste van afdeling K spreekt me nog altijd aan met meneer, ze weet in welke fase dat ik zit, ze weet dat genderdysfory is geconstateerd en toch nog altijd meneer, in een woord belachelijk, die mannelijke kleren behoudt ik nog even, want ik bedoel, als men mij nog steeds aanspreekt als meneer, dan moet je je er ook naar kleden.
Maar ik denk dat het gewoon pesterijen zijn, nadat ik haar bij het intake gesprek voor schut gezet heb. Sommige mensen zijn nu eenmaal haatdragend, de opmerking toen ik aan de balie kwam van “ik weet wel wie je bent” sprak boekdelen. Als ze toch weet wie ik ben, waarom dan nog steeds meneer, ik kan het niet anders zien als pesterijen, maar daar kan ik tegen, dat heb ik nooit anders gekend.
Bloedprikken was een catastrofe, heb net een klacht ingediend, toen ik vanmorgen het pleister eraf deed was mijn hele arm rood van het bloed. Dit kan natuurlijk niet. Ik heb nog zo tegen haar gezegd als het niet lukt uit de arm, haal het uit mijn hand, maar nee hoor, gewoon eigenwijs zijn, wat moet dat sukkeltje van een Limburger, wij weten het wel beter, wij steken gewoon die naald door de aderen tot midden in de arm en dan trekken we langzaam terug en dan zal er ook wel ergens bloed uit komen. Dat dat bloed blijft lopen, door de bloedverdunner, daar had die trut geen boodschap aan. De arm doet enorme pijn, kan hem ook bijna niet bewegen, zal ook nog wel het nodige weefsel naar de klote zijn.
Gisteren was ik de eerste keer bij de endocrinoloog. Veel van de informatie die voor die “mannen” geldt niet voor mij. Borsten heb ik al, vrouwelijke huid ook, zelfs vrouwelijke inplant van het schaamhaar, dat gaat die “mannen” nooit lukken en ik denk dat als de testosteron is uitgewerkt, dat dat libido ook weg is en ook de spontane erectie.
Voorafgaand aan de Endocrinoloog had ik een BIA onderzoek, ik had het nog nooit gehad. Men meet de plaats waar het vet en de spieren zitten, en de natuurlijke leeftijd en het gewicht.
Ik was weer wat zwaarder geworden. De bètablokkers zijn daar debet aan. Lager hartslag, lagere verbranding, maar ik heb meer spiermassa als vetmassa. En mijn natuurlijke leeftijd is 53 jaar, 14 jaar jonger dan de werkelijkheid, ik mag niet klagen.
Het was niet allemaal positief die dag. De receptioniste van afdeling K spreekt me nog altijd aan met meneer, ze weet in welke fase dat ik zit, ze weet dat genderdysfory is geconstateerd en toch nog altijd meneer, in een woord belachelijk, die mannelijke kleren behoudt ik nog even, want ik bedoel, als men mij nog steeds aanspreekt als meneer, dan moet je je er ook naar kleden.
Maar ik denk dat het gewoon pesterijen zijn, nadat ik haar bij het intake gesprek voor schut gezet heb. Sommige mensen zijn nu eenmaal haatdragend, de opmerking toen ik aan de balie kwam van “ik weet wel wie je bent” sprak boekdelen. Als ze toch weet wie ik ben, waarom dan nog steeds meneer, ik kan het niet anders zien als pesterijen, maar daar kan ik tegen, dat heb ik nooit anders gekend.
Bloedprikken was een catastrofe, heb net een klacht ingediend, toen ik vanmorgen het pleister eraf deed was mijn hele arm rood van het bloed. Dit kan natuurlijk niet. Ik heb nog zo tegen haar gezegd als het niet lukt uit de arm, haal het uit mijn hand, maar nee hoor, gewoon eigenwijs zijn, wat moet dat sukkeltje van een Limburger, wij weten het wel beter, wij steken gewoon die naald door de aderen tot midden in de arm en dan trekken we langzaam terug en dan zal er ook wel ergens bloed uit komen. Dat dat bloed blijft lopen, door de bloedverdunner, daar had die trut geen boodschap aan. De arm doet enorme pijn, kan hem ook bijna niet bewegen, zal ook nog wel het nodige weefsel naar de klote zijn.
Acceptatie 2
ik had vroeger een hulp in de huishouding van de WMO. De organisatie die deed deed was Meander een monopolist. Alle zorg in Heerlen en omgeving kan alleen via deze organisatie. Een hulp krijg je en elke 3 maanden een nieuwe, om gek van te worden. Je hebt hulpen die zijn op proef en die proberen je letterlijk naar bed in te krijgen, om maar een positieve beoordeling te krijgen, omhoog neuken noemen ze dat, maar goed die vlieger gaat bij mij niet op, want ik ben gender neutraal zo noemen ze dat. Ik heb geen interesse in mannen maar ook niet in vrouwen. Hoewel ik wel diverse keren met een vrouw naar bed ben geweest, maar daar heb ik van geleerd. Ik had er niks mee.
Zo had ik ook eens een keer iemand die voortdurend meneer tegen me zei, als ik iets niet kan uitstaan is dat ze meneer tegen me zeggen. Ik ben geen meneer, dus ik Roeg iedere keer of ze me bij de voornaam wilde noemen, maar dat deed ze niet, ze bleef bij meneer. Heb ik haar gezegd dat ze kon vertrekken.
Dan krijg je iemand van Meander aan de telefoon en toen heb ik uitgelegd hoezo en waarom, ik kreeg een nieuwe, die beschuldigde mij van seksuele intimidatie, dat kan niet want ik heb niks met vrouwen, maar ik denk dat Meander van me af wilde, geen transgenders bij Meander. Ste je eens voor je moet naderhand een vrouw met een lul gaan wassen. Is daar wel iemand voor te vinden.
Ik ben er maar mee gestopt, want poetsen konden ze allemaal niet.
Meander is dus een waardeloos bedrijf dat transgenders discrimineert.
Zo had ik ook eens een keer iemand die voortdurend meneer tegen me zei, als ik iets niet kan uitstaan is dat ze meneer tegen me zeggen. Ik ben geen meneer, dus ik Roeg iedere keer of ze me bij de voornaam wilde noemen, maar dat deed ze niet, ze bleef bij meneer. Heb ik haar gezegd dat ze kon vertrekken.
Dan krijg je iemand van Meander aan de telefoon en toen heb ik uitgelegd hoezo en waarom, ik kreeg een nieuwe, die beschuldigde mij van seksuele intimidatie, dat kan niet want ik heb niks met vrouwen, maar ik denk dat Meander van me af wilde, geen transgenders bij Meander. Ste je eens voor je moet naderhand een vrouw met een lul gaan wassen. Is daar wel iemand voor te vinden.
Ik ben er maar mee gestopt, want poetsen konden ze allemaal niet.
Meander is dus een waardeloos bedrijf dat transgenders discrimineert.
Acceptatie
Op de Belgische TV waren er 4 uitzendingen over transgenders, een van de transgenders was Paulien. Na 4 maanden vrouwelijk hormoon ging ze zich gedragen als vrouw en ging ze haar transitie bekend maken, de anderen, veelal de jongeren, in de uitzending deden dat van te voren. Toen ik het verwijsbriefje kreeg om naar Amsterdam te gaan, ben ik al begonnen met het communiceren over het traject dat ik het volgen ben. Een paar mensen in de straat waar ik woon had ik al 1 gelicht, 1 buur, de ander buur is moslim, voor die mensen ben ik ziek, dus daar hebben we het niet meer over, maar 80% van de straatgenoten weet waar ik mee bezig ben.
Er zijn “vrienden” (ik zet het maar tussen aanhaling tekens want echte vrienden waren het niet.), die liegen me meteen vallen, zoals Thijs Scholten. Die mee deed aan de documentaire en daar nogal wat krasse uitspraken deed, allemaal Holle Frasen die toen al niet klopte, want ik ging helemaal niet graag naar school, want daar werd ik gepest door diezelfde jongens.
En wat betekent het “normale leven”, is dat het leven van het hetero mannetje dat neukt met het hetero vrouwtje. Kindertjes krijgt, het liefst een jongetje en een meisje. Ik heb wat stukjes uit de documentaire geknipt en op een rijtje gezet.
https://vimeo.com/285610245 hier kun je het vinden.
Er zijn “vrienden” (ik zet het maar tussen aanhaling tekens want echte vrienden waren het niet.), die liegen me meteen vallen, zoals Thijs Scholten. Die mee deed aan de documentaire en daar nogal wat krasse uitspraken deed, allemaal Holle Frasen die toen al niet klopte, want ik ging helemaal niet graag naar school, want daar werd ik gepest door diezelfde jongens.
En wat betekent het “normale leven”, is dat het leven van het hetero mannetje dat neukt met het hetero vrouwtje. Kindertjes krijgt, het liefst een jongetje en een meisje. Ik heb wat stukjes uit de documentaire geknipt en op een rijtje gezet.
https://vimeo.com/285610245 hier kun je het vinden.
Genderdysfory 3
13/07/18 12:28 Filed in: Transgender | Transitie
Op vrijdag de 13 juli 2018 heb ik te horen gekregen dat ik het vrouwelijk hormoon krijg, dat maakt me enorm gelukkig, het leven heeft weer zin. Het vervolg zou pas eind augustus of begin september zijn, wachten ben ik ondertussen gewend,
Maar ze belde me vanmiddag al op of ik de volgende week kon, dat ging helaas niet, de oppas voor mijn hond waren op vakantie.
Het vervolg is op 22 augustus zag ik in mijn dossier.
De endocrinoloog is gespecialiseerd in Klinefelter, dat stelt gerust. Hopelijk krijg ik dan ook vrouwelijk hormoon en kan de transitie beginnen, ik hoop dan een negatief tijdperk te kunne afsluiten.
Maar ze belde me vanmiddag al op of ik de volgende week kon, dat ging helaas niet, de oppas voor mijn hond waren op vakantie.
Het vervolg is op 22 augustus zag ik in mijn dossier.
De endocrinoloog is gespecialiseerd in Klinefelter, dat stelt gerust. Hopelijk krijg ik dan ook vrouwelijk hormoon en kan de transitie beginnen, ik hoop dan een negatief tijdperk te kunne afsluiten.
Genderdysfory 2
24/06/18 11:30 Filed in: Transgender
op 17 mei zou ik dan nog een sessie hebben om een samenvatting te maken van alle sessies, maar dat ging niet door omdat ik de griep had. Dat werd 22 juni.
De eerste sessie had ik op 11 september en na afloop had ik al het gevoel, dat ze meniet begrepen.
Op 4 oktober had ik een afspraak met een statistiek medewerker waar ik vragenlijsten moest invullen, dat vak had ik zelf jaren uitgeoefend en dat klikte. Met een tevreden gevoel reed ik toen naar huis. 13 oktober de volgende bij de psycholoog, dat wordt niks, ze begrijpen me nog steeds niet, 13 november kreeg ik de opdracht mee om een levensverhaal te schrijven, dat bracht zoveel emoties mee dat ik gestopt ben bij 2002 het overlijden van mijn vader, maar ook de ontdekking dat ik geboren was met het syndroom van Klinefelter. Eind november krijg ik zware hartritme stoornissen. Die me bijna het leven koste. Van de opgelopen spanningen en het onbegrip. De sessie van december sla ik over. De volgende afspraak was 19 januari 2018, de dag er voor had ik een afspraak met mijn huisarts en die afspraak was al een paar keer uitgesteld, omdat het maar niet wilde lukken om een afspraak te krijgen met mijn psycholoog. Om 12 uur in de middag mailde mijn huisarts me dat de afspraak niet doorging, want de Vu belde niet terug. Ik bel wel eens even. Ik belde de afdeling K, maar helaas kreeg ik ook geen verbinding. Maar goed ik ben niet voor 1 gat te vangen dus bel ik het centraal nummer en stel de vraag, waar kan ik een klacht in dienen, hoezo zei de meneer aan de andere kant. Nou zeg ik mijn huisarts probeert al weken contact te krijgen met de psycholoog en dat wil maar niet lukken ze verrekken het om terug te bellen. En zie toen kon het opeens wel, en het verhelderde ook een heleboel vond ik daarna het was als of er een ander mens zat, af en toe moet je laten merken, dat ik niet over me heen laat lopen. Ik ben een vredelievend mens, hou niet van ruzies, ben sterrenbeeld leeuw, meestal een lief poesje, maar af en toe merken ze dat ik een leeuwin ben en je weet als een leeuwin getergd is, dan maak je maar uit de voeten.
De volgende was 16 februari en daarna volgde 23 maart en 23 april samen met Juni waren het 8 sessies met de intake van de endocrinoloog in opleiding en de statistisch medewerker was ik 10 maal in Amsterdam geweest bij de Vu.
Op 12 juli zou het team bij elkaar komen of ik het vrouwelijk hormoon krijg of dat ik nog sessies moet volgen. Nieuwe sessie doe ik niet deelde ik mee, ik heb alles gezegd wat ik wil zeggen, nog langer het mannelijk hormoon, dan heeft het leven geen nut meer. Het waren moeilijke zware maanden, waar nog meer gebeurde dan alleen maar de sessies bij de psycholoog, ik kreeg die ernstige hartritmestoornissen, die ik ternauwernood overleefde omdat ik een goede conditie heb, al dat fietsen was niet voor niks geweest. Dan kom je bij een cardioloog en dan zit je diverse onderzoeken te komen, waaruit de conclusie komt, we begrijpen niet dat je hartritme stoornissen kunt krijgen want je heb een oer sterk hart wat heel krachtig slaat. Nou ik denk wel dat ik het weet waar het vandaan komt.
Mijn spieren zijn door de testosteron met 33% toegenomen. Ik sport, fiets en roei de laatste is een zeer intensieve bezigheid. Dat vergt nogal wat proteïnen, maar omdat ik door een lactose intolerantie geen yoghurt of melk kan drinken, krijg ik een tekort. Want het gebeurde iedere keer na een roeisessie. En op het moment dat ik eieren at liep de snelheid van het hart weer terug en ging weer normaal slaan. Bovendien zorgt kunstmatige testosteron er voor dat het bloed stroper wordt. Bloedverdunners hadden ze me al veel eerder moeten geven. Overigens vrouwelijke kunstmatige hormonen doen dat ook.
Ik heb 52 jaar in een vrouwelijk lichaam geleefd, mijn hele gestel voorzieningen in mijn lichaam, zijn daarop aangepast en dan ga je plotseling testosteron krijgen, dat kan niet goed zijn.
Ik krijg problemen met een voortand, daarvoor moet ik naar de kaakchirurg, maar omdat dit al de vierde operatie aan de zelfde tand zou worden moet hij er uit, dat gebeurt bij de tandarts, ik krijg een gebitje om de het gaatje aan de voorkant te vullen, maar daar kan ik niet aan wennen. Er wordt een brug voor me gemaakt. 2700 euro lichter. Zelf moeten betalen. De brug voldoet niet aan mijn wensen, helaas. Maar de maker vond ik ook een heel onsympathieke klungelaar.
In juni brak mijn hondje een voorpootje, dat moest ik voor naar België naar een kliniek die dat kon repareren, kostte me 1100 euro plus een karretje wat ik moest kopen om de zieke hond te vervoeren het karretje kostte 220 euro. ben ik al 4000 euro lichter door onvoorziene omstandigheden. Plus een heleboel pijn en leed.
De eerste sessie had ik op 11 september en na afloop had ik al het gevoel, dat ze meniet begrepen.
Op 4 oktober had ik een afspraak met een statistiek medewerker waar ik vragenlijsten moest invullen, dat vak had ik zelf jaren uitgeoefend en dat klikte. Met een tevreden gevoel reed ik toen naar huis. 13 oktober de volgende bij de psycholoog, dat wordt niks, ze begrijpen me nog steeds niet, 13 november kreeg ik de opdracht mee om een levensverhaal te schrijven, dat bracht zoveel emoties mee dat ik gestopt ben bij 2002 het overlijden van mijn vader, maar ook de ontdekking dat ik geboren was met het syndroom van Klinefelter. Eind november krijg ik zware hartritme stoornissen. Die me bijna het leven koste. Van de opgelopen spanningen en het onbegrip. De sessie van december sla ik over. De volgende afspraak was 19 januari 2018, de dag er voor had ik een afspraak met mijn huisarts en die afspraak was al een paar keer uitgesteld, omdat het maar niet wilde lukken om een afspraak te krijgen met mijn psycholoog. Om 12 uur in de middag mailde mijn huisarts me dat de afspraak niet doorging, want de Vu belde niet terug. Ik bel wel eens even. Ik belde de afdeling K, maar helaas kreeg ik ook geen verbinding. Maar goed ik ben niet voor 1 gat te vangen dus bel ik het centraal nummer en stel de vraag, waar kan ik een klacht in dienen, hoezo zei de meneer aan de andere kant. Nou zeg ik mijn huisarts probeert al weken contact te krijgen met de psycholoog en dat wil maar niet lukken ze verrekken het om terug te bellen. En zie toen kon het opeens wel, en het verhelderde ook een heleboel vond ik daarna het was als of er een ander mens zat, af en toe moet je laten merken, dat ik niet over me heen laat lopen. Ik ben een vredelievend mens, hou niet van ruzies, ben sterrenbeeld leeuw, meestal een lief poesje, maar af en toe merken ze dat ik een leeuwin ben en je weet als een leeuwin getergd is, dan maak je maar uit de voeten.
De volgende was 16 februari en daarna volgde 23 maart en 23 april samen met Juni waren het 8 sessies met de intake van de endocrinoloog in opleiding en de statistisch medewerker was ik 10 maal in Amsterdam geweest bij de Vu.
Op 12 juli zou het team bij elkaar komen of ik het vrouwelijk hormoon krijg of dat ik nog sessies moet volgen. Nieuwe sessie doe ik niet deelde ik mee, ik heb alles gezegd wat ik wil zeggen, nog langer het mannelijk hormoon, dan heeft het leven geen nut meer. Het waren moeilijke zware maanden, waar nog meer gebeurde dan alleen maar de sessies bij de psycholoog, ik kreeg die ernstige hartritmestoornissen, die ik ternauwernood overleefde omdat ik een goede conditie heb, al dat fietsen was niet voor niks geweest. Dan kom je bij een cardioloog en dan zit je diverse onderzoeken te komen, waaruit de conclusie komt, we begrijpen niet dat je hartritme stoornissen kunt krijgen want je heb een oer sterk hart wat heel krachtig slaat. Nou ik denk wel dat ik het weet waar het vandaan komt.
Mijn spieren zijn door de testosteron met 33% toegenomen. Ik sport, fiets en roei de laatste is een zeer intensieve bezigheid. Dat vergt nogal wat proteïnen, maar omdat ik door een lactose intolerantie geen yoghurt of melk kan drinken, krijg ik een tekort. Want het gebeurde iedere keer na een roeisessie. En op het moment dat ik eieren at liep de snelheid van het hart weer terug en ging weer normaal slaan. Bovendien zorgt kunstmatige testosteron er voor dat het bloed stroper wordt. Bloedverdunners hadden ze me al veel eerder moeten geven. Overigens vrouwelijke kunstmatige hormonen doen dat ook.
Ik heb 52 jaar in een vrouwelijk lichaam geleefd, mijn hele gestel voorzieningen in mijn lichaam, zijn daarop aangepast en dan ga je plotseling testosteron krijgen, dat kan niet goed zijn.
Ik krijg problemen met een voortand, daarvoor moet ik naar de kaakchirurg, maar omdat dit al de vierde operatie aan de zelfde tand zou worden moet hij er uit, dat gebeurt bij de tandarts, ik krijg een gebitje om de het gaatje aan de voorkant te vullen, maar daar kan ik niet aan wennen. Er wordt een brug voor me gemaakt. 2700 euro lichter. Zelf moeten betalen. De brug voldoet niet aan mijn wensen, helaas. Maar de maker vond ik ook een heel onsympathieke klungelaar.
In juni brak mijn hondje een voorpootje, dat moest ik voor naar België naar een kliniek die dat kon repareren, kostte me 1100 euro plus een karretje wat ik moest kopen om de zieke hond te vervoeren het karretje kostte 220 euro. ben ik al 4000 euro lichter door onvoorziene omstandigheden. Plus een heleboel pijn en leed.
Genderdysfory
24/04/18 10:24 Filed in: Transgender
Uiteindelijk is dan toch de kogel door de kerk. Op 23 April 2018 kreeg ik dan de mededeling dat ik toch Genderdysfory had. In Maart hadden me 2 psychologen ondervraagt en blijkbaar twijfelde men nog steeds of het maar een hype was van me ingegeven door de TV uitzendingen, die ik overigens niet gezien heb, omdat ik nooit naar de EO kijk. Bovendien is het bezoek aan de huisarts voor de TV-uitzendingen geweest.
In ieder geval was het zeer enerverend, dat bezoek in maart. Na afloop zat ik in de trein en overdacht nog eens de hele sessie. In de trein schrijf ik ook meestal een verslag van het gebeuren, die ik dan naar mijn huisarts op stuur, want de mededeelzaamheid van de Vu naar mijn huisarts toe is huilen met de pet op. In de sessie heb ik het er over gehad dat ik ene Sandra een mail heb gestuurd (Sandra is een Klinefelter die van man naar vrouw was gegaan) die Sandra had mij medegedeeld dat ze om het vrouwelijk hormoon had gevraagd en dit ook had gekregen in plaats van het mannelijk hormoon en dat ze nu als vrouw door het leven liep, hierop had ik teruggeschreven dat ik dat ook wel wilde, maar dat ik daar nu veel te oud voor was. In de trein ben ik gaan zoeken naar de mail en zie ik had hem nog. Hij is van 6 februari 2008.
Hier de mail:
Sandra
Als ik zo oud was als jou, toen ze het me verteld hadden, dan had ik ook voor die weg gekozen. Nu wil ik me daar niet meer aan wagen door alles te verliezen wat ik heb, het is al moeilijk genoeg als je er met 51 jaar achter komt, dat wat ouders al altijd geweten hebben.
Ik heb toen ik het bij mij ontdekt had al eens eerder contact gehad met iemand die die kant op is gegaan en zij voelde dat als een bevrijding. Je kiest een goede weg en het getuigd van moed om het te doen.
Vrouw heb ik me ook altijd gevoeld vaak meer als man. Nu voel ik me meer man, maar dat zal wel door de testosteron komen.
Vaak krijg ik mails van Klinefelters die zich beklagen over borstvorming en zich daar zelfs aan laten opereren. Ik heb dat niet, integendeel zelfs. ik heb ze altijd willen hebben. Als kind deed ik al altijd de BH van mijn moeder aan, stiekem, want niemand mocht het weten, en droomde van hoe het zou zijn als ik ook borsten had.
Uit de mail blijkt dat ik me al eerder mijn mening had gegeven naar iemand die van Klinefelter vrouw was geworden, dus naar die ben ik ook opzoek gegaan en zie die had ik ook nog. Die is van 28 januari 2003, ik wist toen wel al dat ik het syndroom van Klinefelter had, maar ik wist toen nog niet dat ik een mozaïek was, want dat kwam 1 maand later en ik was toen ook nog niet bij de psycholoog Curfs geweest.
Hieronder de eerste mail van 2003
Holy
Het gevoel van vrouw zijn heb ik sinds ik een kleine jongen was. Ik liep altijd met de BH en in de kleren van mijn moeder, maar deed het wel zo dat niemand het zag. Ik ben nu 51 en nu ik sinds kort weet dat ik klinefelter heb komen deze gevoelens weer terug. Ik ben nu met een onderzoek bezig en het zou me niets verwonderen als ik ook zo'n uitslag heb als jou. Ik weet niet hoe oud je bent, maar of het op 51 jaar nog nut heeft betwijfel ik. Ik heb een vrouwelijke inplant van het schaamhaar, en een vrouwelijke vetverdeling, In het verleden kan ik me herinneren dat ze bij onderzoeken zeiden dat ik mijn organen verkeerd had zitten. Ik ken niemand met Klinefelter in mijn omgeving. Ik heb er wel behoefte aan om eens een keer met iemand te praten die het ook heeft, maar helaas.
Het had dus niks te maken met een TV uitzending, ik heb die gevoelens altijd al gehad en ik had toen alleen niet in de gaten, dat gevoel geen tijd kent.
Deze 2 mail gaf de psychologen de overtuiging dat ik Genderdysfory had.
De mails waren doorslaggevend deelde men mij mee, dus voor iedereen die dit leest, gooi nooit je mails weg.
In ieder geval was het zeer enerverend, dat bezoek in maart. Na afloop zat ik in de trein en overdacht nog eens de hele sessie. In de trein schrijf ik ook meestal een verslag van het gebeuren, die ik dan naar mijn huisarts op stuur, want de mededeelzaamheid van de Vu naar mijn huisarts toe is huilen met de pet op. In de sessie heb ik het er over gehad dat ik ene Sandra een mail heb gestuurd (Sandra is een Klinefelter die van man naar vrouw was gegaan) die Sandra had mij medegedeeld dat ze om het vrouwelijk hormoon had gevraagd en dit ook had gekregen in plaats van het mannelijk hormoon en dat ze nu als vrouw door het leven liep, hierop had ik teruggeschreven dat ik dat ook wel wilde, maar dat ik daar nu veel te oud voor was. In de trein ben ik gaan zoeken naar de mail en zie ik had hem nog. Hij is van 6 februari 2008.
Hier de mail:
Sandra
Als ik zo oud was als jou, toen ze het me verteld hadden, dan had ik ook voor die weg gekozen. Nu wil ik me daar niet meer aan wagen door alles te verliezen wat ik heb, het is al moeilijk genoeg als je er met 51 jaar achter komt, dat wat ouders al altijd geweten hebben.
Ik heb toen ik het bij mij ontdekt had al eens eerder contact gehad met iemand die die kant op is gegaan en zij voelde dat als een bevrijding. Je kiest een goede weg en het getuigd van moed om het te doen.
Vrouw heb ik me ook altijd gevoeld vaak meer als man. Nu voel ik me meer man, maar dat zal wel door de testosteron komen.
Vaak krijg ik mails van Klinefelters die zich beklagen over borstvorming en zich daar zelfs aan laten opereren. Ik heb dat niet, integendeel zelfs. ik heb ze altijd willen hebben. Als kind deed ik al altijd de BH van mijn moeder aan, stiekem, want niemand mocht het weten, en droomde van hoe het zou zijn als ik ook borsten had.
Uit de mail blijkt dat ik me al eerder mijn mening had gegeven naar iemand die van Klinefelter vrouw was geworden, dus naar die ben ik ook opzoek gegaan en zie die had ik ook nog. Die is van 28 januari 2003, ik wist toen wel al dat ik het syndroom van Klinefelter had, maar ik wist toen nog niet dat ik een mozaïek was, want dat kwam 1 maand later en ik was toen ook nog niet bij de psycholoog Curfs geweest.
Hieronder de eerste mail van 2003
Holy
Het gevoel van vrouw zijn heb ik sinds ik een kleine jongen was. Ik liep altijd met de BH en in de kleren van mijn moeder, maar deed het wel zo dat niemand het zag. Ik ben nu 51 en nu ik sinds kort weet dat ik klinefelter heb komen deze gevoelens weer terug. Ik ben nu met een onderzoek bezig en het zou me niets verwonderen als ik ook zo'n uitslag heb als jou. Ik weet niet hoe oud je bent, maar of het op 51 jaar nog nut heeft betwijfel ik. Ik heb een vrouwelijke inplant van het schaamhaar, en een vrouwelijke vetverdeling, In het verleden kan ik me herinneren dat ze bij onderzoeken zeiden dat ik mijn organen verkeerd had zitten. Ik ken niemand met Klinefelter in mijn omgeving. Ik heb er wel behoefte aan om eens een keer met iemand te praten die het ook heeft, maar helaas.
Het had dus niks te maken met een TV uitzending, ik heb die gevoelens altijd al gehad en ik had toen alleen niet in de gaten, dat gevoel geen tijd kent.
Deze 2 mail gaf de psychologen de overtuiging dat ik Genderdysfory had.
De mails waren doorslaggevend deelde men mij mee, dus voor iedereen die dit leest, gooi nooit je mails weg.