van Klinefelter naar vrouw 2
30/09/16 11:52 Filed in: Transgender
Toen ik oktober 2002 ontdekte dat ik een Klinefelter was, had ik het te druk met mezelf. Je leven speelt als een film voorbij. Alles wat je verwarrend en vreemd vond ga je een plekje geven, maar er blijven witte vlekken, dingen die je niet kunt plaatsen.
In februari 2003 kreeg ik dan, na een onderzoek in het AZM, te horen dat ik een aparte vorm had van Klinefelter de mozaïek vorm. XYXXY. De tweede X komt altijd van de moeder. Bij een gewone Klinefelter kan de tweede X van de vader komen. Dus bij een gewone Klinefelter zou je kunnen omschrijven, dat je 2 vormen hebt. De XX - Y en de X - XY. Bij de eerste vorm komen de 2 X en van de moeder en de Y van de vader. Het zou kunnen dat deze mensen vrouwelijker zijn, dan de tweede groep, waar X van de moeder komt en de XY van de vader.
Daarom denk ik dat er Klinefelters zijn die vrouw willen zijn en anderen man willen zijn.
Bij mij, de mozaïek, is het zo dat de tweede X altijd van de vrouw afkomstig is. Het zou kunnen dat de xxy cellen bij mij meer zijn als de XY cellen, en waar de xxy cellen voorkomen speelt natuurlijk ook een rol in mijn lichaam.
Het traject dat een Klinefelter volgt bij ontdekking is verkeerd.
Voor dat deze persoon in kwestie, een hormoonsuppletie krijgt, zou er een persoonlijkheidsonderzoek moeten zijn. Eerst ontdekken wat en wie het is en daar zijn 4 sessies van 50 min te weinig voor.
Is het een mannelijke Klinefelter of is het een vrouwelijke Klinefelter. Lichamelijk onderzoek, lijkt me ook van belang.
Als de uitslag vrouwelijk is, dan is het van belang om de patiënt duidelijk te maken, dat het vrouw zijn, een groter voordeel voor hem is, dan het man zijn. Op de eerste plaats is dan de geruststelling en begeleiding, want de Klinefelter in kwestie is nog bezig om de ontdekking te verwerken.
Deze keuze zal uiteindelijk gemakkelijker worden om te kiezen voor vrouw hormoonsuppletie of voor mannelijk hormoonsuppletie en dan kan het nog zo zijn dat je een verkeerde keuze hebt gemaakt.
Nu krijg je de keuze opgelegd, men geeft je gewoon testosteron er wordt nergens naar gekeken. Mensonwaardig.
Op een gegeven moment begint die testosteron je evenwicht te verstoren. Daar kwam nog bij dat de testosteron bij mij ook nog blaasretentie veroorzaakte en de kant van de specialisten werd men niet wakker, vastgeroest in dat wat men al altijd deed.
In de loop van de tijd heb ik allerlei problemen gekregen wat mijn voeding betreft. Het laatste wapenfeit is dat ik hartritmestoornissen krijg van suiker. Of het met de testosteron te maken heeft weet ik niet.
Vrouwen die de overgang hebben gehad, en een oestrogeen tekort hebben gaan ze ook geen testosteron geven omdat ze osteoporose heeft, waarom een Klinefelter die voor een groot gedeelte vrouw is, wel, dat zijn dingen die ik niet begrijp.
In februari 2003 kreeg ik dan, na een onderzoek in het AZM, te horen dat ik een aparte vorm had van Klinefelter de mozaïek vorm. XYXXY. De tweede X komt altijd van de moeder. Bij een gewone Klinefelter kan de tweede X van de vader komen. Dus bij een gewone Klinefelter zou je kunnen omschrijven, dat je 2 vormen hebt. De XX - Y en de X - XY. Bij de eerste vorm komen de 2 X en van de moeder en de Y van de vader. Het zou kunnen dat deze mensen vrouwelijker zijn, dan de tweede groep, waar X van de moeder komt en de XY van de vader.
Daarom denk ik dat er Klinefelters zijn die vrouw willen zijn en anderen man willen zijn.
Bij mij, de mozaïek, is het zo dat de tweede X altijd van de vrouw afkomstig is. Het zou kunnen dat de xxy cellen bij mij meer zijn als de XY cellen, en waar de xxy cellen voorkomen speelt natuurlijk ook een rol in mijn lichaam.
Het traject dat een Klinefelter volgt bij ontdekking is verkeerd.
Voor dat deze persoon in kwestie, een hormoonsuppletie krijgt, zou er een persoonlijkheidsonderzoek moeten zijn. Eerst ontdekken wat en wie het is en daar zijn 4 sessies van 50 min te weinig voor.
Is het een mannelijke Klinefelter of is het een vrouwelijke Klinefelter. Lichamelijk onderzoek, lijkt me ook van belang.
Als de uitslag vrouwelijk is, dan is het van belang om de patiënt duidelijk te maken, dat het vrouw zijn, een groter voordeel voor hem is, dan het man zijn. Op de eerste plaats is dan de geruststelling en begeleiding, want de Klinefelter in kwestie is nog bezig om de ontdekking te verwerken.
Deze keuze zal uiteindelijk gemakkelijker worden om te kiezen voor vrouw hormoonsuppletie of voor mannelijk hormoonsuppletie en dan kan het nog zo zijn dat je een verkeerde keuze hebt gemaakt.
Nu krijg je de keuze opgelegd, men geeft je gewoon testosteron er wordt nergens naar gekeken. Mensonwaardig.
Op een gegeven moment begint die testosteron je evenwicht te verstoren. Daar kwam nog bij dat de testosteron bij mij ook nog blaasretentie veroorzaakte en de kant van de specialisten werd men niet wakker, vastgeroest in dat wat men al altijd deed.
In de loop van de tijd heb ik allerlei problemen gekregen wat mijn voeding betreft. Het laatste wapenfeit is dat ik hartritmestoornissen krijg van suiker. Of het met de testosteron te maken heeft weet ik niet.
Vrouwen die de overgang hebben gehad, en een oestrogeen tekort hebben gaan ze ook geen testosteron geven omdat ze osteoporose heeft, waarom een Klinefelter die voor een groot gedeelte vrouw is, wel, dat zijn dingen die ik niet begrijp.
Van Klinefelter naar vrouw
29/09/16 14:13 Filed in: Persoonlijk
Nu ik te kennen heb gegeven, dat ik niet meer het mannelijk hormoon wil hebben, maar het vrouwelijk hormoon, kom je er achter dat er in Nederland weinig over te vinden is.
Toen ik in 2003 geconfronteerd werd met het hebben van het syndroom van Klinefelter, wordt er gekeken of je osteoporose hebt en bij mij was dat zo, en dan krijg je zonder ook maar enig onderzoek naar de persoon, testosteron ondergeschoven.
De meeste Klinefelters raken daar in de loop van de jaren helemaal onderste boven van. Ik ook.
Dat moet anders.
Er moet meer aandacht komen voor het feit wat je voor een persoon bent, zelfs ik, XYXXY een mozaïek dus met normale cellen, ben een vrouw voor zeker 80% en maar een beetje man
Ik voel, denk en doe al die dingen die een vrouw ook doet.
In de loop van mijn leven kwamen heel vaak vrouwen naar me toe, meestal getrouwd of in een relatie bespraken hun problemen met mij, in de mening dat ik een man was die kon luisteren, dat wat hun eigen echtgenotes niet konden. Maar nu denk ik, dat ik gewoon een vrouw was in denken, doen en gevoelens en daarom hun begreep en hun daarom ook kon adviseren. Ik was gewoon een van hun.
Mijn denken, doen en gevoelens is vrouw, maar ik heb ook borsten, 97 underbust en 112 borstomvang, dat is 15 cm een grote cup A of een kleine cup B. En dat is altijd zo geweest.
Mijn schouderbreedte is 41 cm, mijn polsbreedte is 4,5 Cm en mijn elleboogbreedte is 6,1 cm. Dit zijn vrouwenmaten. Een man van 181 cm moet minimaal een elleboogbreedte hebben van 7,6 cm.
Ik heb het schaamhaar vrouwelijk ingeplant. Vrouwelijke spieropbouw, vrouwelijke vetverdeling op een afwijking na, ik heb geen ver op mijn heupen en te veel vet op mijn taille.
Ik heb zoals elke vrouw dat heeft een cyclus. Die nu loopt van 1 dag na het laatste kwartier tot 1 dag na het eerste kwartier dat ik geen zin in seks heb, in de andere helft wordt ik gek van de erecties, moet ik me 6 maal op een dag bevredigen.
Ik zweet niet snel, als het warm is.
De verschillen in gevoelens tussen het ene en het andere punt, is te groot. Dat moet veranderen.
Vroeger toen ik nog geen testosteron kreeg. Had ik geen sprietje haar, nu ben ik een aap, en dat haat ik.
Tussen de 40 en vijftig jaar liep de zin in seks helemaal terug naar niks en ik vond het niet erg. Onder invloed van testosteron, ben ik helemaal gek aan het worden.
Mannen worden anders benaderd als vrouwen.
Ik vroeg iemand als je kwaad bent op een man of om dezelfde reden op een vrouw, is dat anders, ja natuurlijk zei hij, bij een vrouw ben ik terughoudend, bij een man pak ik uit.
Dat is het, van een Klinefelter wordt altijd gezegd dat hij maar een dun huidje heeft, dat hij psychisch minder kan incasseren. Dat kan gedeeltelijk waar zijn, maar ik denk dat een Klinefelter gewoon vrouw is en met een vrouw ga je anders om.
Ik ga nu naar een psycholoog, maar er moet een ding duidelijk zijn, ik wil zo snel,als mogelijk een transitie naar vrouw.
Toen ik in 2003 geconfronteerd werd met het hebben van het syndroom van Klinefelter, wordt er gekeken of je osteoporose hebt en bij mij was dat zo, en dan krijg je zonder ook maar enig onderzoek naar de persoon, testosteron ondergeschoven.
De meeste Klinefelters raken daar in de loop van de jaren helemaal onderste boven van. Ik ook.
Dat moet anders.
Er moet meer aandacht komen voor het feit wat je voor een persoon bent, zelfs ik, XYXXY een mozaïek dus met normale cellen, ben een vrouw voor zeker 80% en maar een beetje man
Ik voel, denk en doe al die dingen die een vrouw ook doet.
In de loop van mijn leven kwamen heel vaak vrouwen naar me toe, meestal getrouwd of in een relatie bespraken hun problemen met mij, in de mening dat ik een man was die kon luisteren, dat wat hun eigen echtgenotes niet konden. Maar nu denk ik, dat ik gewoon een vrouw was in denken, doen en gevoelens en daarom hun begreep en hun daarom ook kon adviseren. Ik was gewoon een van hun.
Mijn denken, doen en gevoelens is vrouw, maar ik heb ook borsten, 97 underbust en 112 borstomvang, dat is 15 cm een grote cup A of een kleine cup B. En dat is altijd zo geweest.
Mijn schouderbreedte is 41 cm, mijn polsbreedte is 4,5 Cm en mijn elleboogbreedte is 6,1 cm. Dit zijn vrouwenmaten. Een man van 181 cm moet minimaal een elleboogbreedte hebben van 7,6 cm.
Ik heb het schaamhaar vrouwelijk ingeplant. Vrouwelijke spieropbouw, vrouwelijke vetverdeling op een afwijking na, ik heb geen ver op mijn heupen en te veel vet op mijn taille.
Ik heb zoals elke vrouw dat heeft een cyclus. Die nu loopt van 1 dag na het laatste kwartier tot 1 dag na het eerste kwartier dat ik geen zin in seks heb, in de andere helft wordt ik gek van de erecties, moet ik me 6 maal op een dag bevredigen.
Ik zweet niet snel, als het warm is.
De verschillen in gevoelens tussen het ene en het andere punt, is te groot. Dat moet veranderen.
Vroeger toen ik nog geen testosteron kreeg. Had ik geen sprietje haar, nu ben ik een aap, en dat haat ik.
Tussen de 40 en vijftig jaar liep de zin in seks helemaal terug naar niks en ik vond het niet erg. Onder invloed van testosteron, ben ik helemaal gek aan het worden.
Mannen worden anders benaderd als vrouwen.
Ik vroeg iemand als je kwaad bent op een man of om dezelfde reden op een vrouw, is dat anders, ja natuurlijk zei hij, bij een vrouw ben ik terughoudend, bij een man pak ik uit.
Dat is het, van een Klinefelter wordt altijd gezegd dat hij maar een dun huidje heeft, dat hij psychisch minder kan incasseren. Dat kan gedeeltelijk waar zijn, maar ik denk dat een Klinefelter gewoon vrouw is en met een vrouw ga je anders om.
Ik ga nu naar een psycholoog, maar er moet een ding duidelijk zijn, ik wil zo snel,als mogelijk een transitie naar vrouw.
Transgender II
24/09/16 15:35 Filed in: Transgender
Ergens in 2008 schrijf ik een artikel of transgender met Klinefelter te maken heeft. Alle Klinefelters zijn transgenders. Dat is een boute veronderstelling. Je kunt ook zeggen alle Klinefelters zijn interseksueel. Interseksueel is iemand die eigenschappen heeft van beide geslachten en alle Klinefelters hebben dat.
Ik worstel al een hele tijd er mee wat bij mij de overhand heeft en ik ben er uit. Ik ben een vrouw. Nu ik sinds september 2015 tot heden 32 kg lichter ben geworden, komt het weer duidelijk naar voren, mijn borsten cup A. Nu ik bijna op gewicht ben zouden ze weg moeten zijn het tegendeel is waar zo komen steeds beter naar voren en ik geniet er van. Ik zou ze zelfs wat groter willen hebben.
De erecties, de beharing en alles wat testosteron te weeg brengt hangt me de kont uit. Daar wil ik als het kan zo snel mogelijk vanaf. Toen ik in 2013 een vriendin, waar ik 20 jaar mee was omgegaan, kwijt raakte en ik alleen maar een paar vrienden overhield, werd het duidelijk. Ik dacht anders, ik dacht als een vrouw. Ik kon sommige dingen niet bij hun kwijt of ze begrepen me niet.
Terwijl vrouwen me wel begrijpen.
Ik heb niks met mannen. Dus ik vermoedt en ik weet het wel zeker, dat ik als vrouw lesbisch ben.
Ik vrij als een vrouw, mijn penis is een storend element in een vrijpartij. Hij is nergens voor te gebruiken.
Normaal heb ik de ene erectie na de andere, maar bij het vrijen, geen erectie en dat heb ik ook liever niet.
Na het zien van de film " la vie de Adèle 1 en 2, werd veel duidelijk, zoals die meiden vrijden zo doe ik het ook. Om een vrouw te laten klaar komen is een lul totaal overbodig. En hoeft hij voor mij ook niet.
Laats zag ik bij AliExpress een schouderband staan die de schouder naar achter trekken, dus corrigeren, als ik eentje zou kopen, moet ik de vrouwelijk versie hebben, want mijn schouders zijn maar 41 cm breed, een vrouwen maat. Ik heb een truitje van mijn Ex, haar schouders waren breder. Met een heleboel dingen meer. In het boek van Dick Swaab, Wij zijn ons Brein, las ik dat als het lichaam vrouw is dan is het brein dat ook.
Ik denk zelf dat ik zelfs met de testosteron, voor 90 % vrouw ben.
Het enige wat niet klopt is de vetverdeling op de heupen en buik, maar ik ben dan ook een mozaïek.
Toen ik deze week helemaal in een deuk lag, door een incident met een van de buren, heb ik de dag erna mijn huisarts opgebeld, omdat ik me zelf niet meer onder controle had. Niet naar anderen, maar naar me zelf.
Ik het de avond van te voren nog eens goed over alles nagedacht, waar komt die slechte weerstand toch vandaan.
Mijn conclusie is de eenvoud zelf. Een buitenstaander ziet mij als man en behandeld me ook zo, ze weten niet dat ze te maken hebben met een vrouw en de gevoelens van een vrouw zijn nu eenmaal anders.
Daar moet een einde aankomen. Ik heb haar gevraagd of ik vrouw mag worden in mijn uitzien, mijn innerlijke, mijn brein, mijn mijn is het al, nu de rest nog.
Ze was er zeer positief over.
Ze zoekt nu de weg die voor mij het beste is.
Ik ben wel al 65, maar als ik zo oud zou worden als mijn moeder, dan zou ik nog 20 jaar als man moeten, dat hou ik niet vol, zo kan ik nog 20 jaar gelukkig.
Ik hoop dat het me gaat lukken. Eindelijk vrij eindelijk vrouw.
Ik worstel al een hele tijd er mee wat bij mij de overhand heeft en ik ben er uit. Ik ben een vrouw. Nu ik sinds september 2015 tot heden 32 kg lichter ben geworden, komt het weer duidelijk naar voren, mijn borsten cup A. Nu ik bijna op gewicht ben zouden ze weg moeten zijn het tegendeel is waar zo komen steeds beter naar voren en ik geniet er van. Ik zou ze zelfs wat groter willen hebben.
De erecties, de beharing en alles wat testosteron te weeg brengt hangt me de kont uit. Daar wil ik als het kan zo snel mogelijk vanaf. Toen ik in 2013 een vriendin, waar ik 20 jaar mee was omgegaan, kwijt raakte en ik alleen maar een paar vrienden overhield, werd het duidelijk. Ik dacht anders, ik dacht als een vrouw. Ik kon sommige dingen niet bij hun kwijt of ze begrepen me niet.
Terwijl vrouwen me wel begrijpen.
Ik heb niks met mannen. Dus ik vermoedt en ik weet het wel zeker, dat ik als vrouw lesbisch ben.
Ik vrij als een vrouw, mijn penis is een storend element in een vrijpartij. Hij is nergens voor te gebruiken.
Normaal heb ik de ene erectie na de andere, maar bij het vrijen, geen erectie en dat heb ik ook liever niet.
Na het zien van de film " la vie de Adèle 1 en 2, werd veel duidelijk, zoals die meiden vrijden zo doe ik het ook. Om een vrouw te laten klaar komen is een lul totaal overbodig. En hoeft hij voor mij ook niet.
Laats zag ik bij AliExpress een schouderband staan die de schouder naar achter trekken, dus corrigeren, als ik eentje zou kopen, moet ik de vrouwelijk versie hebben, want mijn schouders zijn maar 41 cm breed, een vrouwen maat. Ik heb een truitje van mijn Ex, haar schouders waren breder. Met een heleboel dingen meer. In het boek van Dick Swaab, Wij zijn ons Brein, las ik dat als het lichaam vrouw is dan is het brein dat ook.
Ik denk zelf dat ik zelfs met de testosteron, voor 90 % vrouw ben.
Het enige wat niet klopt is de vetverdeling op de heupen en buik, maar ik ben dan ook een mozaïek.
Toen ik deze week helemaal in een deuk lag, door een incident met een van de buren, heb ik de dag erna mijn huisarts opgebeld, omdat ik me zelf niet meer onder controle had. Niet naar anderen, maar naar me zelf.
Ik het de avond van te voren nog eens goed over alles nagedacht, waar komt die slechte weerstand toch vandaan.
Mijn conclusie is de eenvoud zelf. Een buitenstaander ziet mij als man en behandeld me ook zo, ze weten niet dat ze te maken hebben met een vrouw en de gevoelens van een vrouw zijn nu eenmaal anders.
Daar moet een einde aankomen. Ik heb haar gevraagd of ik vrouw mag worden in mijn uitzien, mijn innerlijke, mijn brein, mijn mijn is het al, nu de rest nog.
Ze was er zeer positief over.
Ze zoekt nu de weg die voor mij het beste is.
Ik ben wel al 65, maar als ik zo oud zou worden als mijn moeder, dan zou ik nog 20 jaar als man moeten, dat hou ik niet vol, zo kan ik nog 20 jaar gelukkig.
Ik hoop dat het me gaat lukken. Eindelijk vrij eindelijk vrouw.